12 ตุลาคม 2551 23:02 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ผิด..กอ..ขอ..รอครูมาดูให้
หาผ้าใหม่ให้สะไภ้ใคร่สับสน
ออ..อา..อา..ขอ..อับ..ขับ..ยิ่งอับจน
ยินครูบ่นสอนยากลำบากจัง
โคลงเรือเรือโคลงเหมือนโยงยุ่ง
สมองฟุ้งอ่านความตามหน้าหลัง
ตราบครูบอกท่อนวรรคจักระวัง
อย่าเผลอพลั้งกำหนดแล้วจดจาร
นึกถึงคำคุณครูผู้พร่ำกล่าว
เหมือนยิ่งตอกเรื่องราวหลากกล่าวขาน
ณ วันนี้ หลากพจน์ถ้อยร้อยเหตุการณ์
เราจักผ่านกลั่นกรองตรองเช่นไร
หาไร้ซึ่งสมองให้ตรองตรึก
ล้นสำนึกครบครันมิหวั่นไหว
เพียง..กอ...กา..กอ...กู..ดูเปลี่ยนไป..
ฤๅจักเริ่มอ่านใหม่..วัยก่อนเรียน..๚ะ๛
.........................................................
อักษรสูง..ฤๅต่ำ..จำมิได้
อักษรกลางยิ่งไร้ไม่ขีดเขียน
กะโหลกหนาปัญญาด้อยน้อยพากเพียร
หวังเป็นเธียร...คงอุบาทว์...แผกชาติพันธุ์
10 ตุลาคม 2551 00:41 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ แผ่นดินนี้กี่คืบอยากสืบถาม
เพราะกี่นามบรรพชนทนรักษา
เลือดกี่หยดรดรินถิ่นพสุธา
จึ่งได้มาเป็น " สยาม" นามว่า " ไท "
กี่ร้อยศึกตรากตรำเข้าห้ำหั่น
กี่หมื่นหนประจัญมิหวั่นไหว
เอกราชที่ปกป้องเพื่อผองใคร???
สำนึกไหม???...ซากเถ้า...กู..ที่กู้มัน
อันเลือดกูหยาดรินบนถิ่นด้าว
มิปวดร้าววิปโยคแสนโศกศัลย์
เทียมเท่า "ไทย" เข่น " ไทย " ..ทำไมกัน??
ฤๅจักบั่นแผ่นดินอยู่...กู...สร้างมา
ศึกนอกแคว้นแดนเมืองใช่เรื่องใหญ่
ศึกภายในเรื้อรังน่ากังขา
สายเลือด..กู..แบ่งแยกแตกศรัทธา
อนิจจา...ช่างอดสู...เลือดกูจริง
หาก..กู..รู้...เบื้องหน้าว่าเยี่ยงนี้
จักมิพลีชีพตนบนทุกสิ่ง
ปล่อยข้าศึกทั้งปวงเข้าช่วงชิง
มิประวิง...เพราะมิรู้...สู้เพื่อใคร??? ๚ะ๛
........................................................
หาก..กู..รู้...เบื้องหน้าว่าเยี่ยงนี้
คงมิพลีชีพข้า(ฆ่า)เพื่อหน้าไหน??
โน่นก็อ้าง...นั่นก็ว่า..ประชาธิปไตย
..........?????.......?????...................