11 กันยายน 2550 21:07 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ จำจากน้องนงรามด้วยยามนี้
ปัตตานีต้องการทหารกล้า
ด้วยไฟใต้ยังโหมโถมประชา
จึ่งจำลาจากนางเดินทางไกล
จงอยู่เหย้าเฝ้าเรือนเป็นเพื่อนแม่
พึงคนแก่ชราได้อาศัย -
เรี่ยวแรงน้องทำงานการใดใด
อย่าผลักไสเพียงแค่ใช่แม่ตน
จงวางตัววางใจอยู่ในกรอบ
สร้างความชอบบุญ-ทานการกุศล
อย่าละเลยจงขยันหมั่นสวดมนต์
คงช่วยดลพี่คลาดปราศพาลภัย
หากมีชายหมายอยู่เป็นคู่ข้าง
ด้วยพี่ร้างแรมเถื่อนแต่เดือนไหน
อยู่ที่น้องนงรามเจ้าทรามวัย
จะเปิดใจ-ปิดกั้นเท่านั้นอร
แม้นบุญญาบารมีที่สะสม
ยังได้ชมชื่นอยู่คู่สมร
คงได้กลับคืนถิ่นพิงค์นคร
มิจากจรห่างนางแม้นยามใด
จำจากน้องนงราม ณ ยามนี้
ขอเจ้ามีสติมั่นอย่าหวั่นไหว
แม้นกายห่างแห่งหนตำบลไกล
แต่หัวใจเคียงชิดทุกนิทรา๚ะ๛
5 กันยายน 2550 19:52 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ท่ามสังคมงมงายกลับกลายธรรม
หลากชนย่ำปีนป่ายตะกายหา
สิ่งยึดเหนี่ยวทางกายและวิญญา
ดั้นด้นหาสร้างเซ่นมิเว้นวาย
ไร้ครรลองครองธรรมน้อมนำจิต
อยู่ด้วยฤทธิ์อวิชาน่าใจหาย
บ้างอวดอ้างไสยศาสตร์วาดอุบาย
เวทย์มนต์กลายปกแคว้นแทนพุทธคุณ
สร้างเครื่องรางของขลังพลังกล้า
ยิงแทงฆ่ามิระคายปลายกระสุน
มหานิยมยิ่งล้นเหลือคนเจือจุน
สร้างกี่รุ่นก็ยังขลังเช่นดังเดิม
เพียงมวลสารพื้นพื้นขึ้นรูปร่าง
แล้วจัดวางไสย์วิชาเข้ามาเสริม
บวกศรัทธางมงายร่ายแต่งเติม
ก็พูนเพิ่มค่ากำไรได้อนันต์
ตนเป็นที่พึงแห่งตนชนทั้งหลาย
ไยกลับกลายคำสอนสั่งองค์อรหันต์
หมื่นเครื่องรางของขลังฤๅบังกัน
ได้เทียมธรรม์พุทธองค์ผู้ทรงชัย
ท่ามสังคมงมงายกลับกลายธรรม
ดูมืดดำสิ้นทางสว่างไสว
ยิ่งศรัทธาลดละพระรัตนตรัย
คงสิ้นไร้ทางสงบพบนิพพาน๚ะ๛
4 กันยายน 2550 12:45 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ยินพจน์ถ้อยรอยคำลำนำโศก
จากหล้าโลกสู่ห้วงสรวงสวรรค์
ถ้อยทำนองตัดพ้อต่อขานจันทร์
ลืมคืนวันสุขสมภิรมย์ปอง
เคยสนิทชิดใกล้คล้ายเหินห่าง
รักจืดจางจากกมลต้องหม่นหมอง
ท่ามราตรีเงียบเหงาโศกเข้าครอง
เฝ้าเมียงมองจันทร์กระจ่างอย่างเลื่อนลอย
จันทรกานต์แห่งใจอย่าไหวหวั่น
ไยโศกศัลย์หมองเศร้าแลเหงาหงอย
จงอดทนเข้มแข็งด้วยแรงคอย
ยามเมื่อคล้อยแรมลับจะกลับมา
อันห่วงหาอาทรฤๅคลอนคลาย
ยังมั่นหมายสัมพันธ์มั่นสิเน่หา
รอยอาลัยยังแน่แน่วในแววตา
แม้นเวลาผ่านผันยังมั่นคง
ตราบฟ้าสิ้นดินหายมลายสรวง
ทุกห้องทรวงแห่งใจมิไหลหลง
คำสัญญาแห่งจันทร์อันซื่อตรง
ตราบปลิดปลงยังรักมั่น...จันทรกานต์๚ะ๛