26 กันยายน 2550 13:57 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ สายลมแผ่วพลิ้วไหวในคืนหนาว
ฟากฟ้าพราวดาวเดือนเป็นเพื่อนฝัน
เพลงพนาเจื้อยแจ้วแว่วรำพัน
ห่มแสงจันทร์ทอใจยามไกลนาง
เก็จน้ำค้างพร่างพรมประโลมพฤกษ์
ความรู้สึกคุ้นคล้ายในหลายอย่าง
แววตาใคร?กันหนอพอรุ่งราง
งดงามดุจน้ำค้างกลางตาวัน
มวลไม้ป่ายามเช้าเคล้าสายหมอก
น้ำค้างหยอกยอดหญ้าพาสุขสันต์
งามมาลีแสนงามยังคร้ามครัน
เมื่อเทียบกันในงามนุชบุษา
สุวคนธ์กลิ่นหอมยังยอมพ่าย
เทียบหอมกายเจ้าจอมนั้นหอมกว่า
น้ำผึ้งหวานฤๅเทียมพจน์รจนา
อัปสราแห่งป่าเขาลำเนาไพร
สายลมแผ่วพลิ้วไหวในคืนหนาว
ฟากฟ้าพราวดาราพฤกษาไสว
ก่อนนิทราจักอธิษฐานทุกวารไป
ขอคนไกลหวนคืนเหย้าคราหนาวเยือน๚ะ๛
24 กันยายน 2550 17:53 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ รำพันผ่านม่านฟ้าเวลาค่ำ
หวังลำนำคิดถึงคำนึงหา
ล่องลอยสู่หมู่ดาววิบวาวตา
เปรียบสัญญาแห่งรอคอยเจ้ากลอยใจ
ยามมองดาวพราวฟ้าดารดาษ
หมื่นแสนวาดวาวงามอร่ามใส
หลากดาวดวงร่วงลาจากฟ้าไป
แต่หนึ่งใจยังมั่นนิรันดร
แม้นไร้ดาวร้างเดือนขึ้นเยือนฟ้า
ช่วงทิวาทอทาบอาบสิงขร
ราตรีจากพรากภพจบอมร
ทุกบทตอนความคิดถึงเพียงหนึ่งนาง
รำพันผ่านม่านฟ้าเวลาค่ำ
ร้อยลำนำจากพนาก่อนอุษาสาง
ฝากดาวเดือน-หมอกขาวอันเบาบาง
จูบสองปรางนงรามยามนิทรา๚ะ๛
22 กันยายน 2550 15:20 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ไม่เข้าใจ..ไม่เข้าใจ..ไม่รู้เรื่อง
ไยแค้นเคืองรังเกียจคอยเดียดฉันท์
ในเมื่อต่างตัวตนคนละคนกัน
ตามห้ำหั่นกี่นานหนอถึงพอใจ
หากเราหมดสิ้นกันสะบั้นเพื่อน
อย่าทำเถื่อนปากกล้าเที่ยวด่าใส่
ต่อหน้าเห็นขาสั่นหวั่นทำไม
กลัวอะไรจึงลับหลังน่าชังจริง
ทุกอย่างควรจบเสียทีจะดีไหม
อย่าปล่อยเชื้อลามไฟไหม้ทุกสิ่ง
เห็นเหวี่ยงกรรมเกี่ยวบ่วงอยากท้วงติง
ที่นั่งนิ่งบอกจากใจ...เริ่มไม่ทน
หากยังทำลับล่อรอลอบกัด
เที่ยวขวางขัดสิ่งดีที่สร้างผล
มือไม่พายตีนราน้ำล้ำแดนตน
เธอฤๅพ้นวิบากกรรมเพราะทำเอง๚ะ๛
21 กันยายน 2550 14:03 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ มีลำธารกั้นกลางระหว่างฝั่ง
อีกน้ำยังเชียวกรากมิขาดสาย
สตรีหนึ่งหวังข้ามแต่คร้ามกาย
กลัววางวายด้วยแรงแห่งสายชล
จนล่วงเลยบ่ายคล้อยยังคอยท่า
แรงธาราเบาบางบ้างสักหน
แต่ก็ไร้สิ้นทางช่างอับจน
คงต้องทนว่ายข้ามตามแรงมี
เผอิญสองสาวกองค์อรหันต์
จักพากันข้ามชลที่ล้นปรี่
จึ่งถามไถ่ไปยังอิสตรี
เจ้ารอรีทำไมไม่ข้ามธาร
นางตอบถ้อยพระคุณเจ้าข้าเขลาขลาด
กลัวแรงสาดกราดเกรี้ยวเชี่ยวละหาน
หากจบชีพกลางห้วยม้วยวิญญาณ
อันการงานพ่อและแม่ใครแลดู
พระคุณเจ้าผู้ชราคราสดับ
จึ่งเอ่ยกับสีกาอย่าอดสู
เราจักพาข้ามหนองอีกคลองคู
เพื่อเจ้าอยู่กับพ่อแม่แก่ชรา
จึงให้นางขี่หลังดั่งเด็กน้อย
แล้วค่อยค่อยข้ามธารอย่างหาญกล้า
ภิกษุหนุ่มตะลึงมองในสองตา
เก็บวาจามิถามยังความใด
ถึงอารามยามค่ำหลังทำวัตร
จิตกระหวัดเหตุการณ์จึงขานไข
การกระทำเช่นนี้ดีหรือไร
พระวินัยท่านแหกกฏศีลหมดกัน
พระคุณเจ้าผู้ชรากล่าวสาธก
ไยท่านยกแบกนางอยู่อย่างนั้น
เราปล่อยวางนางลงตรงฝั่งพลัน
มิได้หันหวนแบกแต่แรกวาง
แต่ท่านกลับแบกมาถึงอาราม
และติดตามในใจอยู่ไม่ห่าง
อันแบกอื่นแม้นหนักจักเลือนลาง
มิเบาบางคือแบกจิตมิปลิดปลง
ท่านผู้มีปัญญาอย่าว่ากล่าว
ทุกเรื่องราวแต่ล้วนชวนให้หลง
ผิดหรือถูกวินัยในดำรง?
ขอท่านจงชี้กระจ่างสว่างจร๚ะ๛
19 กันยายน 2550 21:18 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ในสังคมมวลชนคนหลากหลาย
ล้วนต่างกายแผกจิตความคิดสรรค์
แต่ละคนบนทางยามหมางกัน
ก็ฟาดฟันดั่งแค้นมาแสนนาน
เรื่องบางเรื่องเปลืองเปล่ากลับเล่าบอก
เก็บมาตอกย้ำข่าวสร้างร้าวฉาน
บ้างความคิดนิดน้อยพลอยประจาน
ร่วมวงการเสวนาลดค่าคน
ยามสงบทบทวนคิดครวญใคร่
มีสิ่งใดสร้างข่าวคาวอีกหน
มิรอรีตีความรวบรวมพล
ยุมวลชนแบ่งฟากลากต่อยตี
ฤๅจริตคิดแค้นฝังแน่นอก
จิตใจรกริษยาพาหมองศรี
เคยนับไหม? กี่หนเป็นคนดี
ฤๅทรพีมิสำนึกเพราะถึกโค๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1393
