16 สิงหาคม 2550 14:41 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ไยนวลจึงกล่าวถ้อย............ตรอมตรม
ดุจดั่งใจระทม......................พ่ายแพ้
เรียมเอยอย่าขื่นขม...............หมองจิต
รักที่ยังคงแท้.......................ห่อนได้เลือนหายฯ
๏ มองเดือนคืนค่ำนี้..............นงราม
เหมือนพี่คอยติดตาม............ชิดใกล้
แสงเดือนที่งดงาม................โอนอ่อน
เหมือนพี่กอดเรียมไว้............คู่ข้างเยาวมาลย์ฯ
๏ ดาษดาวพราวพร่างฟ้า.....ฟากสวรรค์
ฤๅเท่าเทียมรักอัน.................เลิศล้ำ
รักของพี่เอกอนันต์................เสมออยู่ แม่นา
พันหมื่นสัญญาย้ำ.................บ่ได้เทียบเทียม
๏ เรียมเอยโปรดอย่าพ้อ..........ครวญคำ
อกพี่แสนระกำ........................หม่นไหม้
เคยฤๅที่กระทำ.......................เจ้าเจ็บ ใจเอย
รักพี่คงมั่นไซร้.......................ดับสิ้นโสมสูรย์๚ะ๛
14 สิงหาคม 2550 20:03 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
พ.ศ.๒๕๒๕
..๏ มันทุบโต๊ะใส่ข้าเอ็งว่าไหม?
แล้วทำไมเรายังนั่งเฉยเฉย
โน่นปืนผาหน้าไม้ลุยมันเลย
มิต้องเอ่ยถามนามมันหยามเรา
ตะลุมบอนสอนมวยไม้ช่วยฟาด
ระเนระนาดโต๊ะพังก็ช่างเขา
เสียงกองเชียร์ยุตีมิมีเบา
บ้างก็เข้าโรมรันตะบันตี
เหลือบเห็นรถตำรวจเข้ากวดขัน
มือคว้าพลันเพื่อนยากกระชากหนี
ไส่เกียร์หมาหน้าตั้งยังทันที
ฝากชีวีกับสองเท้าเฝ้าตะบึง
พ.ศ. ๒๕๕๐
โต๊ะข้างข้างมองหน้าเหมือนหาเสี้ยน
ไปกราบเรียนมันว่าถ้าใจถึง
โน่นนอกร้านลุกมาอย่าเอ็ดอึง
ใครคนหนึ่งคืนนี้เลือดปรี่นอง
" โธ่เพื่อนเอ๋ยขอโทษอย่าโกรธเขา
นั่นแฟนเราลืมบอกพรรคเพื่อนผอง
หนุ่มอังกฤษตาคมผมสีทอง
เราอยู่ดองกันดีหลายปีแล้ว "
โอยเพื่อนข้ามาพบสบอีกคน
ก็กลายผลกลายพันธุ์ใจฉันแป้ว
สมัยก่อนโรมรันฟันเป็นแนว
วันนี้แก้วเกลอฉัน...ฟันบ่าก้วย๚ะ๛
บ่าก้วย...ภาษาถิ่นเหนือเรียกผลไม้ชนิดหนึ่ง
ซึ่งภาคกลางเรียกผลไม้ชนิดนี้ว่า...ฝรั่ง....
9 สิงหาคม 2550 19:25 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ เกินสรรพจน์รจนาภาษาศิลป์
ท่ามแผ่นดินจบสมุทรสุดเวหา
กี่ล้านถ้อยรอยคำพร่ำพรรณา
เปรียบเทียบคุณมารดาหาได้มี
อันงามใดว่างามจบสามโลก
พลันหมองโศกหมดแรงแสงรัศมี
ยามเปรียบงามเลิศล้นชนนี
ในจักวาลแห่งนี้มิมีปาน
อันอ่อนหวานใดใดในไตรภพ
สวรรค์จบดินแดนว่าแสนหวาน
เทียมมารดาเพียงก้อยเสี้ยวรอยจาร
อย่าริหาญมาเปรียบเทียมเทียบกัน
อันเข้มแข็งแกร่งกล้าภูผาใหญ่
สุเมรุในเมืองแมนแดนสวรรค์
ฤๅเทียมแกร่งมารดาวิลาวัลย์
เอกอนันต์จบสกลพ้นขอบกาล
เกินสรรพจน์รจนาภาษาศิลป์
ท่ามแผ่นดินแผ่นฟ้ามหาศาล
หมดสมุทรสุดแม่น้ำสายลำธาร
แสนโกฏิล้านพจน์พากย์ยากบรรยาย๚ะ๛
8 สิงหาคม 2550 17:43 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ฝากจันทร์งามถามไถ่คนปลายฟ้า
สุขฤๅเศร้าอุรา-เหว่ว้าไหม?
ยามพลัดพรากไกลห่างจากบางใคร
โปรดขานไขให้รู้บ้างอย่าหมางกัน
ท่ามไพรพงดงป่าคราร้างเจ้า
เพลงบทเหงาครวญคร่ำร่ำโศกศัลย์
ท่วงทำนองซึมเศร้าเคล้าจาบัลย์
คราจบวันดั่งก้าวล่วงห้วงอนธการ
ได้แต่หวังยังเจ้ามิเศร้าสร้อย
แม้นรูปรอยห่างไกลเกินไขขาน
จงคิดถึงความรักประจักษ์มาน
จากวันวานยังตราตรึงซึ้งฤทัย
ฝากจันทร์งามถามไถ่คนปลายฟ้า
สุขฤๅเศร้าอุรา-เหว่ว้าไหม?
หากเศร้าตรมขมขื่นสะอื้นใจ
จักกลับไปรับขวัญอย่างบรรจง๚ะ๛
6 สิงหาคม 2550 19:04 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ หลับตาลงตรงนี้เถิดที่รัก
นอนหนุนตักอบอุ่นเจ้าคุ้นไหม?
หลากปัญหาร้อยพันปล่อยมันไป
วางหัวใจแนบสนิทในนิทรา
อย่าระแวงพาลภัยจักใกล้เจ้า
พี่จะเฝ้าปกปักแลรักษา
หลับเถิดน้องคนดีพี่สัญญา
เมื่อลืมตาเจ้าจะรู้พี่อยู่เคียง
ท่ามคืนเดือนเด่นงามอร่ามฟ้า
เพลงพนาขับขานกังวานเสียง
เพลงแสงจันทร์สอดสร้อยเข้าร้อยเรียง
กล่อมเจ้าเคียงนิทราอย่ากังวล
หลับตาลงตรงนี้เถิดที่รัก
ปัญหาหนักปล่อยวางบ้างสักหน
ให้หัวใจลอยล่องท่องสกล
พี่คือคนคอยเคียงข้างมิร้างไกล๚ะ๛