23 เมษายน 2550 14:52 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ " แลแสงโศกกระพริบระยิบฟ้า
ส่งล่องมาผ่านดาวพราวเวหน
ถ้อยคำขานรวดร้าวเศร้ากมล
ตรมตรอมจนเกินพ้อทดท้อทรวง
เมียงมองเดือนเลือนลับดับสูญหาย
หลบเร้นกายแฝงตนบนแดนสรวง
เคยส่องแสงอาบฝันของจันทร์ดวง
กลับผันล่วงจากไปไม่กลับมา "
โอ้ดวงมาลย์จันทร์นี้หาลี้ลับ
มิได้ดับซ่อนตนบนเวหา
ยังล่องเลื่อนเคลื่อนยลพสุธา
เจ้าแก้วตาอย่าน้อยใจให้ร้าวราน
ด้วยเมฆหมอกบดบังยังรังสี
เหลี่ยมคีรีทอดทับดับแสงฉาน
อีกทางเดินยาวไกลจากปลายกาล
แม้เนิ่นนานยังหมายมั่นในกัญญา
ขอกลอยใจอย่าท้อจะรอพบ
ขอเศร้าลบสบฝันอันหรรษา
จะทอแสงเฉิดฉันตระการตา
อาบทาบทาลานละออที่รอจันทร์๚ะ๛
20 เมษายน 2550 03:51 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ข้าฯเดินทางกลางเถื่อนท่ามเดือนฉาย
ความเดียวดายเพียงภวังค์เหนี่ยวรั้งฝัน
ยามคิดถึงบางใครที่ไกลกัน
ภวังค์นั้นพลันหายมิกรายคืน
ยามเดินทางกลางเมืองที่เรืองรุ่ง
หลากเฟื่องฟุ้ง-ศิวิไล-อบายรื่น
มากมวลชนบนทางที่ย่างยืน
บ้างแข็งขืนบ้างยอมกลั้วด้วยมัวเมา
แต่ข้าฯกลับอ้างว้างกลางเมืองใหญ่
ด้วยหัวใจหวาดหวาดและขลาดเขลา
ฤๅข้าฯนี้กระโหลกหนาปัญญาเบา
จึ่งมิเข้าใจเมืองที่เฟื่องฟู
ข้าฯขอเดินกลางเถื่อนตราบเดือน-สูรย์-
ยังจำรูญแสงรัศมีอยู่
ท่ามเขาสูงเสียดฟ้าข้าฯเฝ้าดู
ความอดสู-โสมมสังคมเมือง๚ะ๛
6 เมษายน 2550 04:10 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ เพียรถักถ้อยร้อยคำลำนำกลอน
เราช่างอ่อนภาษาน่าอดสู
บางคราผิดมาตราตำราครู
หวนอ่านดูแสนอนาถขาดวิญญาณ์
กลอนคนอื่นลำนำเลิศล้ำถ้อย
เขาเรียงร้อยพจมานหวานนักหนา
ช่างพลิ้วไหวในศิลป์จินตนา
งามลีลาหยดย้อยคล้อยอารมณ์
อีกกี่นานงานเขียนเราเพียรสร้าง
จักถูกทางไพเราะดูเหมาะสม
เขียนกลอนรัก-โศกเศร้า-ร้าวระทม
ไร้คำคม..ถ้อยกระด้างเหมือนอย่างเดิม
เพียรถักถ้อยร้อยคำลำนำกลอน
สุดแสนอ่อนอุราเช่นคราเริ่ม
เขียนร้อยกรองพร่องแหล่งศัพท์แต่งเติม
ดุจดั่งเพิ่ม..ร้อยกอง..งานของเรา๚ะ๛