28 พฤศจิกายน 2550 22:22 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ หนาวน้ำค้างกลางไพรหัวใจหนาว
บางเรื่องราวรอรับผู้ขับขาน
บทกวีความฝันของวันวาน
จักก่อสานฤๅล่มลับกับเวลา
เพลงแสงดาวแว่วไหวท่ามไอหมอก
ดุจย้ำตอกคิดถึงคำนึงหา
มองเสี้ยวเดือนเลื่อนล่องท้องนภา
หยาดน้ำตาแห่งอ่อนไหวพลันไหลริน
อยากเติมเต็มความฝันของวันใหม่
แต่หัวใจอ่อนแอพ่ายแพ้สิ้น
ภาพความหวังแห่งรักประจักษ์จินต์
คล้ายขาดวิ่นปลิวหายกับสายกาล
หนาวน้ำค้างกลางไพรหัวใจหนาว
ฤๅเรื่องราวรอรับการขับขาน
เพียงว่างเปล่าของฝันอันทรมาน
ด้วยวันวานมิย้อนมาคราหนาวเยือน๚ะ๛
17 พฤศจิกายน 2550 20:39 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ สายวสันต์อันฉ่ำชื้น..............วสันต์
รินพร่างพรมห่มขวัญ................ค่ำเช้า
สายกาลผ่านคืนวัน...................ลับผ่าน
คงแต่ความโศกเศร้า................เอ่อล้นทรวงใน๚
๏ กาลก่อนเคยแกร่งกล้า...........มโนไฟ
ทระนงองอาจใน........................รักแท้
ยามรักหักหาญใจ.......................เฉือนจิต
พลันอ่อนแอพ่ายแพ้..................เช่นผู้ปราชัย๚
๏ เหน็บหนาวราวจับไข้..............ทรมาน
จมดิ่งในสายกาล........................ไป่สิ้น
จินตภาพแห่งวันวาร...................เลือนดับ
เพียงร่างรอแดดิ้น......................ซบใต้ปฐพี๚
๏ สายวสันต์ยังฉ่ำชื้น.................วสันต์
พรมพร่างหว่างคืนวัน.................ค่ำเช้า
น้ำตาแห่งโศกศัลย์.....................ไหลเอ่อ
คงแต่ความตรมเศร้า..................ชั่วฟ้าดินสลาย๚ะ๛