30 มีนาคม 2549 08:45 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เฝ้าคำนึงครุ่นคิดจนจิตหวั่น
ยิ่งผ่านวันเลือนลับกับสมัย
ประสบการณ์ดูเหมือนเริ่มเตือนใจ
ยิ่งห่างกันตัวไกลให้ตรึกตรอง
ความอาลัยอาทรตอนแรกเริ่ม
คอยพูนเพิ่มเติมใจในเราสอง
เคยมากล้นล้ำค่ามาก่ายกอง
ตอนนี้พร่องเหมือนผันวันเวลา
ฤๅหัวใจดวงนี้มีค่าน้อย
ไร้คนคอยปกปักษ์แลรักษา
ฤๅใครอื่นหมายปองน้องแก้วตา
จึงลืมคนปลายฟ้ามาหมางกัน
ขอให้เจ้าส่งข่าวบอกกล่าวบ้าง
หากรักร้างห่างหายไกลเธอ-ฉัน
ก็จะขอผละไปในเร็ววัน
ยอมจบฝันจบหวังอย่างเดียวดาย๚ะ๛
28 มีนาคม 2549 14:33 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ คล้ายบางสิ่งซ่อนพรางบนทางฝัน
เนิ่นนานวันร่องรอยค่อยแย้มร่าง
จากรางเลือนบางเบาดุจเงาจาง
พลันสว่างเผยนัยให้ใคร่ครวญ
ครารูปรอยมองเห็นจนเด่นชัด
จิตกระหวัดบางตอนให้ย้อนหวน
หลากเรื่องราวเมื่อผ่านการทบทวน
ทุกสิ่งล้วนประจักษ์แจ้งแห่งความจริง
เคยเก็บความสงสัยไว้ในอก
แม้นวิตกหวั่นไหวหลากหลายสิ่ง
กลัวรักร้าวล่มร้างยังพักพิง
เฝ้าทนนิ่งมิถามไถ่ความใด
ต้องทำใจฝืนตนบนความเจ็บ
ทนกดเก็บความช้ำมิร่ำไห้
เพราะเลือกเองจักโกรธฤๅโทษใคร
โอ้นกไพรกรรมลิขิตชีวิตรัก๚ะ๛
27 มีนาคม 2549 14:10 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ โดนพาดพิงว่าหวานน้ำตาลพุ่ง
ดีกรีฟุ้งเกินพิกัดวัดไม่ไหว
แถมลิงน้อยยัดข้อหามาทันใด
บอกเจ้าชู้เกินใครในบ้านกลอน
ขอแก้ตัวแก้ต่างอย่างองอาจ
ใช่สามารถถอดใจหมายไถ่ถอน
พจน์ใดหวานหยาดหยดมด-ภมร
ขอบังอรยกตัวอย่างดังอ้างความ
เรื่องเจ้าชู้หนักหนาแสนสาหัส
อย่าเพียงยัดจับใส่โดยไม่ถาม
อันดับห้าเจ้าชู้ผู้เรืองนาม
โถคนงามอัลมิตรามาว่ากัน
อันปากหวานแสนกว่าจะสามารถ
ยิ่งเจ้าชู้ฤๅอาจเพราะหวาดหวั่น
จำได้ไหมใครเอ่ยคำยามก่อนนั้น
หากทิ้งกันแม่จะเจี๋ยนจนเหี้ยนตอ๚ะ๛
25 มีนาคม 2549 09:59 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ผ่านคืนวันเหน็บหนาวคราวใจเจ็บ
ต้องกักเก็บความช้ำแอบร่ำไห้
น้อยคนนักจะทักถามความห่วงใย
เพียงผ่านมาแล้วจากไปแล้งไมตรี
ทนเดียวดายกับทุกข์ที่รุกฆาต
รอยแผลบาดกมลเลือดล้นปรี่
สองตาชื้นรื้นน้ำใสไหลทวี
คล้ายชาตินี้จักปวดร้าวเศร้าลำพัง
คราพบพานบางใครในวันนั้น
ยังนึกหวั่นพรั่นพรึงถึงความหลัง
เพราะรอยเจ็บรอยใจยังคงยัง-
ฉุดเหนี่ยวรั้งเกินกล้าท้าข้ามไป
เมื่อคืนผ่านวารผันกาลลับล่วง
ทุกห้องห้วงความฝันพลันสดใส
ความห่วงหาอาทรเริ่มคลอนใจ
ความห่วงใยเริ่มทอถักความรักเรา
เธอ..นั้นคือความจริงสิ่งสวยงาม
ทุกโมงยามผ่านผันกลบวันเหงา
คือหนึ่งมิตรชิดใกล้คล้ายเป็นเงา
คือ" ผู้เข้าใจ "กันทุกวันคืน
แม้นอยู่ไกลห่างกันขอสัญญา
ตราบสิ้นฟ้าสิ้นดินมิเป็นอื่น
หากผิดสัตย์ขอม้วยด้วยหอก-ปืน
หากมั่นคง..รักจงยืนยงนิรันดร์๚ะ๛
19 มีนาคม 2549 21:54 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ จันทรกานต์..ขานรับกับคำมั่น
เมื่อเจ้าจันทร์เผยนัยให้ประจักษ์
ว่าห่างกันเพียงใดใจยังภักดิ์
คิดถึงรัก ณ ถิ่นอินทนนท์
จะรอคอยกลอยใจมิไหวหวั่น
กันและกันคืนรักประจักษ์ผล
แม้นกายห่างแสนไกลเกินได้ยล
แต่สุขล้นเพราะใจเราใกล้กัน
แม้นร้อน-หนาว-พราวฝนจะพ้นผ่าน
จันทรกานต์...มิรวนเรฤๅเหหัน
ยังคงภักดิ์มั่นคงซื่อตรงจันทร์
ขอผูกพันทุกชาติภพยามจบปราณ๚ะ๛