11 มกราคม 2549 11:32 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เพราะแตกต่างห่างกันจนหวั่นว่า
วันข้างหน้าต้องเจ็บช้ำและร่ำไห้
ด้วยรักร้าวคราก่อนยังหลอนใจ
มิเลือนในรอยช้ำคอยย้ำเตือน
ด้วยหัวใจแตกยับเกินนับเสี้ยว
คมรักเกี่ยวบาดจิตกรีดเชือดเฉือน
จมความเจ็บเหน็บหนาวท่ามดาวเดือน
น้ำตาเปื้อนห้วงฝันเกินบรรเทา
หากรักนี้อัลมิตรามอบมาปลอบ
เพื่อล้างความบอบช้ำระกำเศร้า
จักเก็บรักเก็บฝันให้นานเนา
เรามีเราเพื่อสานสร้างบนทางรัก
วันข้างหน้าเป็นเช่นไรเราไม่รู้
วันนี้อยู่เคียงข้างสรรค์สร้างถัก-
ทอภาพฝันมั่นคงซื่อตรงภักดิ์
ศรัทธารักร่วมกันนิรันดร
หากต้องเจ็บช้ำรอยอีกร้อยครั้ง
ด้วยกรรมบังบดรักยากถอดถอน
ยอมก้มหน้าพลีใจให้บั่นทอน
ตราบร่างนอนซบดินก็ยินดี๚ะ๛
10 มกราคม 2549 10:48 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เย็นยะเยียบเงียบสงบทรุดซบโลก
หยาดน้ำค้างพรมโศกวิโยคสั่น
คืนเหน็บหนาวร้างเงาเจ้าเพ็ญจันทร์
คล้ายความฝันถูกลบฝังกลบดิน
ช่างมืดมนอนธกาลเกินขานไข
หนึ่งหัวใจล้าแรงและแหว่งวิ่น
จมความเจ็บปวดช้ำน้ำตาริน
ฤๅจะสิ้นชีพดับพร้อมกับจันทร์
จันทร์เจ้าเอ๋ยเคยสว่างกระจ่างแจ้ง
ทาบทอแสงอาบลานถักสานฝัน
สองหัวใจได้แนบชิดสนิทกัน
สุดท้ายวันรักสลายก็กรายเยือน
เย็นยะเยียบเงียบสงบทรุดซบโลก
น้ำตาโศกรินไหลใครจักเหมือน
ห่มคลุมทุกข์รุกใจไม่รางเลือน
แม้นดาวเดือนยังลับหายมิชายตา๚ะ๛
5 มกราคม 2549 15:43 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ อ้อมกอดแห่งขุนเขาเคียงเจ้าอยู่
อย่าหดหู่จาบัลย์จนขวัญหาย
มิได้โอบใครอื่นร้อยหมื่นราย
ยังคงหมายเพียงน้องเคยครองเคียง
บทเพลงแห่งหมอกขาว
ยังขับกล่อมเรื่องราวเสนาะเสียง
บนลานจันทร์หัวใจได้ร้อยเรียง
ขับสำเนียงความรักทายทักจันทร์
ค่ำคืนที่เหน็บหนาว
เจ้ารวดร้าววิตกและโศกศัลย์
ด้วยความห่างบางใครที่ไกลกัน
สุดเกินกลั้นน้ำตาทุกราตรี
คนดีอย่าได้โศกหมอง
ชื่นเราสองจะหวนมามิลาหนี
จะโอบปลอบมอบรักภักดิ์ฤดี
อ้อมกอดนี้ยังยึดมั่นคำสัญญา๚ะ๛
4 มกราคม 2549 08:12 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่
ขอนำพรอวยชัยให้นายหัว
อีกเสนาลิ่วล้อแต่ละตัว
มิหมองมัวจงประสบพบโชคดี
มีตระกร้าของขวัญนำมาให้
จากหัวใจราษฎร์น้อยด้อยศักดิ์ศรี
ไม่มากมายหาได้เท่าที่มี
กำนัลพลีทุกท่านผ่านใจจริง
กล่องฉันทะมอบไว้ให้ระลึก
เพื่อรู้สึกเข้าใจหลากหลายสิ่ง
ใฝ่ทำงานว่องไวไม่ประวิง
ปรารถนาให้ดียิ่งมินิ่งคอย
วิริยะช่อนี้บัดพลีให้
ขอขยันตั้งใจไม่ท้อถอย
ใช่เช้าชามเย็นชามตามลมลอย
เขาจะพลอยว่าคร้านการกระทำ
ห่อจิตตะมอบวางข้างข้างท่าน
อย่ามองผ่านเลยไปใครจักขำ
เพียรรับรู้การใดใฝ่จดจำ
มิถลำบิดเบือนและเลื่อนลอย
วิมังสาพวงงามยามพิจเพ่ง
จงล้างความอวดเบ่งเก่งพูดฝอย
ใช้สติไตร่ตรองทองหรือพลอย
สิ่งเล็กน้อยหมั่นตรวจตราหาวิธี
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในโลกสาม
จงติดตามป้องภัยมิหน่ายหนี
ขอคุ้มครองปกปักษ์รักษ์คนดี
ส่วนชนชั่วอเวจีมีขุมรอ๚ะ๛