22 กรกฎาคม 2548 14:38 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ พิรุณพรมกล่อมหล้า................โลมดิน
รินหลั่งหลากรดริน.......................แน่นฟ้า
อสนีบาตฟาดจินต์........................หวาดหวั่น
แปลบปลาบวาบอกข้า...................ดั่งให้ดับสูญ ฯ
๏ เคืองใครหรือแผ่นฟ้า...............อสนี
จึงกู่บาตวจี..................................ก้องโพ้น
เสียงสนั่นปฐพี.............................เลื่อนลั่น
ฟาดหยั่งจากฟากโน้น..................สู่ห้วงดินแดน ฯ
๏ โศกหมองครองแผ่นฟ้า.............วสันต์
นัยเนตรนองทุกวัน.. ....................ค่ำเช้า
ฤาเจ็บเกินจำนรรค์.......................บอกกล่าว
จึงหลั่งพิรุณเศร้า...........................เพื่อล้างทุกข์ใจ ฯ
๏ อยากปลอบเธออย่าเศร้า.............โศกา
เพียงช่วงวันเวลา...........................เพื่อพ้น
มินานสุขนำพา...............................เกิดก่อ
ทุกข์โศกเคยท่วมท้น......................จักร้างเลือนหาย ๚ะ๛
20 กรกฎาคม 2548 12:54 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏วสันต์หวนย้อนมาอีกคราแล้ว
โอ้ขวัญแก้วกลอยใจในแดนฝัน
คงมีสุขชื่นบานทุกวารวัน
บุญเสกสรรค์สู่ชั้นพรหมรมณีย์
ล่วงพ้นผ่านเวลามานานเนิ่น
พบเผชิญสุขเศร้าเคล้าหมองศรี
มากมายคนล้นหลากฝันบรรดามี
แต่ฤดียังจำจดเจ้าหมดใจ
สุดส่วนลึกทรวงนี้ที่เก็บกัก
ภาพความรักรอยฝันอันสดใส
แม้นกาลล่วงผันผ่านนานเพียงใด
ความทรงจำหาสิ้นไร้ไปจากกัน
วสันต์หวนพิรุณพรมโลมอาบหล้า
ขอแก้วตาร้างทุกข์พบสุขสันต์
ถึงต่างภพประสบยากอยากจำนรรค์
ว่าสัมพันธ์ยังดงามท่ามกลางทรวง๚ะ๛
19 กรกฎาคม 2548 14:17 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ความชอกช้ำหมองเศร้าคราวอดีต
ยังคงขีดร่องรอยคอยย้ำฝัน
เจ็บรัดทรวงบ่วงรัดตนทุกข์ท้นวัน
โศกกางกั้นดั่งม่านหมอกหลอกหลอนใจ
คนไร้ค่าศรัทธาล่มจมลานหมอง
อ้างว้างครองโดดเดี่ยวเปลี่ยวไฉน
ความสับสนขมขื่นสะอื้นใน
เกินขานไขยังคำระกำทรวง
คนดี...ส่งมือมาให้ฉัน
เกาะกุมกันข้ามแคว้นสู่แดนสรวง
ฝังกลบซากชอกช้ำคำหลอกลวง
ปลดทิ้งห่วงบ่วงพันธนาการ
เดินเคียงข้างสร้างฝันของวันใหม่
ใจสองใจถักทอก่อประสาน
จงอย่ากลัวหล่มฝันแห่งวันวาน
ก้าวสู่ลานละออรักพักฤดี
คนดี...ส่งมือมาให้ฉัน
ทุกคืนวันชิดใกล้มิหน่ายหนี
สานรวงรังเรือนใจให้ชีวี
หากวันนี้เธอแกร่งกล้าท้าหยัดยืน
18 กรกฎาคม 2548 12:16 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
โชคชะตาถาโถมจมเรือน้อย
ซากล่องลอยเคว้งคว้างกลางคลื่นใหญ่
จะเกาะเกี่ยวเหนี่ยวรั้งขืนอย่างไร
ล่มลับไปพร้อมฝันในทันที
ต้องลอยคอกอดคลื่นฝืนทนว่าย
ทั้งใจกายแรงกล้าล้าหลีกหนี
ความขื่นขมระทมทุกข์รุกราวี
เข้าย่ำยีเหยียบศรัทธาค่าอนันต์
เหลือทางเลือกสองทางระหว่างคลื่น
ทนหยัดยืนสู้ต่อไปไม่เหหัน
ว่ายทวนทุกข์สับสนจนพ้นมัน
หรือร่างนั้นปล่อยจมหายในทะเล
โชคชะตาทุกข์สาหัสที่กัดกร่อน
ปมเศร้าซ่อนโศกหนักรักหักเห
ความขื่นขมบ่มใจมิถ่ายเท
กรรมทั้งเพอย่าตัดพ้อต่อชะตา
ค่อยค่อยคิดตึกตรองลองย้อนนึก
ความรู้สึกของตนที่ค้นหา
ยังมั่นหมายสลายห้วงบ่วงมายา
ด้วยศรัทธารักหรือไม่ถามใจดู
16 กรกฎาคม 2548 13:35 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
มรสุมเรื่องร้ายกรายเรือรัก
พัดหน่วงหนักถาโถมโหมแรงใส่
คลื่นซัดสาดฟาดลำกระหน่ำใจ
ดั่งฉุดให้อับปางกลางทะเล
เมฆมืดดำก่ำฝนหล่นซ้ำซัด
ลมระบัดพัดใบให้เรือเห
อสนีบาตก้องร้องปนเป
รุมล้อมเห่กางกั้นผันฝั่งไกล
เพียรประคองล่องลำข้ามเกาะแก่ง
ศรัทธาแห่งรักมั่นหาหวั่นไหว
ตั้งสติมิตระหนกหรือตกใจ
ห้วงน้ำใหญ่ฟันฝ่าท้าผจญ
เอาความฝันเป็นหางเสือของเรือน้อย
ความรักคอยกางใบสู้สายฝน
อีกความหวังขับเคลื่อนเหมือนพยนต์
ล่องล่วงพ้นมรสุมเกาะกุมทรวง
ด้วยศรัทธากล้าแกร่งแห่งความรัก
ซื่อตรงภักดิ์ค่าอนันต์อันใหญ่หลวง
พายุร้ายสงบนิ่งทุกสิ่งปวง
ใจสองดวงหลอมเป็นหนึ่งซึ่งศรัทธา