11 เมษายน 2548 09:56 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ดั่งโดนสาปด้วยมนต์ดำชอกช้ำจิต
ถูกลิขิตเพราะกฏกรรมนำทางฝัน
พระพรหมแกล้งขีดเส้นแบ่งเขตกัน
สวรรค์นั้นปิดตายไม่กรายมอง
กี่คราครั้งสร้างใยถักสายรัก
กี่คราครั้งอกหักจมปลักหมอง
กี่คราครั้งวาดหวังอย่างเรืองรอง
สุดท้ายครองความว่างเปล่ากลางอ่าวตรม
วาสนาเรื่องรักอาภัพยิ่ง
ถ้วนทุกสิ่งเพียรหมายให้สุขสม
แต่กระแสสายธารความระทม
อีกสายลมลวงเศร้าก็เข้าครอง
สวรรค์ปิดทางผ่านรูดม่านกั้น
คืนและวันเคียงใกล้ฤทัยสอง
ทั้งความฝันหวังไว้ใคร่สมปอง
เพียงความหมองสะพรั่งบานกลางลานใจ
5 เมษายน 2548 10:59 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เพียงคนไกลที่หมายแอบอิงฝัน
เพียงคนไกลที่รอวันรักสุขสม
เพียงคนไกลที่หวั่นไหวในอารมณ์
เพียงคนไกลที่ระทมขื่นขมคอย
ล้านเรื่องราวมาสุมล้อมรุมจิต
ล้านเรื่องราวในชีวิตจิตจึงหงอย
ล้านเรื่องราวที่ขีดไว้ดั่งไร้รอย
ล้านเรื่องราวเฝ้าคอยด้วยน้อยใจ
หรือเพียงเหงารุมเร้าเข้าคอนหาม
หรือเพียงเหงาคุกคามทุกข์ลามใส่
หรือเพียงเหงาเพราะรู้อยู่ภายใน
หรือเพียงเหงาเพราะใครด้วยไกลกัน
ขอเพียงรักมั่นไว้ใจคงอยู่
ขอเพียงรักเราทั้งคู่ไม่เหหัน
ขอเพียงรักหยัดยืนทุกคืนวัน
ขอเพียงรักเพียงฝันอัลมิตรา
ยังคงคอยกลอยใจไม่แปรเปลี่ยน
ยังคงคอยมิเคยเพี้ยนความห่วงหา
ยังคงคอยเพราะรักมั่นทุกวันเวลา
ยังคงคอยถึงแม้ว่าไร้ค่าคอย