31 ตุลาคม 2548 10:22 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เคยพลาดพลั้งแพ้พ่ายไร้สภาพ
จนเข็ดหลาบกลัวเกรงเพลงบทเหงา
ความทรงจำเก่าก่อนยังหลอนเรา
ตามเป็นเงาสนิทแนบแทบทุกครา
ยังหวาดหวั่นพรั่นพรึงถึงความเจ็บ
ที่แนมเหน็บหยอกเอินเกินรักษา
ปล่อยกาลผันผ่านลับนับเวลา
ให้เยียวยาหัวใจหายตรอมตรม
ริ้วรอยแผลเลือนรางอย่างช้าช้า
ท่ามอุราเปลี่ยวเหงาเศร้าขื่นขม
บางครั้งต้องกล้ำกลืนฝืนอารมณ์
กดเก็บข่มสายสวาทที่บาดใจ
แต่วันนี้ไยขบถกับอดีต
ที่เฉือนกรีดดวงมานจนหวั่นไหว
ฤๅลืมเลือนรอยหมองครองทรวงใน
จึงเปิดใจให้ความรักเข้าทักทาย๚ะ๛
28 ตุลาคม 2548 14:55 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ จิตมนุษย์สูงต่ำดำหรือขาว
ลองพิจดูเรื่องราวที่พบเห็น
อีกวาจาที่ร้อนรุ่มหรือชุ่มเย็น
แสดงถึงธาตุที่เร้นอยู่ภายใน
คนใจสูงเยือกเย็นเห็นถูก-ผิด
เพราะชีวิตมีธรรมอันผ่องใส
คนใจต่ำร้อนระอุดั่งคุไฟ
เพลิงเผาไหม้ซากร่างดั่งเพลิงกัลป์
อันดีชั่วปะปนบนโลกกว้าง
และหนทางหลากหลายให้คัดสรร
มากผู้คนยื้อแย่งบ้างแบ่งปัน
สิ่งเหล่านั้นจงใช้จิตพิจารณา
หนึ่งจิตใจติดตัวมาครากำเนิด
จะเลอเลิศหรือต้อยต่ำห่ามตัณหา
งดงามแท้หรือเพียงฉาบทองทาบทา
ต้องค้นหากันไปในจิตคน๚ะ๛
26 ตุลาคม 2548 11:07 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ยามความเหงารุกล้ำเข้าซ้ำซ้อน
รักถูกซ่อนหนใดเฝ้าใฝ่หา
เคยชื่นชมดมดอมหอมผกา
กลับร้างลาลับหายไปจากกัน
หนึ่งหัวใจเหว่ว้าคราคืนหมอง
เพียงเศร้าครองทรวงในให้โศกศัลย์
ตำนานรักเร้นหลบคราจบวัน
ตำนานฝันเลื่อนลับกับราตรี
กอดคำมั่นสัญญาน่าสงสาร
ฝันวันวานเหือดหายมลายหนี
วิมานรักวาดหวังสร้างชีวี
เพียงฤดีที่รวดร้าวเศร้าลำพัง
จำฝืนตนทนรับนับรอยแผล
ไร้คนแลจมปลักกับความหลัง
ทั้งขื่นขมรุกเร้าเข้าประดัง
เกินหยุดยั้งจำหยัดกายท้าทายมัน
เมื่อสลัดตัดไม่ได้ในความโศก
เหมือนแบกโลกหนักหน่วงคอยถ่วงฝัน
เฉกวิหคบินหมื่นลี้เร่งหนีพลัน
เผื่อพ้นความโศกศัลย์ในวันคอย๚ะ๛
20 ตุลาคม 2548 11:55 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ หมอกบางน้ำค้างใส.......................หนึ่งหัวใจที่คอยเคียง
รอร้อยสร้อยสำเนียง........................ขับขานเสียงแห่งฝันเรา
จากลาเมื่อคราก่อน..........................ยามนึกย้อนแสนสุดเหงา
โศกหมองครองเป็นเงา.....................มิบางเบาแม้นยามใดฯ
๏ ยามนอนสะอื้นอั้น.........................ยากจะกลั้นหยดน้ำใส
ท่วมขังยังหัวใจ................................จนหลั่งไหลที่ปลายตา
ด้วยจิตพิสวาส.................................ถูกบากบาดเกินรักษา
เจ็บกายหลายโรคา...........................มิเจ็บกว่ายามห่างกันฯ
๏ วารคืนที่ลับล่วง............................ให้หวงห่วงจนโศกศัลย์
เพียรเฝ้านับเงาจันทร์.....................ที่ผ่านผันของคืนคอย
ราตรีที่เงียบเหงา.............................หนึ่งคนเฝ้าหาเจ้ากลอย
สัญญาอย่าเลื่อนลอย........................ลืมคนคอยที่กลางไพรฯ
๏ หมอกบางน้ำค้างพรม...................วอนสายลมหอบรักไป
โอบเอื้อเกื้อคนไกล.........................อย่าหวั่นไหวนะคนดี
คนไกลที่ปลายฟ้า............................รอเวลามานานปี
ตราบจน ณ วันนี้.............................ดวงฤดียังรักเธอ๚ะ๛
11 ตุลาคม 2548 07:42 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ร้อยลำนำอักษรผ่านกลอนสวย
ปรุงแต่งด้วยหัวใจใส่งานศิลป์
ด้วยมีจิตมิตรภาพตราบฟ้าดิน
มิสูญสิ้นศรัทธาแม้คราใด
ร่ายกลอนรักแว่วหวานเพื่อสานฝัน
พลอดรำพันจนจิตคิดสั่นไหว
คำห่วงหาอาทรแทรกซอนใจ
ร้อยเรียงนัยเสน่หาเพิ่มค่ารัก
ยามกลอนเศร้าขื่นขมก็ตรมแสน
โศกถึงแก่นหม่นใจให้ประจักษ์
ร้อยทำนองตรอมตรมเกินข่มนัก
ดั่งจมปลักว่ายวนกลน้ำตา
กลอนปรัชญาตัวอย่างทางชีวิต
หล่อหลอมจิตนักสู้แห่งภูผา
ส่วนกลอนธรรมก็เน้นเห็นอนัตตา
ล้วนล้ำค่าทุกตอนสอนชีวิน
กลอนเสียดสีมีบ้างเป็นบางครั้ง
เพื่อยับยั้งสิ่งปลอมจอมปล้อนปลิ้น
ใสว่าดำกระด่างอำพรางจินต์
หรือเล่นลิ้นปกปิดจริตตน
หลากอารมณ์ชิ้นงานจารอักษร
สื่อสะท้อนจากใจไม่สับสน
ด้วยวิญญาณ์นักประพันธ์บันดาลดล
ในกมลจึงสรรสร้างอย่างตั้งใจ๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1411
