8 มิถุนายน 2554 08:04 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เวิ้งฟ้ากว้างทางไกลสุดปลายโลก
เศร้าทุกข์โศกหนักยิ่งปานสิงขร
ทนว่ายเวิ้งนทีสีทันดร
ด้วยบทตอนแรงบาปที่สาปทรวง
แม้นช่วงกาลพานพบถูกหลบเร้น
มาดแม้นเป็นเล่ห์กลจากบนสรวง
ขีดชะตาเราห่างต่างทั้งปวง
ก็มิทวงคำวอนคราก่อนมา
ขอก้าวตามเพรงกรรมที่ซ้ำซัด
ตราบรอบวัฎฎ์รอนแรงแห่งโทษา
จักกี่ชาติภพผ่านกาลเวลา
มิฎีกาถอนทัณฑ์แม้นวันใด
ต่อตกใต้บรรพ์บาปที่สาปส่ง
ยังมั่นคงผูกพันมิหวั่นไหว
ถึงจบสิ้นวิญญาณกับกาลไป
จักวนชาติภพใหม่เคียงใกล้กัน
กี่ร้อยพันกัลป์กัปที่ลับล่วง
ทุกคาบช่วงเสี้ยวกาลที่ผ่านผัน
มิเคยสิ้นเยื่อใยในสัมพันธ์
คืออนันต์แห่งรักเกินจักรวาล
ถึงชาตินี้ได้เพียงร้อยเรียงพจน์
มธุรสแห่งกลอนแสนอ่อนหวาน
เข้าแอบอำทุกช่วงของดวงมาน
เพื่อเผาผลาญพิษเหงาที่เข้าครอง
**ต่อแต่นี้แม้คอยอีกร้อยชาติ**
กี่นิราศคอยเนาพรากเราสอง
แม้นต้องโทษโดนทัณฑ์ตามครรลอง
แต่ทรวงคล้องข้ามภพมิลบเลือน๚ะ๛
2 มิถุนายน 2554 14:39 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ วสันต์กางม่านบังสองฝั่งฟ้า
ห้วงเวหาหม่นเทาดูเศร้าหมอง
ร้างแสงวันเคลื่อนขับเข้าจับจอง
ไร้แสงทองเรื่อรุ้งท่ามคุ้งธาร
ฟ้าอีกฝั่ง..คงเป็นดั่งเช่นนี้
ฝากวจีถามไถ่โปรดไขขาน
สุขฤๅเศร้าอย่างไรท่ามสายกาล
อย่าปล่อยผ่านเอื้อนเอ่ยเฉลยนัย
มวลสุมาลย์บานช่อดั่งรอช่วง
สายฝนร่วงรินรดหยาดหยดใส
ดั่งทรวงหนึ่งชื่นฉ่ำหากคำใคร
จักขานไขทุกอย่างยามห่างกัน
พรรษากาลผันมาอีกคราหนึ่ง
ม่านฟ้าจึงหม่นนานมิผ่านผัน
ทั้งเช้าสายบ่ายเย็นมิเว้นวัน
หวังดวงขวัญร้างหมองเข้าครองทรวง
สองฝั่งฟ้าแม้นห่างเหมือนอย่างเก่า
ขอสองเราแน่นแฟ้นด้วยแหนหวง
จักเติมเต็มรักของใจสองดวง
ตราบแมนสรวงโน้มฝั่งมารั้งกัน ๚ะ๛
24 พฤษภาคม 2554 19:27 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ อุษาสางเคลื่อนแสงเข้าแต่งคาบ
กวาดกลบภาพราตรีลับลี้หาย
ดวงจันทร์งามเลือนดับลับแสงกราย
ดารารายผันล่วงจากสรวงแดน
งามภาพงามแห่งฝันก็พลันจบ
ทิวาลบร่องรอยของร้อยแสน-
จินตภาพเลือนหมดถูกทดแทน
ด้วยเปลือกแก่นครรลองของโลกจริง
มิอยากพบความจริงทุกสิ่งสรรค์
ด้วยวารวันโหดร้ายทำลายสิ่ง-
ที่ถักทอก่อรักหวังพักพิง
กลับถูกทิ้งถูกขว้างเพราะวางใจ
ว่าดวงมานสองเราที่เฝ้าสร้าง
จักมิร้างลากันแม้นวันไหน
ตราบสูรย์สิ้นดินหายสลายไป
จักมั่นในวาจาสัญญารัก
มาดแม้นใครผิดคำจงช้ำชอก
ปฎักตอกทิ่มทรวงให้หน่วงหนัก
อยู่ท่ามความมืดมนร้างคนภักดิ์
จึ่งสลักคำมั่นหมายสัญญา
แต่ยามนี้ใครเล่าต้องเศร้าสร้อย
รักจางรอยเลือนไปเกินไขว่หา
ใครกันหนอผิดคำจำนรรจา
สัตย์สัญญาลอยหายกับสายลม
คนผิดคำมั่นหมายลับหายสิ้น
ผลักชีวินคนอยู่คู่ขื่นขม
ดวงฤทัยห้อมล้อมด้วยตรอมตรม
เกินจักข่มล่มเจ็บที่เหน็บทรวง
คงได้แต่รอคอยวันคล้อยแสง
ราตรีแปลงคาบจับประดับสรวง
คอยดาราพร่างพรายเรียงรายดวง
เพื่อผันช่วงวันโศกของโลกจริง
คงได้แต่รอคอยวันคล้อยแสง
เพื่อทอนแรงโศกเศร้าที่เข้าสิง
หวังดวงมานล้าหนักได้พักพิง
และหยุดนิ่งในฝันอนันต์กาล๚ะ๛
18 พฤษภาคม 2554 15:31 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ รอยอดีตจับจองครอบครองขวัญ
เนิ่นนานวันขื่นทรวงแสนหน่วงหนัก
ทนบินเดี่ยวฯจากดงไร้พงพัก
เหมือนร้างหลักพักพิงอิงดวงมาน
คนแพ้พ่ายดั่งจมปลักตรมโศก
ความวิโยคโถมถั่งดั่งประหาร
สิ่งงดงามเรื่อรุ้งท่ามคุ้งธาร
กลับจมห้วงอนธการแสนนานเนา
แต่เหมือนดั่งเพรงบุญเข้าหนุนเกื้อ
ท่ามป่าเหนือโดดเดี่ยวแสนเปลี่ยวเหงา
แสงแห่งสูรย์เบิกสรวงห้วงฟ้าเทา
ทาบป่าเขาเลือนหม่นลับพ้นทาง
**ถึง..เวียงพิงค์**แว่วหวานในสาส์นรัก
ที่ทอถักกรองกานท์เพื่อสานสร้าง
สองเราร่ำพจน์ถ้อยเรียงร้อยวาง
เพื่อร่วมทางสู่ฝันนิรันดร
**ห่วงหา**อาลัยยามไกลห่าง
แม้นอยู่ต่างห่างแคว้นแดนสิงขร
**หนึ่งเดียวในดวงใจ**มิคลายคลอน
ด้วยอาวรณ์ผูกมั่นพันธนา
**อ้อมฟ้า..โอบขวัญ**ยามสั่นไหว
ด้วยฤทัยคล้องพ่วงความห่วงหา
ตราบสายกาลกลืนกินสิ้นเวลา
มิอาจพรากปรารถนาสัญญาใจ
**คำนึงป่าเหนือ**เมื่อลมหนาว
โบกท่ามราวไพรสัณฑ์จนหวั่นไหว
กลัวเพรงกรรมซ้ำซัดระบัดไกว
พรากสายใยแห่งรักให้หักราน
แต่ยามยินพจน์ถ้อยเรียงพากย์
โอบอ้อมจากฟากฟ้ามาร่ำสาส์น
**เพราะรัก..ที่รัก**ปักดวงมาน
หลอมวิญญาณพี่นี้บัดพลีนาง
นับแต่นี้ตราบพรหมจักล่มสิ้น-
ทั้งผืนดินแผ่นฟ้าอุษาสาง
สรรพสิ่งม้วยมอดเกินทอดวาง
ก็มิร้างความ**คำมั่นสัญญา**
หัวใจเคยบาดเจ็บและเหน็บหนาว
ผ่านเรื่องราวมืดมนเกินค้นหา
นับแต่นี้ท่ามธารกาลเวลา
จักรักษาดวงมานด้วย**หวานรัก**๚ะ๛
10 พฤษภาคม 2554 11:47 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ฝากใจจากแดนเหนือไปเอื้ออุ่น
ร้อยละมุนพจน์พากย์ที่อยากเผย
เจือหวานหอมฝากคำลมรำเพย
ช่วยเฉลยความนัยคนไกลตา
หวังเติมเต็มทรวงสองที่คล้องมั่น
สานสัมพันธ์สมมาตรปรารถนา
ให้รักเรานั้นคล้ายสายธารา
แม้นเหล็กกล้ามิอาจตัดขาดชล
วอนเพรงบุญหนุนนำปราศกำสรวล
ได้พบนวลน้องนางบ้างสักหน
แมันเพียงเสี้ยวเศษกาลที่ผ่านวน
คงสุขล้นทรวงนี้ที่รอคอย
ยามคาบค่ำร่ำบทกำหนดห้วง
ท่ามแดนสรวงจรดภูดูเหงาหงอย
บางค่ำคืนห่วงหาน้ำตาปรอย
คำนึงกลอยคนไกลหวั่นไหวทรวง
ฝากใจจากถิ่นเถื่อนถึงเรือนน้อง
เข้าจับจองข้ามแดนด้วยแหนหวง
แม้นต่างฟากแผกฝั่งห่างทั้งปวง
แต่คล้องพ่วงสัมพันธ์นิรันดร๚ะ๛