3 กันยายน 2547 14:34 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
วันศุกร์ที่ 20 กรกฏาคม 2544 แรม 15 ค่ำ เดือน8
ดั่งสายฟ้า ฟาดกลางใจ ใกล้รุ่งสาง
เหมือนเรือนร่าง แตกยับ นับไม่ไหว
หมดเรี่ยวแรง ท้อแท้ ทั้งกายใจ
รับไม่ไหว ในเรื่องราว ที่ได้รับ
สิ่งปรากฏ ตรงหน้า แทบบ้าคลั่ง
ร่างกายยัง เหมือนตอน เธอนอนหลับ
หากไม่เห็น เลือดไหลหลั่ง รถพังยับ
คืนเดือนดับ จิตเธอลับ พร้อมกับเดือน
โอ้นิจจา ใยเจ้า เฝ้าด่วนจาก
รักเจ้ามาก จอมใจ หาใครเหมือน
รอยยิ้มยัง เริงร่า ไม่พล่าเลือน
กลิ่นกายเนียน หอมกรุ่น ยังอุ่นไอ
เจ้าจากไป ลาลับ ไม่กลับโลก
ทิ้งความโศก ความเหงา เศร้าไม่หาย
ทิ้งความรัก ความหลัง ทั้งใจกาย
ให้กับชาย คนหนึ่ง ซึ่งรักเธอ
ปานนี้จัก อยู่หนใด ในแมนสรวง
ขอให้รู้ ว่ายังห่วง และรักเสมอ
แม้เนิ่นนาน กาลผ่านผัน ไม่พบเจอ
ไม่เคยเผลอ หมดรักเธอ ฐิติกานต์
2 กันยายน 2547 16:02 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
สี่คนหาม แบกแคร่ เมื่อแน่นิ่ง
ไม่ไหวติง ลาลับ ดับหายสูญ
เป็นไปตาม กฏกรรม น่าอาดูร
ธาตุสิ้นสูญ สลายร่าง อย่างเคยเป็น
สามคนแห่ แน่แท้ คือไตรลักษณ์
เคยรู้จัก เมื่อครองตน เป็นคนเห็น
อนิจจัง ทุกข์ขัง ช่างยากเย็น
อนัตตา ทำหลีกเร้น ไม่ยอมยิน
หนึ่งบนแคร่ ที่แท้ คือดวงจิต
จะสดใส หรือมืดมิด ถูกผิดศีล
กระทำชั่ว หรือดี เป็นอาจินต์
เมื่อสูญสิ้น คำตอบนั้น พลันแสดง
อีกสองคน เดินตาม อย่างย่ามจิต
ถูกหรือผิด จิตเจ้า ต้องแถลง
ปาบที่ทำ ต้องใช้ชด จนหมดแรง
บุญที่ก่อ จะแสดง ด้วยแรงบุญ
2 กันยายน 2547 13:01 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
รินเมรัย หลั่งรด ให้หมดขวด
ไม่ได้อวด ว่าแน่ สักแค่ไหน
เพียงอยากล้าง ความทุกข์ ที่รุกใจ
ล้างโศกไป พร้อมน้ำ สีอำพันธ์
คืนคืนหนึ่ง ผ่านไป อย่างไร้ค่า
จมดิ่งกับ สุรา ที่พาฝัน
หวังจะล้าง ทุกข์โศก วิโยควัน
กลับเป็นมัน ทำลายสุข ทุกข์หนักใจ
เมื่อรุ่งสาง สร่างเหล้า ยังเมาโศก
ยังคงอยู่ ในโลก อันอ่อนไหว
แม้นสุรา รินรด หมดปานใด
ก็หาได้ ล้างลบ กลบความจริง
ตั้งสติ ต่อไปนี้ ขอให้คิด
สิ่งถูกผิด ตรึกตรอง มองทุกสิ่ง
ทุกข์และโศก ในโลก แห่งความจริง
นั่นคือสิ่ง หลีกไม่พ้น จนสิ้นกรรม
31 สิงหาคม 2547 14:44 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เก็บดวงดาว มาร้อย เป็นสร้อยสาย
เก็บน้ำค้าง ที่พร่างพราย มาใส่ฝัน
เก็บหมอกขาว พราวพร่าง กลางแสงจันทร์
ก่อนตะวัน ส่องสาด วาดกลางวัน
ก่อนรุ่งสาง แสงทอง สาดส่องฟ้า
รวมทุกสิ่ง ที่เก็บมา ไว้ในฝัน
ให้จมลึก ในใจ ในกายพลัน
หลบตะวัน หลบแสง แห่งความจริง
กลัวตะวัน ส่องสาด มาในฝัน
น้ำค้างพลัน จะสลาย หายทุกสิ่ง
ลมหนาวลับ ดับหาย ในความจริง
หมอกขาวยิ่ง เลือนลับ หายกับตา
เหมือนความรัก ที่ได้ ในวันนี้
เป็นสิ่งที่ เหมือนน้ำ - ค้างหนักหนา
เมื่อแสงทอง ส่องสาด เข้าทาบทา
รักที่มา ก็เลือนลับ กลับที่เดิม
27 สิงหาคม 2547 12:24 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ขอความรัก ห่วงใย ให้คงอยู่
เฝ้าคอยดู รักษาใจ ไม่เปลี่ยนผัน
แม้เวลา เคลื่อนคล้อย ลอยลับวัน
แม้เสี้ยวจันทร์ ลาลับ กับราตรี
แม้ภูผา สูงใหญ่ มลายสิ้น
แม้แผ่นดิน จมหาย ทลายหนี
ทะเลเหือด แห้งหาย ในทันที
แม้โลกนี้ แตกดับ ลับเลือนกาล
ไม่เคยเปลี่ยน ความรัก ที่มีให้
ไม่เคยเปลี่ยน สายใจ ที่ขับขาน
ท่วงทำนอง เพลงรัก นานนับกัลป์
ทิวาวาน กึกก้อง ทำนองรัก
จะรักษา ความรัก ให้คงมั่น
จะรักษา ความฝัน ให้ประจักษ์
ว่ารักแท้ ต้องไม่แพ้ แน่คือรัก
แม้จะหนัก ให้ประจักษ์ ถึงรักแท้
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1074
