17 มิถุนายน 2548 08:40 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
อัลมิตรา
เจ้าปีกหรุบซุกหน้าคราสะอื้น
ต้องขมขื่นเพราะฝันโดนกลั่นแกล้ง
รักที่เคยมากมายคล้ายพลิกแพลง
สิ้นสวาทโคลงแสดงแฝงเป็นนัย
ฤๅสูญเสียพลังใจหายไปหมด
อาจปรากฏความจริงสิ่งสงสัย
เจ้านกเดี่ยวเคยกล้ากลับล้าใจ
ทอดอาลัยประหนึ่งว่ามิกล้าบิน
ฤๅหลายรอยริ้วแผลแผ่ทั่วร่าง
จึงร้องครางอาดูรเจ้าสูญสิ้น
ดั่งบาดเจ็บสาหัสพลัดร่วงดิน
นกต่างถิ่นพ่ายหรือไรในชะตา
หากปีกเจ้าไร้แรงจะแข่งขัน
แล้วจะมีหรือวันสมปรารถนา
และต่อเมื่อเจ้าแกร่งแรงคืนมา
ค่อยหยัดท้าอาจสมใจในฝันเอย
บินเดี่ยวหมื่นลี้
หาพ่ายแพ้ต่อชะตาที่ท้าฝัน
รอยตะวันยังไล่ล่าหาความหวัง
แม้นบาดเจ็บสูญหายในพลัง
ยังคงยังหมายมั่นวันสมปอง
ที่หรุบปีกหลีกหายดั่งคล้ายเจ็บ
เพียงกดเก็บขมขื่นสะอื้นหมอง
ด้วยเส้นทางซ้อนทับถูกจับจอง
มีคนครองหมายรอยให้น้อยใจ
นกต่างถิ่นบินไกลจากปลายฟ้า
ข้ามภูผาสายธารมิหวั่นไหว
หวังพบฝันเบ่งบานอันอำไพ
แต่ที่ได้เพียงความเจ็บเข้าเหน็บทรวง
ต้องผันผินบินเลี่ยงเบี่ยงทางใหม่
ล่องให้ไกลข้ามแคว้นสู่แดนสรวง
ละรอยแผลก่อนเก่าที่เฝ้าลวง
แล้วร่อนล่วงอย่างกล้าแกร่งแห่งนกไฟ
16 มิถุนายน 2548 10:35 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เดียวดายจากรักร้าง........................มานาน
จมจ่อมในวันวาน...........................ค่ำเช้า
อกตรมล่มมิดกาล...........................เกินหยั่ง
เวียนว่ายทุกข์รุมเร้า........................ห่อหุ้มกายตัว
กักตนหวังล่วงพ้น..........................ตรอมทรวง
ปลดบ่วงรักปนลวง.........................เสน่ห์สิ้น
กลบฝังบ่ตามทวง...........................ผันผ่าน
เพียงแค่คำลมลิ้น...........................กล่าวถ้อยมารยา
วางใจเกินเอ่ยอ้าง...........................คำใด
หลงเชื่อสนิทใน..............................หว่านล้อม
โดดเดี่ยวบ่เหลียวใคร......................กอดก่าย
เพียงพี่ชายเดียวน้อม......................คู่ข้างคราคืน
เงารางรอยแห่งร้าว.........................มาเยือน
เขาย่องแอบครองเรือน....................ซ่อนซ้อน
ทาบทับดั่งเสมือน...........................ตัวพี่
ปานลิ่มเผาไฟร้อน..........................ทิ่มเข้ามิดใจ
จำจรจากล่วงแล้ว..........................กานดา
รักห่มบ่มมายา...............................เล่ห์ร้อย
ตัณหาก่อปิดตา.............................มืดบอด
มิห่อนหาเพียงน้อย........................สวาทล้ำเคยโลม
15 มิถุนายน 2548 08:11 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เมื่อรอยบาปทาบกายมิหายสูญ
เธอจะพูลเพิ่มหรือกลบให้ลบหาย
สร้างความแกร่งแห่งตัญหามิรู้วาย
หรือมั่นหมายล้างคาวที่ร้าวทรวง
กฤษณามืดดำนำทางฝัน
พอผ่านวันเรือนกายที่เคยหวง
ถูกเล้าโลมโหมใจในความลวง
พรหมจรรย์พลันถูกล่วงยากทวงคืน
คราสูญสิ้นบริสุทธิ์หยุดเดียงสา
ทั้งกายาคาวคราบอาบสุดฝืน
สุดระทมตรมเศร้าเฝ้ากล้ำกลืน
มิอยากยืนสู้หน้าหาใครปอง
เมื่อรอยบาปตีตราจนล้าหวัง
วันคืนยังยาวไกลอย่าได้หมอง
หากมีฝันคอยคู่อยู่เคียงครอง
ให้เลิกลองเพาะบ่มจมเรื่องราว
ฉันคนนี้..จะล้างคราบบาปขมจมลับหาย
จะล้างกายให้สิ้นกลิ่นความฉาว
จะล้างรอยมลทินเหลือบริ้นคาว
ล้างเรื่องราวซ้ำซากที่บากใจ
13 มิถุนายน 2548 13:59 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ทิวาวารร่ำลาเวหาหน
ราตรีดลสู่ห้วงเวหาหาว
จันทร์อร่ามสดใสไล้แสงพราว
ล้านดวงดาวแจ้งแจ่มแต้มนภา
หนาวน้ำค้างพร่างพรมประโลมโลก
ลมพัดโบกพริ้วไหวสายหมอกหนา
เพียงเดียวดายพเนจรรอนแรมมา
จากฟากฟ้าหาฝั่งฝันอันแสนไกล
คมเวลาบาดบากจากอดีต
ริ้วรอยขีดกรีดยับนับไม่ไหว
เพียรถางถากขวากหนามท่ามพงไพร
ค่ำมืดไหนฝากร่างกลางดาวเดือน
จากฟากฟ้าหาฝั่งฝันแสนนานเนิ่น
เจ็บปวดเกินทนได้หาใครเหมือน
เพียงเสาะหาฟากฝั่งอันรางเลือน
กายใจเปื้อนน้ำตามิล้าหวัง
8 มิถุนายน 2548 12:31 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
สังคมคนล้นหลามหลากความหมาย
กำเนิดกายแตกต่างอย่างที่เห็น
อีกจิตใจร้อนรุ่มหรือชุ่มเย็น
อย่าใช้เกณฑ์พวกมากลากแบ่งกัน
เพียรศึกษาตรึกตรองให้ถ่องแท้
อย่ามองแค่ภาพลักษณ์จักผกผัน
รูปกายงามเทพบุตรสุดลาวัณย์
ไร้ค่าพลันหากใจชั่วมั่วอบาย
แม้นรูปชั่วตัวดำอัปลักษณ์
หากรู้จักเจียมตนทนขวนขวาย
ศีลธรรมสัมมาชีพครองจิตกาย
ต่อร้อยชายทองแท้แพ้ราบไป
อันเพชรแก้วมณีนิลเป็นสินทรัพย์
คณานับค่าล้ำเกินจำไหว
แต่กำเนิดเพริศแพร้วแสงแววไว
มาจากดินทรายหรือไม่ใคร่ถามดู
สังคมคนมากมายหลากหลายพวก
ทั้งหูหนวกบ้าใบ้ให้อดสู
หรือเลิศล้ำค้ำฟ้าอัตตากู
เกิดตายอยู่เพียงโลกนี้ที่เดียวกัน