22 พฤษภาคม 2555 19:32 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ นานนับนานโบยบินทุกถิ่นเถื่อน
ผ่านแรมเดือนแรมปีหลากที่หมาย
แม้นบาดเจ็บเหน็บหนาวรานร้าวกาย
ยังมิวายบินฝ่าท้องฟ้าคราม
เพราะเหตุผลอันใด??หวนไตร่ตรึก
ห้วงสำนึกหวังใด??ครวญใคร่ถาม
จึ่งจากถิ่นบินเดี่ยวท่องเที่ยวตาม -
หาคำถาม - คำไข - แจ้งใจตน
สิ่งที่ได้กลับมาคุ้มค่าไหม??
เจ็บหัวใจซ้ำซากกี่มากหน
น้ำตารินไหลนองปานท้องชล
ยังสืบค้นเสาะหาปริศนาใด??
เก็บความช้ำขมขื่นสะอื้นกลั้น
ปล่อยวารวันลับลี้ดีกว่าไหม??
หวนดูแลตนตัวและหัวใจ
ที่เจ็บไปลืมหมดเลิกจดจำ
นานนับนานโบยบินท่ามถิ่นฟ้า
ถึงเวลาทบทวนเลิกครวญคร่ำ
อันเศร้าโศกหมองไหม้นั้นใครทำ
จงเตือนย้ำหลายหลากมาจาก "เรา"๚ะ๛
If we'd go again
All the way from the start. I would try to change
The things that killed our love.
Your pride has built a wall, so strong That I can't get through
Is there really no chance To start once again .
.. still loving you..( You always on my mind..and
you always on my mind
16 พฤษภาคม 2555 19:40 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ พริ้วไหวไกวแกว่งแรงลมโบก
ลอยล่องเหนือโลกชิดแผ่นฟ้า
ดุจดั่งหยั่งถึงสุริยา
จันทราเหมือนใกล้ได้คว้าครอง
ปลิดปลิวจากต้นพ้นภาระ
พันธะแห่งวัฏระบัดล่อง
ก่อนร่วงซบร่างวางก่อกอง
ขอมองเมียงฟ้าสักคราเดียว
เห็นใบไม้อ่อนออดอ้อนกิ่ง
ประวิงถึงตอนก่อนแห้งเหี่ยว
สีสดงดงามตามใบเรียว
ยามเดียวเขียวร้างซีดจางจร
ลอยล่องท่องชมตามลมหอบ
ก่อนมอบร่างผุอนุสรณ์
ถมทางวางตนบนดินดอน
จบตอนวังวนหลุดพ้นกาล๚ะ๛
11 พฤษภาคม 2555 14:33 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ดี....มากฤๅหนึ่งน้อย........คุณงาม
ชั่ว.....บ่รุกรานตาม.............ล่ามไว้
อยู่ที่...ต่างเขตคาม.............มิแบ่ง พงศ์พันธุ์
ตัวทำ..บาปบุญไซร้............จิตนั้นรู้เอย ๚
๏ สูง..เสียดแดนเทพไท้........อินทร์พรหม
ต่ำ.....ลุ่มบาดาลจม.............หล่มหล้า
อยู่ที่...ก่ออารมณ์................ครอบจิต ครองกาย
ทำตัว..ควรค่าฟ้า.................ฤใต้ธรณี ๚
๏ มีดี......กายจิตพร้อม.........อภัย
จงอวด...พิสุทธิ์ใจ................หมื่นผู้
แต่อย่า..หลงเริงนัย.............กลวงแก่น
อวดดี....โดยห่อนรู้.............หนึ่งน้อยความจริง ๚
๏ เข็นครก..ฤๅหนักอึ้ง..........พึงตรอง
ขึ้นเขา....สูงหมายจอง.........จับได้
เข็นเขา...ใหญ่วางกอง.........เกินกว่า
เข้าครก...บ่ได้ไซร้..............ยากแท้จริงเนอ๚ะ๛
5 พฤษภาคม 2555 08:19 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เปลือกนอกดั่งฉาบไว้..............ดูดี
ปีศาจคาบคัมภีร์ .......................อวดรู้
ธรรมะแต่งเติมมี........................อวดเก่ง
ใครแน่หาญมาสู้....... ..................เรื่องนี้หายอมฯ
๏ ปอกเปลือกดูแก่นแท้...............ภายใน
คราบเน่าเกาะเกลื่อนไจ..............ชั่วช้า
คำหวานหว่านของใคร.................เหมือนพร่ำ
ลวงล่อหญิงทั่วฟ้า........................เพื่อได้เสพสมฯ
๏ เสือหิวยามล่าเนื้อ....................กวางดาว
เพียรย่องเงียบกริบราว...............ซ่อนเร้น
พรางกายไม่มีคาว......................สาบส่ง
หลอกล่อรอเลือกเฟ้น..................หมู่เนื้อมวลสมันฯ
๏ สุนัขยามล่าเนื้อ........................ตามพราน
อวดเบ่งในสันดาน.......................สู่รู้
นำทางเห่าประจาน. ....................ขู่เหยื่อ
สัตว์วิ่งหลบลับคู้...........................ซ่อนไร้ลายรอยฯ
๏ จุดหมายเราต่างไซร้...................แผกกัน
อย่าแค่หวังโรมรัน.........................ล่าล้อม
ชั้นเชิงย่อมสำคัญ..........................มากกว่า
อวดโอ่หรือควรน้อม.................ระลึกไว้ใส่หัว๚ะ๛
23 มีนาคม 2555 16:26 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ สายสวาทขาดวิ่นรักสิ้นเชื้อ
มิคงเหลือเพียงน้อยของรอยฝัน
แม้นหัวใจเหนื่อยล้าแสนจาบัลย์
มิอาจหันย้อนกลับไปนับรอย
เพียงซากร่างหยัดยืนบนผืนหล้า
บ่วงมายาพรางเงาจนเหงาหงอย
สะอื้นอั้นอุราน้ำตาปรอย
คราวันคล้อยล่วงพลบเข้ากลบวาร
เจ็บเกินเจ็บแทรกซอนยอกย้อนจิต
รักผ่าวพิษนาฎกรรมเกินร่ำขาน
ทุกก้าวย่างทดท้อทรมาน
ทนซมซานฝืนอยู่สู้ชะตา
หยาดน้ำค้างจางหายยามสายย่ำ
แต่ชอกช้ำฝังอยู่เกินรู้สา
จักกี่วารผ่านผันสูรย์-จันทรา
มิลับลารอนแรงทิ่มแทงใจ
**แด่เธอผู้เป็นที่รัก
กลางซากปรักรอป่น..ความหม่นไหม้
อาจแทรกซอนซึมทั่วทั้งหัวใจ
แต่จะเลือนลับไปจนไร้รอย**
แด่เธอ..ผู้ไม่แพ้
แม้บาดแผลเกินนับความยับย่อย
ความขื่นขมตั้งหน้าตั้งตาคอย
หลายพันร้อยคราวครั้งประดังทรวง
จงอย่ายอมค้อมต่ำให้ช้ำชอก
ในกลิ้งกลอกเปลือกแก่นความแหนหวง
หากหวานชื่นมธุรสอันปดลวง
อย่าเหนี่ยวหน่วงกุมกำในสัมพันธ์
เมื่อศรัทธาแห่งรักปรักซาก
เหลือเพียงกากด่างพร้อยของรอยฝัน
จงฝังกลบเถิดหนาความจาบัลย์
จบสิ้นกันศรัทธาคำว่า "รัก"๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1402
