24 พฤศจิกายน 2548 09:45 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ไร้ปราสาทราชวังยังอาศัย
เพียงกระท่อมกลางไพรให้ซุกหัว
ไร้ทรัพย์สินเงินทองกองท่วมตัว
เพียงผ้ามัวเก่าหม่นห่มร่างกาย
มิเปี่ยมล้นลาภยศวาสนา
แค่คนป่าคนดงที่คงหมาย-
หาเลี้ยงชีพยังตนจนวางวาย
ทนขวานขวายกลางไพรไม่ลำเค็ญ
หาเด่นดังชื่อเสียงเยี่ยงผู้อื่น
ทุกวันคืนอยู่ไพรใครจักเห็น
สุขหรือทุกข์เพียงเราเท่าที่เป็น
ร้อนหรือเย็นสัมผัสได้หัวใจตน
อันลาภยศสรรเสริญคนเพลินใฝ่
จนจิตใจเสื่อมหายในมรรคผล
เฝ้ายื้อแย่งแข่งขันหาญผจญ
เพียงเพื่อตนเป็นสุขทุกโมงยาม
อันเงินตรา-ผ้าหมองห่มครองสวม
ลาภยศรวมสรรเสริญที่เพลินหาม
คราหมดลมล่วงลับดับสิ้นนาม
สลายตามตัวตนบนกองฟอน๚ะ๛
22 พฤศจิกายน 2548 08:12 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ หนึ่งหัวใจท้อแท้ดั่งแพ้พ่าย
ความกล้าแกร่งสูญหายสลายฝัน
ทนกลั้นเก็บน้ำตาทุกคราวัน
ร่ำรำพันทุกข์ท้อรอวันตาย
ปณิธานแห่งหัวใจในคราก่อน
เจ้าซุกซ่อนปลดลงหรือหลงหาย
ทิ้งจุดยืนหนีปัญหาที่ท้าทาย
มิทลายทุบกรอบที่ครอบกัน
ลองปลดตรวนโซ่ตรึงที่ขึงมัด
แล้วสลัดกฏกรอบครอบมหันต์
กล้าเผชิญคำพิพากหลากโจษจัน
ก้าวสู่วันแห่งตนคนกล้าดี
หนึ่งหัวใจมากค่าอย่าล่าถอย
มีคนคอยคู่ข้างมิร้างหนี
คงเฝ้าปลอบมอบรักภักดิ์ฤดี
ด้วยเจ้านี้คือหนึ่งนั้นอัลมิตรา๚ะ๛
18 พฤศจิกายน 2548 13:14 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ พิจภาพลักษณ์นอกกายคล้ายทองแท้
สั่งสอนแต่บุญกรรมธรรมกุศล
สร้างศรัทธาปกปิดจริตตน
หลอกผู้คนหลงเชื่อเพื่อยกตัว
เปลือกนอกใสแก่นในทรามห่ามจริต
เคียดแค้นคิดเกาะกุมซุกสุมหัว
พยาบาทอาฆาตคนจนเมามัว
เผยด้านชั่วตัวจริงมารสิงใจ
ดั่งมะเดื่อพรรณงามยามพิจเพ่ง
ผิวนอกเปล่งปลั่งงามอร่ามใส
ยามปอกเปลือกได้เห็นสิ่งเร้นใน
แมงหวี่ไซร้ซอกซอนอีกหนอนกิน
เปรียบเหมือนคนชั่วช้าคราสร้างภาพ
เปลือกนอกฉาบวจีคมอารมณ์ศิลป์
แต่แก่นแท้รากเหง้าเคล้ามลทิน
เฉกมีลิ้นสองแฉกคอยแหกตา๚ะ๛
15 พฤศจิกายน 2548 10:37 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เสียงครวญจากแดนไกลคล้ายตัดพ้อ
เหมือนใครรอเพลงหวานมาสานฝัน
เฝ้ารอคืนเพ็ญล่วงเนิ่นนานวัน
คงโศกศัลย์โดดเดี่ยวเปลี่ยวอุรา
เจ้าจงมองจันทร์งามยามคืนเพ็ญ
แล้วจะเห็นบางใครที่ใฝ่หา
ความอาวรณ์ห่วงใยแม้นไกลตา
ยังคงมากปรารถนามาเคียงใจ
แม้นมิได้เคียงข้างดั่งใครเขา
แต่รักเราคงมั่นอย่าหวั่นไหว
ขอตั้งจิตอธิษฐานทุกกาลไป
วอนเทพไท้ปกปักษ์รักษ์ฤดี
จะลอยโคมหัวใจไปหาเจ้า
ให้ความเศร้าสูญหายมลายหนี
ขอสุขสันต์หรรษาบรรดามี
มอบคนดีอัลมิตราคราคืนเพ็ญ๚ะ๛
14 พฤศจิกายน 2548 10:50 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ในบางคราวบางคนยามหม่นหมอง
เฝ้าถือครองความเศร้าเคล้าโศกศัลย์
ด้วยเจ็บเกินครวญคร่ำเพ้อรำพัน
เพราะความฝันนั้นฉาบอาบมายา
ยอมทุ่มเทใจกายให้ทั้งหมด
ยอมเปลื้องปลดเรือนร่างเสน่หา
มอบความรักภักดิ์มั่นขวัญอุรา
มอบศรัทธาคงมั่นนิรันกาล
พอนานวันร่องรอยความรักร้าว
ค่อยค่อยก้าวคละคลุมกุมวันหวาน
ซ่อนเงื่อนปมลมลวงบ่วงซาตาน
สุดท้ายผลาญเผาซากรักมลาย
เพียงเถ้าถ่านศรัทธาใจในซากเถ้า
เพียงรางเงาความฝันอันสลาย
เพียงร่องรอยสวาทล้ำเคยกล้ำกลาย
ฤๅความตายที่หลุดพ้นคนพ่ายรัก๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1346
