16 มิถุนายน 2549 04:30 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ลมแผ่วแผ่วพลิ้วไหวใบไม้ร่วง
หมู่ดาวดวงเร้นตนอยู่หนไหน
ปราศโสมส่องล่องเลื่อนเป็นเพื่อนใจ
เคยอำไพประกายแจ่มกลับแรมลา
ห้วงราตรีที่เหงาเข้าซ้อนทับ
ด้วยเดือนดับลับตนเกินค้นหา
ฤๅอาลัยกลายแล้วในแววตา
ที่ผ่านมาเพียงหยอกเอินให้เพลินชม
มองใบไม้ปลิดปลงหล่นลงพื้น
แอบสะอื้นทรวงในคล้ายขื่นขม
ยิ่งดึกดื่นรื้นน้ำค้างที่พร่างพรม
ทุกข์โศกตรมพลันโถมทับจับหัวใจ
ลมแผ่วแผ่วพลิ้วไหวใบไม้ร่วง
ทุกห้องห้วงร้าวรานเกินทานไหว
ปราศคำปลอบมอบหวังร้างเยื่อใย
โอบลูบไล้เพียงน้ำตาท่วมราตรี๚ะ๛
12 มิถุนายน 2549 09:35 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ มีคำถามจากใจหมายเจ้าตอบ
ชอบไม่ชอบอย่างไรให้เฉลย
ก่อนสองเราเคียงคู่อยู่ลงเอย
อย่านิ่งเฉยจงบอกคำมิกำกวม
ค่าน้ำนมของแม่แต่อ้อนออด
อีกสินสอดสร้อยทองใช้คล้องสวม
ทั้งงานเลี้ยงแขกเหรื่อคิดเผื่อรวม
ต้องใช้ร่วมกี่หมื่นจักชื่นใจ
หลังเคียงคู่อยู่ข้างอย่างใครเขา
เงินของเราแบ่งแยกกันแบบไหน
ทั้งการงานบ้านช่องหับห้องใคร-
เป็นผู้กวาดหยากไย่ในทุกวัน
จงตอบความทวนคำที่ย้ำถาม
เจ้านงรามอย่ารวนเรฤๅเหหัน
เพราะฤกษ์งามยามดีที่มีนั้น
คือวันจันทร์ที่จะถึงอีกครึ่งเดือน๚ะ๛
5 มิถุนายน 2549 19:16 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เพียงจันทร์งามยามเพ็ญเด่นดวงฉาย
ทิวากรายพลันล่วงพ้นห้วงหาว
ยามคืนแรมไร้ร่างเคียงข้างดาว
ดูปวดร้าวอยู่ลึกลึกเมื่อนึกทวน
ใช่ตะวันมั่นคงซื่อตรงหล้า
ลับขอบฟ้าคราวันก็ผันหวน
ไร้ห้วงแรมร้างลามาเรรวน
ทุกเสี้ยวส่วนมิมีดับผิดกับจันทร์
ห้วงแรมคืนวาดหวังยังคราเพ็ญ
อวดดวงเด่นงามเลิศแสงเฉิดฉัน
ทอแสงล้อรอนวลชวนจำนรรค์
ก่อนตะวันจะรุกไล่ให้เลือนรอย
คงแค่เพียงดวงจันทร์ฝันคู่หล้า
แรมเวลาซ่อนร่างอย่างเหงาหงอย
นับคืนวันผันผ่านการรอคอย
แม้นหนึ่งน้อยส่องอาบดินก็ยินดี๚ะ๛
31 พฤษภาคม 2549 15:08 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ตอนกำเนิดเกิดร่างยังเดียงสา
มิได้มาเคียงข้างอย่างที่เห็น
อยู่คนเดียวเปลี่ยวดายไม่ลำเค็ญ
มิจำเป็นต้องร้องหาสักคราใด
ยามเติบใหญ่ได้ชิมลิ้มรสชาด
ก็มิอาจเลิกลาแม้นคราไหน
แนบสนิทชิดข้างมิร้างไกล
ยามปวดใจก็ไล้ลูบมาสูบดม
คนรอบข้างชาชินเพราะกลิ่นเหม็น
แสนลำเค็ญหัวใจให้ขื่นขม
บุหรี่หรือคือสิ่งที่คนนิยม?
ปอดก็ล่มปากก็ดำพึงย้ำเตือน
เราคงต้องเลิกกันแล้ววันนี้
จบกันทีลาไกลมิหมายเพื่อน
จะกี่วันกีปีกี่แรมเดือน
คงลืมเลือนเลิกได้ในสักวัน...ฉันมั่นใจ...๚ะ๛
30 พฤษภาคม 2549 09:49 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เพราะรักมากจากใจใช่ล้อเล่น
บางประเด็นเข่นข่มให้จมหาย
บางถ้อยคำย้ำถามตามความราย
มิได้หมายรีดเค้นเช่นจำเลย
หากถ้อยความบางคำเหยียบย่ำจิต
หรือรอนริดเพราะย้ำคำเฉลย
ใคร่ขอโทษนงรามเจ้าทรามเชย
ที่อ้างเอ่ยเอื้อนกล่าวราวคนพาล
จะถือโทษโกรธเคืองเป็นเรื่องใหญ่
สุดแต่ใจที่รักจักหักหาญ
จะลงมีดกรีดกายจนวายปราณ
ก็มิค้านเชิญกระทำจนหนำทรวง
เพราะรักมากจากใจใช่หมายหลอก
จึงเอื้อนบอกออกไปคล้ายห่วงหวง
ถ้วนถ้อยคำสัตย์จริงทุกสิ่งปวง
มิเคยลวงนงรามแม้นยามใด๚ะ๛