19 กันยายน 2549 09:18 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ มาดแม้นข้าฯปลดปลงซบลงหล้า
มอบกายาคืนดินคราสิ้นสูรย์
อันคำสัตย์ที่มีคราธรณีบูร
ยังเทิดทูลดำรงมั่นคงนาง
โลหิตที่ไหลหลั่งสู่ฝั่งน้ำ
ยามพลบค่ำจวบคราอุษาสาง
จงรินรดมาลีดอกสีจาง
ให้แดงเด่นท่ามทางอลังการ
อันเนื้อหนังเปื่อยยุ่ยเป็นผุยผง
จักถมลงตรงทางเจ้าย่างผ่าน
อีกดวงจิตแม้นสิ้นและวิญญาน
จักฉายฉานแทนคบให้สบทิศ
มาดแม้นเจ้าถึงฝั่งยังจุดหมาย
ไร้ภยันอันตรายกล้ำกรายจิต
ประสบฝันที่วางทางชีวิต
จงจุมพิตพื้นดิน...ข้าฯยินดี๚ะ๛
12 กันยายน 2549 03:38 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ อัสดงลงเยือนทั่วเถื่อนถิ่น
สูรย์คล้อยสิ้นแรงขับพยับแสง
ทิวาวารผ่านห้วงด้วยช่วงแปลง
อ่อนโรยแรงสุริยาล่วงราตรี
ความมืดดำก่ำหมองครอบครองภพ
ชัดเจนลบกลบเกลื่อนคล้ายเบือนหนี
แม้นจันทร์ฉายกรายล่วงสร้างท่วงที
ห้วงฤดีมิบรรเทาความเศร้าตรม
หว่างคืนวันผันผ่านเฉกธารไหล
รอยอาลัยเลือนรางเหมือนร้างล่ม
ปรารถนาห่างหายคล้ายสายลม
ต้องขื่นขมตรมช้ำเพียงลำพัง
ดุจสุรีย์ยามพลบจวนจบวัฏ
จิตกระหวัดพรั่นพรึงถึงความหวัง
คล้ายแสงทองยามพลบจบพลัง
ก่อนลับหยั่งฝั่งฟ้าสุราลัย๚ะ๛
8 กันยายน 2549 03:20 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ แสนอาดูรพูนโศกวิโยคนัก
เกินห้ามหักดวงจิตด้วยคิดถึง
โอ้สวาทปรารถนายังตราตรึง
ยากฉุดดึงห้วงฤทัยหายอาวรณ์
ฤๅเพรงกรรมนำหนุนบังบุญเก่า
พรากสองเราไกลยิ่งด้วยสิงขร
เวิ้งทะเลเห่ล้อมอ้อมอัมพร
เข้าคานคอนซ้อนแทรกแยกฤดี
ฤๅภพชาติวาสนาเมื่อครานั้น
มิสำคัญสัญญาวาจาพี่
ที่ตั้งจิตอธิษฐานขานวจี
ขอภพนี้ครองคู่อยู่ด้วยกัน
จึงผันผกตกสิ้นถวิลหวัง
อุระคั่งปลั่งโศกวิโยคศัลย์
ความช้ำชอกตอกย้ำเกินจำนรรค์
แม้นภักดิ์มั่นก็ยากอยู่เป็นคู่ครอง
ทนก้มหน้ารับกรรมที่ย่ำจิต
ชั่วชีวิตอับจนแสนหม่นหมอง
สะอื้นอั้นปวดปร่าน้ำตานอง
ปล่อยครรลองจองจำมิคร่ำครวญ๚ะ๛
6 กันยายน 2549 07:42 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ม่านราตรีคลี่คลุมเข้าหุ้มห่อ
ความมืดทอถักม่านทั่วลานหล้า
คืนแรมเดือนเลื่อนกลบลบจันทรา
ซ่อนเร้นตาหนไหนในเมืองแมน
พรากดาวเดือนจากฟ้ายามราตรี
เหมือนพรากพี่ห่างเจ้าให้เศร้าแสน
โอ้กรรมเก่าเคยสร้างดั่งทดแทน
ให้คับแค้นหัวอกวิตกจริง
เคยเคียงข้างอ้างเอื้อนย้ำเตือนอยู่
ยังอดสูเศร้าโศกวิโยคยิ่ง
ฟ้าข้างแรมไร้เดือนเหมือนอ้างอิง
ว่าทุกสิ่งสิ้นไปคล้ายดาวเดือน
โอ้หัวอกนกไพรคล้ายจะขาด
ยามเมื่อปราศคู่ใจดั่งไร้เพื่อน
ฤๅคำมั่นจันทรามาลืมเลือน
จึ่งล่องเลื่อนเร้นหลบซบอกใคร?๚ะ๛
5 กันยายน 2549 13:09 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ เล่นเป็นเด็กเล็กแดงแกล้งทำเซ่อ
ยามเมื่อเจอเสือกไสขับไล่ส่ง
สั่งลิ่วล้ออัปคัตร์ทิ่มหมัดตรง
อีกล้อมวงกระทืบซ้ำจนหนำใจ
แถมจัดฉากละครตอนสังหาร
เรียกสงสารจากประชาหน้าใสใส
บอกว่าอยู่อย่างหวาดอำนาจภัย
เด็กเลี้ยงแกะคนใหม่ในตำรา
ลองทบทวนหวนดูจะรู้แจ้ง
ทุกหลักแหล่งแบ่งฝ่ายคล้ายเป็นบ้า
ฤๅรอจนแผ่นดินทองนองน้ำตา
คือเวลาท่านสำเหนียกเสียงเรียกร้อง
ประชาชาติบาดหมางอย่างสุดขั้ว
อยู่ที่ตัวผู้นำทำจองหอง
ปากที่พร่ำย้ำวาจามาปรองดอง
ขยิบตาให้ลูกน้องตุ๊ยท้องมัน๚ะ๛