4 ตุลาคม 2549 17:26 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ฝากบทกลอนกล่อมไกวหัวใจเจ้า
ยามความเหงารุกล้ำตอกย้ำฝัน
คราโศกหมองจองจับนานนับวัน
ร้อยจำนรรค์เพื่อผันผ่อนตะกอนใจ
ฝากบทเพลงโอบเอื้อปันเผื่อหวัง
จุดพลังแกร่งกล้าวันฟ้าใส
อันหมอกเมฆเฉกร่างจักร้างไกล
ความสดใสสวยสดแสนงดงาม
ฝากความรักภักดิ์ยิ่งมิ่งสมร
ทุกบทตอนหัวใจเฝ้าไถ่ถาม
ความห่วงอาทรมิคลอนตาม-
กระแสยามที่ผันผ่านกาลเวลา
ฝากหัวใจดวงนี้ให้ที่รัก
จงประจักษ์แจ้งถึงคำนึงหา
แม้นอยู่ไกลเกินมองด้วยสองตา
จงรู้ว่าคนห่วงใยใช่ไกลกัน๚ะ๛
3 ตุลาคม 2549 16:35 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ พายุโหมซัดสาดเกรี้ยวกราดคลั่ง
โถมประดังถ้วนทั่วหัวระแหง
ปีศาจร้ายร่ายรำอวดสำแดง
ช่างผาดแผลงระรานเที่ยวพาลคน
โอ้ ..ขุนเขายืนสง่าอย่างกล้าแกร่ง
ลมกรรโชกสะบัดแรงแฝงห่าฝน
ยืนสถิตมิเคลื่อนเหมือนเตือนตน
ไม่สับสนต่อลมร้ายทำลายตัว
ขอเจ้าเป็นเช่นภูเคียงคู่หล้า
ยืนหยัดท้ากระจ่างใจไม่สลัว
ลมพายุแม้นรุมโรมโถมน่ากลัว
รับรู้ทั่วแต่มิหวั่นนึกพรั่นใด
โอ้ภูผาจอมปฐพีที่ข้ารัก
เจ้าตระหนักว่าลมร้ายร้ายแค่ไหน
เจ้าจึงปล่อยลมคล้อยลอยผ่านไป
สงวนใจมิตอบโต้โมโหลม๚ะ๛
26 กันยายน 2549 11:18 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ลำนำหนาวคราวฝนล่วงพ้นผ่าน
มวลดอกไม้เบ่งบานท่ามลานเขา
ม่านหมอกแรกแทรกร่างอันบางเบา
ใต้ร่มเงาพฤกษาพนาไพร
ลาลับไปไกลถิ่นคราสิ้นหนาว
ทิ้งเรื่องราวบอบบางน้ำค้างใส
เคยแต่งแต้มแซมซอกกลีบดอกใบ
แต้มหัวใจไล้พวงแก้มคนแรมทาง
สัมผัสแรกแทรกกายดูคล้ายคุ้น
อ่อนละมุนโอบเอื้อยามเมื่อสาง
บรรจงถักม่านขาวอันเบาบาง
แล้วทอดวางเก็จใสลงไล้ลาน
ลำนำหนาวพราวฟ้าท่ามป่าหนาว
หลากเรื่องราวรอรับผู้ขับขาน
บทกวีที่ถักร้อยสอดสร้อยกานท์
จักแว่วหวานจากหัวใจก้องไพรพง๚ะ๛
22 กันยายน 2549 14:35 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ไล้ลมหนาวคราวค่ำเหมือนย้ำจิต
คิดถึงมิตรสนิทกายเมื่อวายฝน
เจ้าสัญญาจะเยือนถิ่นอินทนนท์
โอ้กมลคนดอยพลอยดีใจ
เหล่าเด็กน้อยเมียงมองดั่งจ้องหา
พี่อัลมิตราคนสวยมาด้วยไหม ?
"ดอกกระดาษของฝากมากน้ำใจ"
หน้าใสใสของเด็กน้อยเหมือนคอยรอ
มวลดอกไม้เบ่งบานทั่วลานเขา
พี่อยู่เหย้ารอน้องนานแล้วหนอ
กระท่อมไพรไร้เจ้าเฝ้าพนอ
จึ่งตัดพ้อฝากคำคล้ายย้ำเตือน
โอ้ลมหนาวคราวค่ำเหมือนย้ำจิต
ว่ามิ่งมิตรจักหวนมาทุกคราเหมือน-
เมื่อปีกลายวายฝนมิพ้นเดือน
เจ้าคืนเรือนอยู่เคียงกันทุกวันคืน๚ะ๛
20 กันยายน 2549 07:37 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ พิรุณพรำร่ำไรคล้ายพิลาป
พรมพรมอาบดินดอนยามค่อนสาง
ลมพัดพริ้วปลิวล่องละอองจาง
ก่อนรุ่งรางกางแสงแห่งตาวัน
เพลงอำลาแว่วแว่วช่างแผ่วไหว
จากฟ้าไกลสุดห้วงสรวงสวรรค์
กระซิบผ่านม่านพรำคล้ายรำพัน
ว่าวสันต์ผันแล้วนะแก้วตา
คำอำลาอาลัยไร้อักษร
ทุกบทตอนไร้นามให้ถามหา
ความทรงจำสุดท้ายในเวลา
จักมีค่าเพียงใดให้คำนึง
พิรุณพรำอำลายามฟ้าสาง
ละอองบางปลิวปลิดด้วยคิดถึง
ความอาทรห่วงหายังตราตรึง
เหมือนประหนึ่งเริ่มวสันต์เมื่อวันวาน๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1414
