5 กันยายน 2550 19:52 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ท่ามสังคมงมงายกลับกลายธรรม
หลากชนย่ำปีนป่ายตะกายหา
สิ่งยึดเหนี่ยวทางกายและวิญญา
ดั้นด้นหาสร้างเซ่นมิเว้นวาย
ไร้ครรลองครองธรรมน้อมนำจิต
อยู่ด้วยฤทธิ์อวิชาน่าใจหาย
บ้างอวดอ้างไสยศาสตร์วาดอุบาย
เวทย์มนต์กลายปกแคว้นแทนพุทธคุณ
สร้างเครื่องรางของขลังพลังกล้า
ยิงแทงฆ่ามิระคายปลายกระสุน
มหานิยมยิ่งล้นเหลือคนเจือจุน
สร้างกี่รุ่นก็ยังขลังเช่นดังเดิม
เพียงมวลสารพื้นพื้นขึ้นรูปร่าง
แล้วจัดวางไสย์วิชาเข้ามาเสริม
บวกศรัทธางมงายร่ายแต่งเติม
ก็พูนเพิ่มค่ากำไรได้อนันต์
ตนเป็นที่พึงแห่งตนชนทั้งหลาย
ไยกลับกลายคำสอนสั่งองค์อรหันต์
หมื่นเครื่องรางของขลังฤๅบังกัน
ได้เทียมธรรม์พุทธองค์ผู้ทรงชัย
ท่ามสังคมงมงายกลับกลายธรรม
ดูมืดดำสิ้นทางสว่างไสว
ยิ่งศรัทธาลดละพระรัตนตรัย
คงสิ้นไร้ทางสงบพบนิพพาน๚ะ๛
4 กันยายน 2550 12:45 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ยินพจน์ถ้อยรอยคำลำนำโศก
จากหล้าโลกสู่ห้วงสรวงสวรรค์
ถ้อยทำนองตัดพ้อต่อขานจันทร์
ลืมคืนวันสุขสมภิรมย์ปอง
เคยสนิทชิดใกล้คล้ายเหินห่าง
รักจืดจางจากกมลต้องหม่นหมอง
ท่ามราตรีเงียบเหงาโศกเข้าครอง
เฝ้าเมียงมองจันทร์กระจ่างอย่างเลื่อนลอย
จันทรกานต์แห่งใจอย่าไหวหวั่น
ไยโศกศัลย์หมองเศร้าแลเหงาหงอย
จงอดทนเข้มแข็งด้วยแรงคอย
ยามเมื่อคล้อยแรมลับจะกลับมา
อันห่วงหาอาทรฤๅคลอนคลาย
ยังมั่นหมายสัมพันธ์มั่นสิเน่หา
รอยอาลัยยังแน่แน่วในแววตา
แม้นเวลาผ่านผันยังมั่นคง
ตราบฟ้าสิ้นดินหายมลายสรวง
ทุกห้องทรวงแห่งใจมิไหลหลง
คำสัญญาแห่งจันทร์อันซื่อตรง
ตราบปลิดปลงยังรักมั่น...จันทรกานต์๚ะ๛
29 สิงหาคม 2550 21:07 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ตะวันรอนอ่อนแรงแห่งแสงฉาย
พระลบกรายย่างเยือนดงเถื่อนถิ่น
แสงสุดท้ายทาบสาดวาดแผ่นดิน
ก่อนลับสิ้นเลือนหายตรงปลายฟ้า
ยามสางรุ่งเรื่อเรืองประเทืองห้วง
กวาดดาวดวงลับพ้นเกินค้นหา
ยามสายส่องประกายแจ้งแห่งสุริยา
ปลุกนิทราจากฝันงามสู่ความจริง
ตะวันล่องท่องฟ้าดั่งคราเริ่ม
มิลด - เพิ่ม เที่ยงตรงคงทุกสิ่ง
ยังล่องเลื่อนเคลื่อนไปไม่ประวิง
มิหยุดนิ่งบนสายธารกาลอนันต์
ตะวันรอนอ่อนแรงแห่งแสงฉาย
พระลบกรายเยือนเหย้าเข้าไพรสัณฑ์
แสงสุดท้ายร่ำลาพนาวัน
แล้วจักผันมาใหม่ไล้แผ่นดิน๚ะ๛
28 สิงหาคม 2550 14:39 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ เพราะไว้เนื้อเชื่อใจในความรัก
เพียรฟูมฟักถักทอก่อสร้างฝัน
เรามีเราเคียงข้างอย่างนิรันดร์
จะยึดมั่นคำสัตย์ปฏิญาณ
แม้นแผกภพจบสิ้นถวิลหวัง
ด้วยพลังกล้าแกร่งแรงอธิษฐาน
จักหวนคืนคู่เจ้าเยาวมาลย์
ตราบสิ้นกาลสิ้นกัปล์ล่มลับไป
แต่รักนี้เพียงฝันวันฟ้าหม่น
ยามวันพ้นคืนผันเจ้าหวั่นไหว
ด้วยมีคนแทรกกลางระหว่างใจ
ทิ้งบางใครปวดปร่าน้ำตานอง
ดั่งมีดกรีดกลางใจเลือดไหลอาบ
หลั่งทาทาบรอยโศกวิโยคหมอง
แสนหนาวเหน็บเจ็บร้าวทุกข์เข้าครอง
ไร้คนปองเอื้ออุ่นละมุนทรวง
เพราะไว้เนื้อเชื่อใจในความรัก
เพียรฟูมฟักเหลือแสนด้วยแหนหวง
แท้ความจริงทั้งหมดปดทั้งปวง
เพราะเจ้าลวงหลอกเล่นมิเป็นจริง๚ะ๛
23 สิงหาคม 2550 18:54 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ยินถ้อยพจน์ความนัยใจสารภาพ
หทัยอาบตรอมตรมระทมหมอง
ด้วยปราศแววรักคืนชื่นสมปอง
น้ำตานองอาบแก้มแรมราตรี
เพียรตัดพ้อทอคำระกำโศก
อยู่ท่ามโลกเดียวดายมิหน่ายหนี
หากปลิดปลงคงสุขทุกข์มิมี
เอ่ยวจีคล้ายน้อยใจร่ายรำพัน
ถึงน้องนางคนไกลที่ปลายฟ้า
คำสัญญาของชายที่หมายหมั้น
ยังคงอยู่คู่นางอย่างนิรันดร์
มิแปรผันจากนงรามแม้นยามใด
ร้อยคืนวันผันพ้นบนลานหล้า
ที่ผ่านมาน้องรักมักผลักไส
ด้วยเคยเจ็บเหน็บหนาวร้าวทรวงใน
จึงฝังใจรักลวงบ่วงมายา
คนดี..น้องจงคลายกังวลให้พ้นผ่าน
ในดวงมานพี่ชายยังใคร่เสน่หา
เมื่อยินถ้อยคำ " รัก "จากกานดา
พี่สัญญารักน้องมั่นนิรันดร ๚ะ๛
๏ ตราบดินตราบฟ้าล่ม...............มลายสูรย์
ปราศภพปราศธรณีบูร...............โลกตั้ง
จิตภักดิ์จิตเกื้อกูล.....................เสมอมั่น
อุบัติอุทิศรั้ง.............................มาตรใกล้ดวงสมร๚
๏ อธิฐานพานอื่นแม้.................อรชร
ปราศจิตปฏิพัทธ์วอน...............แนบเนื้อ
พระแพงเพื่อนอัปสร................ไป่เทียบ อนงค์แม่
จิตมั่นปรารถน์โอบเอื้อ..............แต่เจ้านางเดียว๚ะ๛