9 ตุลาคม 2556 14:57 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ยามแตกตาตื่นขึ้น....เปิดคอมพ์
ลงชื่อโดยมิยอม.........เชื่องช้า
เฉกกลัวว่าตัวปลอม....มาเล่น แทนนา
จึงเร่งรีบลันล้า...........กดแป้นล๊อคอิน๚
๏สเตตัสเก่าแล้ว........มันวาย
อัพใหม่จนกระจาย.....เพื่อนไล้ท์
ฟันฟางช่างดูดาย.....จมเน่า แรมคืน
มิคิดจักแปรงให้........ชื่นล้ำยามอรุณ๚
๏โปรไฟล์รูปดั่งเจ้า...หญิง-ชาย
ตอนตื่นยังบ่ฉาย........ส่องบ้าง
แล้วโหลดอัพลงไลน์...เฟสบุ๊ค นานา
ดูเผื่อแมวมองจ้าง........คู่ข้างนางเฟือง๚
๏ตรองตรึกนึกก่อนเข้า....ล๊อคอิน
น้ำท่าข้าวปลากิน..........ก่อนเจ้า
ไลน์เฟสใช่ชีวิน..........ทุกช่วง วารวัน
จนบ่มองคนเฝ้า..........สะกิดข้าง อย่างเคย๚ะ๛
**อิอิ..ปล.บทที่สามวรรคสามเขียนผิดเด้อพี่น้อง
และคอมเม้นท์ยังไม่ได้..ทำไงดี????
8 สิงหาคม 2556 14:01 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ตาฝ้าฟางย่างย่ำก็ลำบาก
คราเจ้าจากเรือนเหย้าแม่เฝ้าหวัง
สักวันหนึ่งเจ้าย้อนมานอนรัง
สู้หน้าตั้งตาคอยเกินร้อยวาร
เจ้าเติบโตเติบใหญ่ในหน้าที่
เกียรติศักดิ์ศรีมากล้นหลากคนขาน
ห้อมล้อมด้วยเสพสิ่งศฤงคาร
บริวารคัดสรรให้บัญชา
ปฏิทินขีดฆ่าคราวันลับ
เฝ้านั่งนับเพ็ญแรมแกมเวหา
ไตรจีวรลริขารปีผ่านมา
ล่วงพรรษาอีกหนแม่ทนรอ
ไม้ไกล้ฝั่งจักยืนกี่หมื่นหน
ก้าวย่างบนวงกรรมซ้ำซ้ำหนอ
มีสิ่งเดียวน้อยหนึ่งก็พึงพอ
แม่เพียงขอเห็นสีชายจีวร
มิได้ทวงบุญคุณให้ขุ่นจิต
ก่อนชีวิตหยุดนิ่งท่ามสิงขร
เหลือซากเถ้าผุพังยังกองฟอน
แม่ขอวอนลูกคืนได้ชื่นชม
ทรัพย์สมบัติมรดกแม่ยกให้
ขอน้ำใจมิมากหากเหมาะสม
บวชแทนคุณมารดาค่าน้ำนม
ก่อนแม่ล้มร่างลับมิกลับมา
หากมิทันดูใจด้วยไกลห่าง
ยามซากร่างแม่รั้งเพียงมังสา
หมดสิ้นปราณลงโลงโยงศาลา
ขอสักครา...บทสวด.." บวชหน้าไฟ " ๚ะ๛
12 กรกฎาคม 2556 16:08 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เมื่อเพรงพากย์สูญสัตย์ตระบัดสิ้น
เพียงลมลิ้นเลศลวงพรางบ่วงขึง
เข้าฝั้นเกลียวกระหวัดผูกมัดตรึง
ใจดวงหนึ่งแทบแตกลงแหลกลาญ
ถ้อยความคำสาบานฝากผ่านฟ้า
สิ้นคุณค่าความนัยดั่งไฟผลาญ
อีกสัญญาสัจจะบรรพกาล
คราพ้นวารปรักป่นลอยปนลม
เพียงรอยเศร้าแอบอำในสำนึก
ทุกรู้สึกเต้นตื่นด้วยขื่นขม
ยามย้อนยลเพรงพากย์ที่ฝากปม
แสนระทมดวงมานทุกวารวัน
สิ้นดวงสูรย์เบิกบทแสงสดใส
อาบทรวงในเปลี่ยวคว้างกลางวสันต์
ม่านหม่นเทาโอบคลุมดั่งกุมกัน
ให้อนันตกาลหม่นทุกหนทาง
จักมิโทษพรหมแถนแม้แสนทุกข์
ถึงเจ็บรุกใจกายมิหายห่าง
เถิดเมื่อรักย่อยยับจนอับปาง
ยอมอ้างว้างกลางโลกอันโศกตรม
เมื่อสิ้นวาสน์ปราศช่วงของบ่วงรัก
จำต้องหักหวานชื่นแม้ขื่นขม
ด้วยเพรงพากย์ปรักป่นลอยปนลม
ค่าเคยชมยามชื่นก็ขื่นชัง
เมื่อเพรงพากย์สูญสัตย์ตระบัดสิ้น
ตราบด่าวดิ้นกายซบลงกลบฝัง
สัตย์สัญญาทั้งหลายที่พ่ายพัง
มิฝืนรั้งพจน์พากย์ให้บากทรวง๚ะ๛
9 กรกฎาคม 2556 08:59 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ หวนมาบรรจบแล้ว...อีกครา
วันที่เก้ากรกฎา..........ศกแก้ว
เชิญมิตรร่วมรจนา.......สาส์นส่ง
มอบแด่ผู้เพริศแพร้ว....ชื่อนั้นอัลมิตรา๚
๏ น้อมจิตบริสุทธิ์ตั้ง.....อวยชัย
พุทธองค์ผู้เกริกไกร.....ปกป้อง
พระธรรมสถิตย์ใจ........เสมออยู่ แม่เอย
คุณพระสงฆ์ครอบคล้อง....จิตให้วัฒนา๚
๏ มวลพรหมเทพแห่งฟ้า....เมืองแมน
ดุสิตสวรรค์แดน...................เหล่าไท้
โปรดจงร่วมสวดแสน.........บริบท พรเอย
พิสุทธิ์มงคลให้.....................แม่เนื้อนาบุญ๚
๏ จงมากทรัพย์เปี่ยมล้น.......บารมี
ลาภเพิ่มพูนทวี......................ยิ่งล้ำ
ฐานะพรั่งพร้อมศรี..............เกียรติก่อ
ยศศักดิ์ดำรงค้ำ......................เหล่าพ้องวงศ์วาร๚
๏ มีใจกายเปี่ยมล้น..............สดใส
ปราศสิ่งโรคาภัย................ห่มห้อม
มาดหวังมุ่งการใด..............สมดั่ง จินต์เอย
สุขเกษมสัตน์พร้อม..........ชั่วฟ้าดินสลาย๚ะ๛
30 มิถุนายน 2556 10:23 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ลั่นทมร่วงดอกหล่นเกลื่อนบนพื้น
ในยามคืนมืดดำฟ้าฉ่ำฝน
ดอกซีดเซียวบอบบางทอดวางตน
กลีบสีหม่นหมดงามเมื่อยามวาย
เคยเบ่งบานชูดอกลมหยอกล้อ
ผึ้งพนอรุมเร้าทุกเช้าสาย
ดอมดมกลิ่นทั่วร่างสรรพางค์กาย
แล้วลับหายเหินห่างเหมือนอย่างเคย
ปล่อยลั่นทมเศร้าสร้อยละห้อยหา
หลายเวลานานเนิ่นคล้ายเมินเฉย
ผึ้งมิคืนย้อนมาสักคราเลย
มีเพียงลมรำเพยดั่งเผยนัย
ว่าเขาคงมิคืนมาชื่นแก้ม
ผ่านคืนแรมวันลับกับสมัย
เฝ้าคิดถึงภุมรามีค่าใด??
เขาจากไกลหายสิ้นมิยินยล
ความหอมหวานหมดแล้วมิแคล้วหมอง
คือครรลองแห่งธรรมตอกย้ำผล
ถ้วนทุกสิ่งแปรเปลี่ยนและเวียนวน
มิว่าคนฤๅผึ้ง..คือหนึ่งการณ์
ลั่นทมเอยดอกหล่นเกลื่อนบนพื้น
ยามค่ำคืนแสนเศร้าเกินเล่าขาน
ลมรำเพยเลือนหายกับสายธาร
ปล่อยลั่นทมร้าวราน..กับวารเวลา๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
3778
