คนผิด

บินหลา

ตอนฉันเกิดมาฉันก็มีความผิดติดตัวแล้ว  ฉันทำให้ใครๆ คิดว่าเป็นเพราะฉันเกิดฉันจึงทำให้แม่ที่เคยดูสวย ต้องกลายเป็นคนป่วย แม่ท้องฉันแม่กินอะไรไม่ได้เลย นอกจาก "โอเลี้ยง" จนฉันคลอด แม่ก็ต้องอยู่ไฟนานกว่าคนอื่นๆ และฉันก็ออกมาหัวโต พุงป่อง ก้นลีบ กว่าจะเดินได้ อายุก็ปาเข้าไปเกือบ 7 ขวบแล้ว แต่ฉันก็รอดมาถึงทุกวันนี้จนได้
พอฉันโตขึ้นมา ฉันก็มีอาการเหมือนคนปัญญาอ่อน แต่ใครจะรู้หละว่าฉันคิดอะไรอยู่ ฉันแค่อยู่ในโลกของฉันเท่านั้นเอง ฉันแค่ไม่อยากพูดกับใคร แม้แต่กับครูหรือพ่อแม่  ฉันแค่อยากคิดเงียบๆ ก็เท่านั้น แต่ทุกคนก็หาว่าฉันปัญญาอ่อน แต่สุดท้ายเมื่อฉันเรียนจนจบ ปวส. ด้วยคะแนนที่สูง ทุกคนก็ได้รู้ว่าฉันไม่ได้ปัญญาอ่อน
ฉันมีความรักครั้งแรก ฉันไม่รู้ว่าเขามีลูกเมียแล้ว เพราะเขาทำตัวเป็นคนโสด เขาดูแลฉันทุกอย่าง แต่เขาก็อารมย์เสียกับฉันบ่อยๆ จนฉันแต่งงานกับเขา ฉันถึงได้รู้ว่าเขามีลูกเมียแล้ว  ทุกคนก็ประนามว่าฉันเป็นคนผิด ฉันก็ได้แต่อดทนไม่พูดอะไร
เวลาฝนตก  เขาก็จะกล่าวโทษฉันว่า ฝนตกเพราะฉัน เขาจะหงุดหงิดกันฉันมาก โกรธไม่พูดกับฉัน  ฉันก็ได้แต่เงียบ ฉันผิดอีกแล้วหรือนี่ เพราะฉันไม่รู้ว่าฝนตกเพราะฉันหรือเปล่าแต่ฉันก็ดีใจที่ฝนตก  ถึงแม้เขาจะบอกว่าฉันผิดก็ตาม
เขาทำของหาย เขาหาว่าฉันเอาของเขาไปซ่อน ฉันจะเอาไปทำอะไร กะแค่ของที่ไม่มีประโยชน์สำหรับฉัน สรุปแล้ว ฉันเป็นคนผิดที่เขาทำของหายนั่นเอง
เวลาทำงาน ฉันก็จะต้องเป็นฝ่ายรับผิดเสมอ  ทำไมไม่เห็นมีใครให้ฉันรับชอบเลยนะ  เขาให้ประหยัดพลังงาน แล้วหาคนรับผิดชอบไม่ได้ เขาก็เลยให้ฉันรับผิดเรื่องเครื่องปรับอากาศ แต่เขารับชอบเวลาเสนอหน้ากับ "เจ้านาย"  ฉันก็เลยไม่เข้าใจว่า ถ้าไม่มีฉัน เขาจะหาใครเป็นคนผิดนะ