28 มีนาคม 2546 08:11 น.
บินหลา
ในความเหงา ความเบื่อ อย่างเหลือเก็บ
ดูจะเหน็บ เหนี่ยวหน่วง ทรวงหวั่นไหว
คล้ายทนอยู่ อย่างไม่มีที่จะไป
หมดสิ่งใดให้คอยห่วงทวงสัญญา
เคยมีหวังมากมาก ในความคิด
แต่ไร้สิทธิ์และแรงใจจะใฝ่หา
สิ่งใดที่รักหวงปานดวงตา
ก็ฉวยคว้า เก็บไว้ไม่ได้เลย
ฟ้าอึมครึม สีหมอง เคยร้องไห้
บัดนี้ใจทุกข์ทนจนชาเฉย
แดดฉาบฉานหวานวัยได้คุ้นเคย
จะเปรียบเปรยว่าไว้อย่างไรดี
28 มีนาคม 2546 08:04 น.
บินหลา
พ่อนั้นหรือ คือต้นไม้ใหญ่
แม่เราไซร้ คือใบอบอุ่น
ลูก คือ ลูกไม้ได้อาศัยใบบุญ
ขอขอบคุณต้น-ใบร่วมคุ้มภัยพาล