มากแค่ไหน

บาร์บีคิว

ความรู้สึกของฉันในตอนนี้
คงไม่มีอะไรดีๆให้ค้นหา
เนื่องจากหัวใจฉันเริ่มด้านชา
กับการปฏิบัติแบบไร้ค่า...จากตัวเธอ
ทุกๆวันที่ยังทนคบ
ก็เพราะฉันไม่อยากจบ..ยังห่วงหา
ไม่อยากนั่งคิดถึงวันเวลาดี--ดีที่ผ่านมา
ไม่อยากจัต้องอยู่อย่างไร้ค่าไปวัน--วัน
ไม่รู้ว่าตอนนี้รักเธอแค่ไหน
แต่รู้ว่าถ้าขาดเธอไปใจคงหม่นหมอง
และไม่รู้ว่าตอนนี้มีใครเข้ามาจับจอง
เป็นเจ้าของหัวใจเธออยู่ทุกวัน
ฉันไม่อยากสร้างวิมานในอากาศ
ไม่อยากต้องมานั่งวาด-- ปั้นฝัน--เรื่องเราสอง
ไม่อยากทนเห็นหญิงทั้งหลายที่หมายปอง
ไม่อยากจะมองภาพเทอให้ปวดใจ
พยายามนั่งทบทวนความรู้สึก
นั่งนึกถึงเรื่องราวของวันข้างหน้า
สมมติว่าต้องเสียเธอไปจะเกิดอะไรขึ้นมา
จะต้องทนช้ำช้า--ช้า หรือเริงร่ากับตัวเอง
ไม่กล้าตัดสินอะไรทั้งนั้น
เพราะไม่รู้ว่าผูกพันกับเธอเท่าไหร่
ไม่รู้ว่าเยื่อใยของห้องหัวใจ
จะแน่นเหนียวแค่ไหนเมื่อเทียบกับการตัดลา
ฉันคิดแต่ว่า จะไม่รักเขา
พยายามขัดเกลาสอนหัวใจไม่ให้ใฝ่หา
พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องค้างคา
พยามยามทำไม่ให้เกิดปัญหาของหัวใจ
แต่ใครๆต่างก็รุมบอก
ว่าอาการที่แสดงออกคือรักเขาแค่ไหน
ยอ่งปิดกั้นมาก--ยิ่งรักมาก--ยิ่งห่วงใย
ยิ่งถ้าห่างไกล--ทุกวินาทีหัวใจ..จะร้อนรน
แต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
ฉันคงเจอสิ่งที่ยากแก้ไข
เพราะไม่รู้ว่าจะต้องทำไง**
ไม่อยากจะต้องเจ็บช้ำหัวใจ!!ให้คนอย่างเธอ