5 มิถุนายน 2556 00:25 น.
วันฟ้าใส ผมตื่นมาดูทีวี การ์ตูน อย่างที่ชอบเป็นปกติ ชีวิตที่มีพี่สาวคอยเตือนเรื่องนี่โน่นนั่น แม่คอยดูแลเรื่องอาหาร การกิน หน้าที่ผมมีอยู่ไม่กี่อย่าง แต่ที่แน่ๆ อยู่เฉยๆ อย่าก่อเรื่องอะไร พอ !!!
พลบค่ำกินข้าวเย็น พ่อยังไม่กลับ พี่สาวติดงาน แม่กับผมกินข้าวเย็นอย่างเหงาๆ เพราะเราค่อนข้างพร้อมหน้า เวลากินข้าวทุกมื้อ แม่หาเรื่องคุยเอ่ยขึ้นว่า
แม่ : อ้น
ผม : ครับ (ปากยังเคี้ยวอาหารฝีมือแม่ อร่อยที่สุดในสามโลก )
แม่ : รักแม่มั้ยลูก
ผม : มองแม่นิดนึง ก้มหน้ากินต่อ ก็มันอร่อย
แม่ : รักมากแค่ไหน
ผม : รักยิ่งกว่าชีวิต ผมรักแม่มาก แม่ก็รู้นี่
แม่ : งั้นแม่ถามอะไรอย่าง แม่ไม่ยิ้ม ทำหน้าเหมือนอยากกรู้คำตอบ
ผม : คับแม่
แม่ : ถ้ามีถ่านไฟ ร้อนๆๆ มาก (แม่ย้ำว่า ร้อนมากกกกก) วางบนมืออ้น กับมือแม่ อ้นจะเอาของใคร ออกก่อน ?
ผม : ตากลิ้งไปกลิ้งมา คิดๆๆๆๆ (ในใจคิดว่า เอาของใครออกก่อนดี)
แม่ : ฮ่าๆ จำไว้นะลูก อย่าชื่อว่าจะมีใครรักอ้นเท่าชีวิต เว้นแต่คำนั้นจะออกมาจากคำพูดของ แม่ กับ พ่อ
ผม : อึ้งและคิดต่อได้อีก หลายปี จนวันนี้ วันที่ผมพิมพ์ให้พวกคุณอ่าน ผมจะมีลูก ผมจะเล่าให้ลูกผมฟัง ว่าย่าเคยเล่าให้ฟังแบบนี้ ผมหวังว่าลูกผมจะมีสติ และมีรักอย่างมีเหตุผล ผมรักแม่ พ่อ ครับ
05-06-2556
อ้น.
หน้าส่วนตัว
3497
