3 มีนาคม 2547 12:47 น.
บัวเผื่อน
ถ้าวันนี้คือวันสุดท้าย...
ที่ฉันจะได้พบเธออีกครั้ง
ก็ขอให้จบด้วยดี..ถึงแม้จะไม่มีเยื่อไยก็ตาม
ขอให้รู้ว่าทุกอย่างสำหรับฉันยังคงเดิม
กับความทรงจำเก่าๆ...
ที่ยังเฝ้ายำ้เตือนเสมอ
กับภาพความหลงละเมอ
ที่ยังคงเผลอติดตา
มันคงไม่ลบเลือนง่ายๆ
เพราะสิ่งที่เธอทำไว้..มันมีค่า
อยากบอกว่ารักเธอตลอดเวลา...
และจะเพิ่มขึ้นมากกว่า...เรื่อยๆไป...
3 มีนาคม 2547 12:33 น.
บัวเผื่อน
ถ้าคิดจะไป...
อย่าพูดอะไรมากกว่านี้...
ไม่ต้องบอกว่าฉันเป็นดี...
พอสักทีกับคำพูดหลอกลวง..
ไม่ต้องพูดถึงเลยเรื่อง..ความรัก
ปล่อยให้จากและจบกันแค่นี้..
ไม่ต้องมามากพิธี...
จะไปก็ไปสักที...น่ารำคาญ
27 กุมภาพันธ์ 2547 12:55 น.
บัวเผื่อน
แค่เพียงเห็นทีท่า..
ฉันก็รู้ว่าวันนี้..จะเป็นการมาที่นี่ครั้งสุดท้าย
แค่สบสายตา..ฉันก็รู้ว่ามีอะไรบางอย่างได้เปลี่ยนไป
เพียงแค่นี้คำอธิบายใดๆ..ก็ไม่สำคัญ...
อย่ากลัว..กับการต้องพูดความจริง
ฉันรู้ว่าทุกสิ่งย่อมมีการเปลี่ยนผัน
บอกฉันที..ว่าฉันยังมีเวลาเหลืออีกกี่วัน
ที่จะทำใจได้ทัน..ในวันที่เธอลืมกันหมด..หัวใจ..
27 กุมภาพันธ์ 2547 12:46 น.
บัวเผื่อน
ฉันกำลังทำร้ายเธอ
ที่เคยคิดว่ารักเสมอ...มันไม่ใช่
แรกๆฉันอาจดูจริงใจ
แต่ตอนนี้ความบริสุทธิ์ใจ..มันไม่มี
อยากหลอกตัวเอง
แต่ก็ไม่เก่งในเรื่องนี้
ฉันไม่ได้รักเธอแล้วคนดี
ความรู้สึกที่เคยมี..มันเปลี่ยนไป
ฉันยอมรับผิด
ก่อนที่บาปมันจะฝังติด...ไปกันใหญ่
ขอบคุณสำหรับหัวใจ
แต่ฉันคงเลวเกินไปเกินกว่าจะควร...ได้รับมัน...
27 กุมภาพันธ์ 2547 12:35 น.
บัวเผื่อน
จากกันไปวันนี้เลยก็ได้
จะต่างกันเท่าไหร่-เร็วหรือช้า
เมื่อที่สุดแล้วก็ต้องเอ่ย...คฎลา
อย่าให้ฉันทนดวงตา
..ที่ไม่มีความห่วงหา..อย่างเคย..
เหนื่อยแล้วกับการเหนี่ยวรั้งหรือร้องขอ
มันเกินพอกับการถูกเมินเฉย
มันล้าที่จะฝืน..ให้ทุกอย่างกลับคืนมาเหมือนเคย
และอะไรๆมันควรลงเอยกันเสียที่
ฉันจะลืมคืนวันที่ผันผ่าน
ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบสิ้นกัน...วันนี้
ไม่ต้องพูดอะไรเพราะฉันเข้าใจดี..
เธอหันหลังไปวันนี้...
ฉันก็ลืมเธอวินาทีนี้...เช่นกัน
หน้าส่วนตัว
883
