ราตรีนี้ท้องฟ้ากรีดเป็นสีเลือด ก้อนเมฆเดือดพร่านพริ้วเป็นทิวแถว เสียงคลื่นลมกระทบเบียดเสียดเป็นแนว เสียงดังแว่ว หวิว หวิว หวีด อีดออดระงม ผมสยายรายริ้วพริ้วแผ่ไหว ดุจแพรไหมกลิ่นหอมหวลดั่งบุปผา มองออกไปไม่มีใครกลิ่นจำปา สุดผวาลมหนาวต้องซ่านจับใจ เสียงนกร้องจิ้งจกทักระงมทั่ว ช่างน่ากลัวค่ำคืนนี้สุดสยอง เหมือนมีใครสักคนจับจ้องมอง ตาทั้งสองจ้องมองมาคืออะไร เห็นก้อนเมฆเรียงรายเป็นปิศาจ น่าประหลาดมองแล้วสุดผวา เมื่อรู้แล้วว่าใครจ้องมองมา ละสายตาเหลือบไปเห็น...ฝนตกเอย