กลอนศรย้อน
ย้อนสง่าปรากฏประกาศศักดิ์
ขนดกนักชอุ่มแม่นแม้นสิงขร
จั๊กแร้พาดฟ้าคลุมอัมพร
เหงื่อหยดย้อยชโลธรที่หลั่งริน
ขนหยาบกร้านสะท้านภพกลบไตยภาค
น้ำเหงื่อหลากเป็นเกลียวคลื่นกระทบหิน
ท่วมสวรรค์ล้นวจีทะลักดิน
สัมผัสขนดังเสียงพิณก้องกังวาล
จั๊กแร้ดั่งดอกบัวบานสะพรั่ง
สะบัดดังพนาราบโลกัณฑ์ผลาญ
ปฐพีสมุทรแยกอลังการ
ไร้เทียมทานดุจพระเจ้าเหล่าเทพี
ครั้นสยายขนแผ่ไกลไม่รู้จบ
กลืนดาราเอกภพฤกษ์ราศี
สุริยาจันทิมายังยอมพลี
รักแร้ดกมโหรีดุจไพรดง
ยามยกแขนกลิ่นโรยโชยเป็นสาย
ธรณียุบทลายกลายเป็นผง
รักแร้ดั่งมะนาวกรดสุดทะนง
วาตภัยยังทรงมิกล้าเกรง
ขนรักแร้แผ่อำนาจสะบัดว่อน
เลื้อย
983
3
0
หน้าส่วนตัว
