เรื่องที่สอนไม่ได้ด้วยปาก ว่าด้วยมารยาททางสังคมที่ขาดหายไป

เมต้าไซรัป

     
       คนดีคนเลวไม่ใช่ความจริง แต่เป็นนิทานเรื่องหนึ่งที่ผู้ใหญ่กำลังแสดงให้เด็กดูเพื่อบอกเงื่อนปมที่ซ่อนเอาไว้ว่า เหตุการณ์ทั้งหมดนั้นเกิดมาจาก สังคมกำลังโหยหามารยาททางสังคมกันอยู่ และผู้ใหญ่ก็ดูเหมือนจะอับจนปัญญากันไปหมดแล้ว จึงเปิดปากกันอย่างเต็มที่ เพื่อตอกย้ำว่า มารยาทมันไม่ได้ถูกสร้างด้วยถ้อยคำใดทั้งสิ้น
        ความหยาบคายและความรุนแรงมันบ่งบอกอะไรบางอย่าง บางอย่างที่มนุษย์ทั้งหลายต้องยอมรับด้วยความเจ็บปวดอย่างร้ายกาจ นั่นคือ ข้อมูลข่าวสารทั้งหลายแหล่มันถูกกระจายออกมาซึ่งยากต่อการควบคุม ข้อเท็จจริงบางอย่างลวง บางอย่างก็เถียงไม่ได้อย่างสิ้นเชิง ความหยาบคายที่เป็นคำพูดยังพอทน แต่พอสืบไปถึงต้นตอแห่งความหยาบคายคายนั้นแล้ว เอ๊ะมันมาจากอารมณ์ล้วนๆนี่หว่า มันคืออารมณ์ที่ไม่ได้ช่วยทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้น เป็นอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความมืดบอด ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าจะมีเห็นในตัวผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้านเมืองที่อยู่เคียงข้างม็อบที่อ้างว่าตัวเป็นคนดี พอเสียทีเถอะ ทำไมมนุษย์ในดินแดนแห่งนี้ถึงมองผ่านความหยาบคายที่นับวันก็เพิ่มมากขึ้น ข้าพเจ้าบอกกับตัวเองอยู่ทุกวี่วันว่า คนดีนั้นไม่มีอยู่จริงหรอก และคนเลวก็เช่นกัน ฉะนั้นใครก็ตามที่อ้างว่าตัวเองเป็นคนดีันั้น น่าสงสัยมากที่สุดในแง่ที่ว่า พวกเขาสร้างความจริงขึ้นมาจากความว่างเปล่า คนดีที่มาจากความว่างเปล่านั้นจะยังมีคุณค่าได้อย่างไรกันเล่า มิหนำซ้ำ การอ้างคนดีของพวกเขากลับสร้างคนเลวขึ้นมาเพื่อเพื่อกลบเกลื่อนความกลวงเปล่าด้วยการขึงม่านแห่งความจริงกันขึ้นมา มันน่าคลื่นไส้ชะมัด คนดีงั้นหรือ มันเรื่องโกหกทั้งเพ ได้แต่หวังว่านี่จะเป็นยุคสุดท้ายแห่งดินแดนนี้ที่คนดีจะทำสงครามกับคนเลว ติดอาวุธด้วยเสียงด่าทอหยาบคายในร่างทรงของคนดีห่ำหั่นคนเลวที่เป็นใบ้ คนเลวที่ไม่ได้มองคนดีเป็นผู้ร้าย คนเลวที่ไม่ต้องการให้คนดีหมดไปจากสังคม คนเลวที่ให้เกียรติคนดีด้วยการอดทนและรอคอย คนเลวที่รู้ว่าตัวเองเป็นมนุษย์ที่ต้องการมีชีวิตรอดไปวันวัน คนเลวที่รู้ว่าความจริงก็คือความว่างเปล่า ดังนั้นคนที่อ้างตัวเป็นคนดีจะต้องตายและคืนกลับไปสู่จุดเริ่มต้นแห่งความว่างเปล่าเหมือนกับคนเลว พอทีเถอะสังคมมนุษย์ ได้โปรดอย่าสร้างความหยาบคายขึ้นมาอีกเลย โลกมันควรเป็นสถานที่สวยงาม เต็มไปด้วยการให้เกียรติซึ่งกันและกัน เรียนรู้ร่วมกัน เลิกแบ่งแยกคนดีคนเลวกันสักที ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอกกับกระแสความคิดชั่ววูบแบบนี้ อย่าลืมว่า มนุษย์เลือกเกิดไม่ได้ ทุกคนเท่าเทียมกันในแง่ที่มาของชีวิต ต่อเมื่อเติบโตขึ้นก็เพื่อมองหาสิ่งที่บิดเบือนสิ่งที่ขัดขวางต่อความสงบสุขร่วมกันแล้วก็ขจัดมันให้ไกล จริงอยู่ที่ว่าความขัดแย้งมีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน แต่จุดหมายของความขัดแย้งนั้น มันก็คือการเดินทางไปสู่สิ่งที่ดีกว่า ไม่ใช่ความขัดแย้งที่บ่มเพาะความเกลียดชังและหยาบคายอย่างที่มีให้ได้ยินได้เห็นอย่างปัจจุบัน เชื่อเถอะว่าบรรดามนุษย์ที่เคยมีชีวิตอยู่มาเป็นพันปีนั้นเขายอมรับกันแล้วว่า ความดี-เลวนั้นเป็นเชื้อโรคร้ายในสังคมมนุษย์ และยาที่จะรักษาและขจัดความหยาบคายที่ลุกลามนี้ ก็คือ ตัวมนุษย์เองเท่าั้นั้น ดังประโยคอมตะสวยหรูที่ว่า "จงปฏิบัติต่อผู้อื่นเช่นเดียวกับที่ท่านต้องการจะให้ผู้อื่นปฏิบัติต่อท่าน"