๏..ลำนำ..กี่ดาวเจ้าเด่น แลดับ ..๏

กิ่งโศก

เบื้องบนลานกว้างอันเกลี้ยงเกลาเสมือนดั่งถูกปัดกวาดให้ดูโล่งโปร่งและสะอาดยิ่งนักประกอบชั่วเวลาพลบค่ำยามนี้  สัมผัสรับรู้ถึงความยะเยือกเย็นหนาวเหน็บของอากาศในเหมันตฤดูเช่นนี้ สายลมที่พัดแผ่วเบายามที่ต้องร่างยังสะท้านสั่นหนาว   ณที่เก้าอี้ตัวเก่า วางอยู่มุมหนึ่งในลานบ้านนั้นเป็นเครื่องเรือนสิ่งเดียวสภาพเก่าคร่ำคร่าเพราะผ่านการใช้งานมาอย่างสมบุกสมบันถูกวางรอรับลมหนาวอย่างเดียวดาย 
 
ตัวเราคล้ายดั่งดำดิ่งลึกสู่ห้วงอันสงัดของกลางคืน ในคืนนี้ความหนาวเย็นแผ่ซ่านชอนไชเข้าไปใต้เนื้อผ้าหนาที่คลุมร่าง แรกรับรู้ถึงความทรมาน หากแต่จับภาวะแห่งความเย็นจากลมหนาวได้นั้น เรากลับพบผกายคล้ายอบอุ่นและส่องสุกปลั่งอยู่เหนือบนขึ้นไปเลยศรีษะเบื้องฟ้ากว้างในคืนนี้  กลุ่มเมฆเบาบาง แห่งเดือนแรมยามนี้ กลับมองดูสวยงามจับจิตไปอีกแบบ ครั้นได้พิศแลทัศนานั้น ความรู้สึกให้เลือนลืมรสแห่งความเย็นที่กำลังแทรกแยกรานหัวใจ   ดวงดอกฟ้าที่พรายระยิบระยับประดับท้องฟ้างดงามเหลือเกิน ใครได้มีเวลาแลคงหลงไหลแห่งแสงกระพริบนั้น เหมือนกำลังให้จังหวะดนตรีทิพย์ หรืออาจคลับคล้ายใครบางคนส่งยิ้มแย้มให้เวลาที่เราเงยสบเนตรกลมโตโดยไม่ขวยเขินเมินอาย  อาเสน่ห์อันน่าพิศวงนักเทียว..ท่าน
	
นี่กระมังที่ความงดงามอันทรงค่านี้ มนุษย์จึงได้แวะเวียนหยิบนำมา ยกเยินยอเปรียบเทียบเปรียบเปรยถึง ความโดเด่นแพรวพรายของมนุษย์บางคนว่าสุกสกาวดั่งดวงดาวโดยแท้ เพราะยามใดที่ดวงดาราหรือดาริกายฉายย่อมข่มเดือนเสี้ยวให้มัวหมองได้เช่นกัน 
	
ดวงดาวยังได้ผูกโยงความเชื่อของผู้คนบนโลกใบนี้มานมนานนัก  ด้วยมีความเชื่อว่า ในทุกๆคนนั้นมีดวงดาวแห่งชีวิตสัมพันธ์อยู่  ดวงดาวมักมีอิทธิพลต่อการดำรงค์ชีพเสมอ หากตกอัพอาภัพโชคยังบ่งถึงว่าเป็นเหมือนดาวพระศุกร์เข้าดาวพระเสาร์แทรก หรือยามเปล่งปลั่งก็เหมือนดั่งดวงดาวที่ทอสุก  นักแสดงในโลกมายา ยังเรียกตัวเองว่าดารา ซึ่งการเป็นดาราย่อมมีทั้งคราวตกอับดับแสง หรือคราวสุกสะกาวดุจดาวรุ่ง เช่นกัน

	ดวงดาวในท้องฟ้าจะมีกี่มากน้อยย่อมเกินกว่าที่ใครๆจะนับจำนวนได้ เวลาพบดาวหางหรือดาวผีพุ่งใต้ ที่ในความเชื่อว่าเป็นดาวที่รอการสิ้นสุดการส่องแสง และพร้อมจะไปจุติอีกภพใหม่ ในจังหวะแสงที่กระจ่างครั้งสุดท้ายพร้อมโค้งลงสู่เบื้องล่างนั้น เหมือนจะเป็นการสิ้นสุดเส้นทางเดินหมดสิ้นแห่งเชื้ออันไสวสว่างแล้ว  ผิดกลับดวงดาวใดที่ทอไสวกระพริบ ย่อมเป็นที่สนใจแด่เหล่าผู้ชื่นชมมักมองด้วยจิตเสน่หา  แลพร่ำพูดถึงให้รับรู้อยู่เนืองๆ
	
ยามใดที่ข้าพฯทัศนาดวงดาวนอกเหนือจากที่ประสบพบในครรลองจักษุแล้วยังรับรู้อีกอย่าง ว่าชีวิตย่อมคล้ายดวงดาวเช่นกัน นั่นคือ มีช่วงั้โชติช่วงสะกาวพร่างฟ้า และในอีกด้านย่อมจะมีจังหวะร่วงหล่นดับแสงเช่นกัน
	ในเพลานี้ แม้นจะมีใครหรือไม่มีใครเป็นดาวเด่นหรือดาวดับ กิ่งโศกก็ขอเชิญชวนมาฟังบทเพลงเกี่ยวกับดาว อันแสนจะไพเราะเพราะพริ้งยิ่งนักเลยละครับ นักร้องรุ่นลายคราม  คุณลุงสุเทพ  วงค์กำแหง ครวญด้วยน้ำเสียงที่เขาว่ากันว่าขยี้ฟองเบียร์ (กิ่งโศก ก็ไม่ทราบว่าเป็นฉันใด 55) ชื่อเพลง ดาว ครับ

เพลง    ดาว
นักร้อง   สุเทพ วงค์กำแหง
หื่ม..ฮื้ม...ฮืม 
ฮืม ฮื้อฮือ ฮื้อหื่อ ฮื้อฮื้ม 
โอ้ ดาว ไร้ราคีคาวช่างงามล้ำค่า
...เย้ยอื่นดาริกา อยากสอยดาวมา แนบใจ
..เฝ้า มอง หัวใจร่ำร้องเพียงมองฝันใฝ่
เฝ้า แต่ ตรมฤทัย หม่นหมองดวงใจ เศร้าซม
..รัก ดาว รัก ดาว ชั้นพรหม
...บุญจึง ไม่สม ต้องขื่นขม ตรม ทรวง ใน
..โอ้ ดาว ขอรักดาวจนชีวันหาไม่
...ขอ โปรด ดาวเห็นใจ
...ชุบดวงฤทัยพี่ เถิดดาว
ดนตรี 8 Bars...6...7...
8..รัก ดาว รัก ดาว ชั้นพรหม
บุญจึง ไม่สม ต้องขื่นขม ตรม ทรวงใน
..โอ้ ดาว ขอรักดาวจนชีวันหาไม่
...ขอโปรดดาวเห็นใจ
...ชุบดวงฤทัยพี่ เถิดดาว
..หื่ม ฮื้ม ฮืม
ฮืม ฮื้อฮือ ฮื้อหื่อ ฮื้อฮื้ม

กิ่งโศกคนยาก ฝากถ้อยร้อยบท...กาพย์ห่อโคลง..

๏ กลางสกลสกาว ............  ดื่นแสงดาวเบื้องหาวเด่น
บ้างเรียวโค้งลงเบน ........  ดับหรี่ร่วงจากสรวงลา ๚ะ๛

๏ สกลกลางเกลื่อนย้อม ....... สกาว ฟ้าเฮย
แลเด่นเร้นแดราว.............. ด่ำไล้
โชติรุ้งฮุ่งเฮืองหาว   ............. ฮู้ห่ม	
หุ้มห่อทอเคล้าไคล้.............. คลี่ถ้วนล้วนผืน ๚ะ
๏ ค่ำคืนดูตื่นคล้าย...............หฤหรรษ์
กระพริบเฟื่องเปรื่องฝัน........ ปลั่งฟ้า
แจ่มพรมข่มพรายจันทร์........ พรูจ่าง
ทอขับจับโลมหล้า   ............... เรื่อล้นเด่นเหลือ ๚ะ
	
๏ ผกายเรื่อเชื้อหรี่............... ดับแสง
ดาวบิ่นดำสำแดง  ............... บอดสร้อย
ชีพระยิบมิแยง     ............... หมดย่ำ
มอดหยดหมดสิ้นย้อย ..........  สบย้อนยอดิน ๚ะ
๏ ดาวขีนดวงขบด้วย ............ ลิขิต
ไพล่มิพรากรมพิษ      ......... พัดรื้อ
ชะตาประเดียงปิด       ........ โดยปลอด ล่วงเฮย
ดำปรกยกย้ายยื้อ        ....... ยากป้องคุ้มเศียร ๚ะ
	      
๏ เล่าเขียนลิขิตร้อง       ........ คำเรียง
สื่อมิเหน็บแนมเสียง       ......  เสียดผู้-
ห้อมใดหากจักเผดียง      ......  แจงดนุ  นี้นอ
จักด่อมแลค้อมคู้             .....  นบน้อมไหว้สา ๚ะ๛
 
        + กิ่งโศก +