เลี้ยงลูกอย่างไรให้ลูกมีความสุข

อนงค์นาง

การเป็นพ่อแม่นั้นไม่ง่ายเลยนะคะ ดิฉันเป็นแม่คนหนึ่งซึ่งรักลูกอยากให้ลูกได้ดีมีความสุขในชีวิตเหมือนกับแม่ทุกคน  ลูกคนโตนั้นไม่ค่อยห่วงมาก เพราะเรียนจบ ทำงานแล้ว รับผิดชอบตัวเองได้ดีพอควร ส่วนคนเล็กกำลังอยู่ในวัยรุ่น อายุ 14 ปี 
   ลูกแต่ละคนมีนิสัยที่แตกต่างกันไปคนละอย่าง เลี้ยงยากง่ายต่างกัน คนโตจะเลี้ยงง่าย ไม่งอแง ตั้งแต่เกิด ส่วนคนเล็กมีตอนอายุมากแล้ว ตอนอายุ 37  ค่อนข้างเลี้ยงยาก ร้องไห้เก่งตั้งแต่เกิด ยิ่งเป็นคนเล็ก ใครๆก็เอาใจ  
   ทุกวันนี้พ่ิอแม่อย่างเราก็คอยประคับประคองให้ผ่านพ้นวัยนี้ไปให้ได้ อาศัยประสบการณ์จากการเลี้ยงลูกคนโตเข้ามาช่วย พยายามเอาใจเราไปใส่ใจลูกว่าเขาคิดอย่างไรในวัยนี้ ไม่ใช่เอาแต่ใจเราเป็นหลัก ไม่บังคับลูกทุกอย่าง 
   การเลี้ยงลูกในต่างแดนค่อนข้างจะแตกต่างจากบ้านเราพอควร ด้วยสภาพแวดล้อมที่ต่างกัน ที่นี่มีรถโรงเรียนรับส่งฟรี ต้องตรงตามเวลา เด็กอายุต่ำกว่า 13 ปี  ต้องมีผู้ปกครองคอยดูแลไปรับส่งที่ป้ายรถ  มีกิจกรรมพิเศษอะไร โรงเรียนจะมีจดหมายแจ้งทุกครั้ง พ่อแม่ต้องเซ็นต์รับทราบ พอเข้ามัธยมปลายแล้วจะเริ่มมีปัญหา ถ้าคบเพื่อนที่ไม่ดี ก็ชักชวนกันไปในทางไม่ดี มีการติดยาเสพติด มีการท้องก่อนเรียนจบ จะชาติไหนก็มีปัญหาไม่แตกต่างกัน 
   ตอนนี้ปัญหาของลูกคนเล็กคือสิวค่ะ พาไปหาหมอ ใช้ยาอะไรไม่หายขาดสักที วัยนี้กำลังรักสวยรักงาม  เรื่องการเรียนนั้น วันนี้ผลการเรียนส่งมาที่บ้าน ได้คะแนนเฉลี่ย 92.75  พ่อแม่ดีใจที่ลูกเรียนดี ให้คำชมเชย ให้รางวัลนิดหน่อยตามกำลัง แต่สิวนั้นมันไม่เข้าใครออกใครเลยนะคะ 
  เรื่องที่สองคือเกาหลีฟีเวอร์ที่แม่อย่างดิฉันก็พยายามทำความเข้าใจให้ทันวัยรุ่นว่าเขาชอบอะไรสนใจอะไรกันบ้าง ไม่ว่าจะกีฬา ดนตรี ก็สนับสนุนตลอด อยู่โรงเรียนเลือกเรียนไวโิิอลิน
   วันหยุดสุดสัปดาห์ ที่บ้านมีคอมเครื่องเดียว ตั้งในห้องนั่งเล่นชั้นล่าง มีพ่อแม่เท่านั้นที่เปิดได้ เพราะล้อคพาสเวิร์ดไว้ ลูกจะทำการบ้าน จะใช้คอม ต้องอยู่ในสายตาตลอด ดิฉันเลยได้รู้จัก ณิชคุณ วง 2PM,  วง Girl Generation ไปด้วย เพลงที่ดังๆ เช่น จี้ๆๆ โบ่ๆๆเบ่ ก็ร้องได้ตามลูก  หัดเต้นตาม เป็นที่ขบขันของพ่อกับลูก เพราะหุ่นไม่ให้แต่ใจรัก พาไปเรียนรำไทยด้วย แต่จะออกแนวชอบเกาหลีมากกว่า ไม่เหมือนคนโต ชอบรำไทย   
    ดิฉันไม่ชอบบังคับจิตใจลูก ให้เขาได้เลือกตามใจชอบ แต่ให้อยู่ในกรอบ คือต้องไม่ให้เสียการเรียนเป็นอันขาด เวลาดุก็ดุค่ะ ดุมากกว่าพ่อ เพราะพ่อจะตามใจลูกมากกว่า 
   การคบเพื่อนนั้นสำคัญ ดิฉันรู้จักเพื่อนของลูกทุกคน อาจเรียกชื่อผิดบ้าง พอให้ได้หัวเราะกัน  จะไม่ให้ไปไหนนอกบ้านกับเพื่อนตามลำพัง นอกจากเดินเล่นออกกำลังกายในหมู่บ้าน เดินไปทิ้งขยะ หรือไปเปิดตู้จดหมาย วัยนี้กำลังสนใจเพื่อนต่างเพศ ต้องห่วงมากเป็นพิเศษ 
   ที่นี่ไม่มีวัยรุ่นขี่มอเตอร์ไซค์ซ้อนกันไปมาเลยค่ะ เป็นเมืองเล็กๆ ชายทะเล สงบๆ แบบชนบทยิ่งเราเป็นคนไทย หน้าตาเิอเชียคนเลยจำง่าย เพราะดิฉันทำงานไปรษณีย์ มีลูกค้าที่เห็นหน้ากันทุกวัน เลยค่อนข้างอบอุ่น ลูกค้ามีทุกอาชีพ ตั้งแต่ แพทย์ ตำรวจ ทนายความ ชาวไร่ ชาวสวน   ได้พูดเยส โน โิอเค  แท้งกิ้ว เสน้กๆ ฟิชๆ กันทุกวัน 
   เรื่องกีฬานั้น ไม่ค่อยถนัดเหมือนแม่ แต่พ่อชอบมากค่ะ ชอบเตะบอล  แต่โชคดียังไม่เคยเตะลุกเมีย ไม่งั้นดิฉันคงไม่อยู่ด้วยแน่ๆ 
   ทะเละกันก็มี แบบลิ้นกับฟัน แต่เราจะไม่ให้ข้ามคืน  เคยหย่า เคยแยกกัน แต่เพราะพรหมลิขิต ทำให้ได้ครองคู่กันอีก สงสารลูกค่ะ ถ้าเอาแต่ใจตนเองแล้ว ต้องอยู่คนเดียวจะดีกว่า ไม่มีใครสามารถทำอะไรให้ถูกใจเราได้ทุกอย่าง ไม่ว่าสามีหรือลูก แม้แต่ใจตัวเองยังแปรปรวนเลย ถ้าเรามองแต่ส่วนดีของเขา ก็สบายใจ ให้อภัยกัน ไม่ผูกใจเจ็บ ปล่อยวางบ้าง น่าจะไปรอดนะคะ 
   ยกตัวอย่าง ดิฉันชอบขีดเขียนอะไรในบ้านกลอน สามีก็ไม่ก้าวก่าย เขาชอบดูรายการทีวีกีฬา ดิฉันไม่ก้าวก่าย ลูกชอบนักร้องเกาหลี ก็ไม่ว่าอะไร แต่ให้มีขอบเขตว่าอย่าให้เสียการงาน การเรียน รู้จักหน้าที่ว่าต้องตื่นไปทำงาน ไปโรงเรียน ช่วยกันทำงานบ้าน ประหยัดช่วยกัน มีปัญหาอะไร ให้พูดแบบเปิดใจ ช่วยกันแก้ไขดีกว่าติเตียนอย่างเดียว ก็อยู่ร่วมกันได้อย่างเป็นสุข