๏.. ลำนำ..เปียกปอนสะท้อนภาพ ..๏

กิ่งโศก

.........แม้นในยามที่หลับตาภาพเหล่านั้นยังผุดให้แลเห็นในมโน  ในโสตยังได้ยินเสียงที่อื้ออึง ยามลืมแลตาพินิจเห็นภาพตรึงให้จ้องมองคือภาพโกลาหนถึงขั้นตะหนกตื่นกันทั่วทั้งเมืองไทยในยามนี้ พร้อมๆกับมอง เหล่าแม่ทัพนายกองแห่งกรุงสยามได้แต่ต่างเบิกตาตื่น วิ่งตั้งรับกันฉุกละหุกล้มลุกล้มหงายสู้พลางถอยพลาง ความจอกแจกจอแจพลันบังเกิดแล้ว ทั้งที่หลายแม่ทัพนายกองให้ความมั่นใจมาตลอด  สงครามที่เมืองไทยกำลังรบกองทัพอันทรงพลัง ไทยถุกกองโจรแนวหน้าแอบต่อตีมิหยุดหย่อนจากกองทัพวารี อันมีจอมทัพนามพระแม่คงคา  

 ..........จึงอดชวนให้กังขาจนถึงกังแขนสงสัยว่าทัพวารีนี้คงไปลอกเรียนตำหรับพิชัยยุทธสงครามของเมืองพม่าเป็นแน่แท้ เพราะครั้งในอดีตกองทัพของพม่านั้นก่อนจะยกทัพโยธามาตีกรุงอโยธยา เมืองหลวงแห่งสยามประเทศครั้งใด ย่อมศึกษาตำราพิชัยสงคราม จับยามสามตา หาฤกษ์บุก พร้อมวางกลยุทธ วางกองสอดแนมมาล่วงหน้า พร้อมๆกับไล่ตีจากหัวเมืองรอบนอกกรุง โดยเน้นลงมาจากทางเหนือ ไล่ลงมา แล้วกวาดต้อนไพร่พล จนมาล้อมกรุงศรีฯ บันทึกไว้เป็นประวัติศาสตร์ว่ากรุงศรีอยุธยาต้องแตกถึง ๒ ครั้ง ( ในบางตำราบอกว่าเสียกรุง ๓ ครั้งหมายถึงรวมสงครามช้างเผือก ก็ลองไปหาอ่านกันนะครับ หุหุ )  มาครานี้กองทัพพระแม่คงคาพญาวารี ใช้กลยุทธไล่ตีมาจากทางเหนือเหมือนกัน แรกเริ่มถล่มเมืองอกแตกสองแคว เข้าสู่พิจิตร ผ่านนครสวรรค์ ล่วงลพบุรี ย่ำอยุธยา  แลสิงห์บุรี จวบอ่างทอง โดยใช้กองหน้าเข้าตีขยี้เมืองจนแตกแหลกราน ชนิดเอาไม่อยู่ 

 ......พร้อมกันนั้นยังดาหน้ามุ่งเข้าหาใจกลางเมืองกรุงรัตนโกสินทร์  แต่เจอทัพหน้าของเมืองกรุง คือ ด่านปทุม ที่มีฐานเป็นกำลังพื้นที่ภาคเศรษฐกิจรวมอยู่ สี่ห้านิคมฯสุดท้ายก็ต้านไม่อยู่   เอาไม่อยู่ดังคำจอมทัพนารีขี่ม้าสีหมอก บอกแต่แรก กองทัพน้ำยังคงบุกต่อไม่สนหอกสนดาบอะไรเลย ด่านนนท์ ซึ่งทุ่มสรรพกำลังเข้าต่อตี สุดท้าย เอาไม่อยู่ แม้นหน่วยโคดโวยวายจะตะโกนกันตะเบ็งเซ็งแซ่ หนีๆๆๆ มีบางเสียงบอก เฮ้ยไม่หนี ๆๆ เล่นเอางง ก้าวขาไม่ออกว่าจะเอาไงดีกะชีวี   จนบัดนี้กำลังรบกับทัพหลวงที่มีฐานตั้งมั่นสุดท้ายต้องเกณฑ์ลุกเด็กเล็กแดงเขียวเหลืองม่วงชมพู น้ำเงินดำ ขาว เอามาหมด เพราะเราถอยไม่ได้อีกแล้ว.....สู้ๆๆ สู้เว้ยๆๆๆๆ

........ระหว่างทนนั่งทนนอนรำพึงรำพัน ฝันๆ เพ้อๆ อยู่ขณะนี้ชักเริ่มจะเบลอแล้วกิ่งโศกเห็นสายน้ำทะลักทะลวงฝ่าแนวต้านได้ทุกจุด พร้อมทั้งงอ่านและทั้งฟังจากหน่วยโคดโวยวาย ทั้งพลเดินสาร ที่อ่านรายงานกันแทบจะทุกสิบนาทีเห็นจะได้ โดยเห็นจากกรอบกล่องเสียงภาพสี่เหลี่ยมมหัศจรรย์ (ทีวี) และอ่านค้นหาจากแหล่งกระแสจิต ในเครื่องอิเล็กทรอนิกส์แบบอัตโนมัติ ทําหน้าที่เสมือนสมองกล( คอมฯ) 

..........ภาพผู้คนวิ่งหนีตายตะลอนๆเอาชีวิตรอดจากสายน้ำที่บ่าท่วมกระหน่ำมาแบบเกินพิกัด (ต่อไปต้องเปลี่ยนจากพิ เป็น  มิ   มิกัด มั่งดีก่า) ต่างก็ขนข้าวแบกหิ้วของ และมีเจ้าหน้าที่เข้าไปช่วยเหลือ โดยไม่รู้จากเหน็ดจากเหนื่อยจริงๆ  โดยเฉพาะ เจ้าหน้าที่ทหาร กลุ่มมูลนิธิ และเหล่าจิตอาสา นักศึกษา โดยที่กลุ่มเหล่านี้สื่อทางทีวีแทบจะไม่ได้ออกให้เห็นกันนัก ที่เห็นออกเสนอหน้าปั่นป่วนก็เป็นกลุ่มชาวบ้านชาวช่องบอกได้คำเดียวว่าปวดหัว เง้อ...(ไม่อยากตำหนิเล้ยพับผ่า)

.........แต่ละคนรวมทั้งคนที่ไปช่วยและถูกช่วยสภาพเปียกปอนกระปลกกระเปลี้ยพอๆกัน เห็นแล้วชวนสงสารยิ่ง แต่สิ่งหนึ่งที่เราพบเห็นจาก กลุ่มนิสิต กลุ่มจิตอาสา กลุ่มทหาร กลุ่มมูลนิธิ ที่เข้าช่วยเหลือชาวบ้านในครั้งนี้ จนเกิดความประทับใจในน้ำจิตของคนไทยจริงๆ ซึ้งใจต่อการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน   นี่แหละน้ำใจ ที่มากกว่าสายน้ำที่ท่วมอยู่ในขณะนี้ 

.........ผู้ที่ไม่ทุกข์ก็ช่วยเหลือผู้ที่ทุกข์  ผู้ที่ทุกข์น้อยกว่าก็เอื้อเฟื้อกับผุ้ที่ทุกข์มากกว่า ลำบากก็ลำบากด้วยกัน มะร้อกมะแร็กก็เหมือนๆกัน.....อืม...ในครั้งนี้บนความทุกข์ ยังพอมีบางสิ่งบางอย่างให้ปลาบปลื้มอยู่บ้าง.... วันนี้ กิ่งโศกอยากจะขอมอบบทเพลงในแนวร็อคดูบ้างครับ จะได้ดึงภาพความเป็นเด้กโบฯ ขึ้นมาบ้าง 555 เพลงนี้ออกแนวร็อคเพลงดังเพลงหนึ่งในสมัยขะโน้น เพลงนี้ทำเอาวัยสะรุ่นยุคนั้นชูมือขวากันสลอนเรียงเป็นแถวฝักถั่วเลยละครับ  กิ่งโศกชอบเพลงนี้ ในท่อนที่ว่า เรามั่นใจ..เราจะฝ่าฟันเรารู้เรา  มีกันและกัน...เราจะแบ่งปันจะบวกใจ  ให้เป็นหนึ่งเดียว. มันให้พลังกำลังใจตัวเองและคนอื่นๆได้ดีนัก   เพลงนี้ชื่อ รักปอนปอน ครับเป็นเพลงของวงไมโคร จะขอกล่อมน้องพี่ที่ผจญทุกข์กับน้ำท่วม ทั่วประเทศ ด้วยเพลงนี้คร๊าบบบบบ

....รักปอนปอน .....
วงไมโคร ( ชุดร็อคเล็กๆ)
ตัวฉันคนอย่างตัวฉันใครจะมาสนใจ
คนสวยคนที่ดีพร้อมเขาก็มองข้ามไป
เพราะฉันมันเป็นคนแบบปอนปอนทั่วไป
ไม่เห็นจะมีดีที่ใดปล่อยชีวิตไปวันวัน
ได้แต่ฝันจะมีใครอยู่ข้างเคียง
ยามเหงาได้แต่ทนเอาเราเกิดเป็นผู้ชาย
เจียมไว้ได้แต่เจียมหัวใจได้แต่คอยซักวัน
และแล้วมาเจอคนแบบปอนปอนเหมือนกัน
ตัวฉันจึงมีคนรู้ใจไปไหนก็ไปกันต่างก็รู้ในใจกัน
เรามั่นใจ..เราจะฝ่าฟันเรารู้เรา
มีกันและกันเราจะแบ่งปันจะบวกใจ
ให้เป็นหนึ่งเดียว..บางครั้งถ้าหากเจอฝน
เราจะทนด้วยกันเราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด
เดินต่อไปไม่หวั่นเพราะรู้ว่าเราเป็น
แบบปอนปอนเหมือนกันมีร่มเพียงคันเดียวก็พอ
เท่านั้นก็พอใจหากลมฝนจะแรงไปเราไม่กลัว
(Solo....)
และแล้วมาเจอคนแบบปอนปอนเหมือนกัน
ตัวฉันจึงมีคนรู้ใจไปไหนก็ไปกัน
ต่างก็รู้ในใจกันเรามั่นใจไปไหนก็ไปกัน
ต่างก็รู้ในใจกันอย่างนี้บางครั้งถ้าหากเจอฝน
เราจะทนด้วยกันเราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด
เดินต่อไปไม่หวั่นบางครั้งถ้าหากเจอฝน
เราจะทนด้วยกันเราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด
เดินต่อไปไม่หวั่น

กิ่งโศก คนยากฝากถ้อย.....ร้อยแบบ ฉันท์ห่อโคลง

๏.. ยอมสิโรราปแล้ว .. ๏


๏ แหลมคมล่มขย้ำ   .......  เถือยาง หยาดเฮย
โซมเลือดเชือดโลมสาง ... เสพเหล้น
เทวษถวายวาง ........	ชีพบัด- พลีเนอ
ตรองสติข่มเต้น........	ต่อข้อพิบัติกลัว ๚ะ๛


๏ คมแหลมเจาะแกมจิก ........ อริริกแปรลุรั่ว
หอกเงื้อชะแง้งัว   ........	    กะจะย่ำระยำยี ๚ะ
๏ อกอ้านราโอ้  ........	สติโถถะถั่งตี
รวดร้าวฤทัยชี- ........	วิตแค่นผุแผ่นผาย ๚ะ
๏ ใดใดลุกรรมก่อน ........	 มสิย้อนมิพรากย้าย
มัวเงาคุเช้างาย  ........	ผงะถอยชะรอยร้าง ๚ะ
๏ ขอปราศนิราศปก ........	  บ่วิตกตริถึงต่าง
สุขพบประสบวาง ........	  ชลหลั่งประดังเด ๚ะ
๏ ไกลเถิดเทวษทุกข์ ....... สรนุกสนานเท
ท่วมท้นมนาเอ- ........        กผิกางณ หว่างห้วง ๚ะ
๏ ยอกรประนมนบ ........	ศิวภพสวรรค์สรวง
ให้ทานมนุษย์ปวง   ........ ปริอบายขจายบุญ ๚ะ
๏ วารีชะล้างพร่อง .......	ปะทุปล่องสติตุน
ท้ายผุดพิศุทธิ์คุณ ........	ศิระเอี่ยมสะอางองค์ ๚ะ๛
                     +กิ่งโศก+