กลอนกลบทเบญจวรรณห้าสี

คนกุลา

กลอนกลบทเบญจวรรณห้าสี
กลอนกลบท
กลอนกลบท ก็คือกลอนสุภาพ ซึ่งมักจะเห็นการเล่นกลอนกลบท ในกลอนแปด  โดยมีการบังคับฉันทลักษณ์พื้นฐานของกลอนสุภาพทั่วไป  แต่มีการบังคับเพิ่มเติม ตามที่แต่ละกลบทนั้นๆจะกำหนดไว้  ผมขอเขียนเรื่องกลอนกลบท  ไปเรื่อยๆตามแต่เวลาจะอำนวย  และความสนใจ ที่ยังมีนะครับ
กลอนกลบท เบญจวรรณห้าสี
กลอนกลบทเบญจวรรณห้าสี เป็นอีกกลบทหนึ่งซึ่งแต่งไม่ยาก และมีความไพเ...ราะ เพราะ
มีการเล่นคำมีข้อบังคับให้วรรคหนึ่งๆ ต้องมีพยัญชนะต้นเสียงเดียวกัน
ตั้งแต่คำที่ ๑ ถึงคำที่ ๕ ซึ่งสอดคล้องกับคำว่า “เบญจ” แปลว่า “ห้า”
ดังแผน
 
(๐) (๐) (๐) (๐) (๐) ๐ ๐ ๐......................(๐) (๐) (๐) (๐) (๐) ๐ ๐ ๐
 
คำในวงเล็บคือ พยัญชนะต้นเสียงเดียวกัน
 
 ตัวอย่างกลอน กลบท  เบญจวรรณห้าสี
**กอ เอ๋ย กอ ไก่** คนกุลา 
 
๐ การก่อเกิดกิจการ.....ให้สานต่อ
ขาดเขินขอขีดเขียน.....พากเพียรหมาย
คือคนคาดเคียงคำ.....ลำนำราย
โง่งมงายเงอะงะ.......อย่าละเรียน
 
๐ จึงจดจารจากใจ......เรียงใส่สิ้น
เฉิดโฉมฉินฉาวโฉ่.....โธ่ยังเขียน
ชิงชังชอบชมเชย......เคยแวะเวียน
ซึมซับเซียนซอกซอน.....ที่ซ่อนนัย
 
๐ ญาติหญิงใหญ่ญญ่าย...กระจายหมู่
ดุจได้ดูดวงแด......หวังแก้ไข
ตอนตกต่ำตรอมตรม....ยากข่มใจ
ถกเถียงไถถากถู.....เขาดูแคลน
 
๐ ท่องเที่ยวทางทุกที่.....มีค่าล้ำ
ธาตุเธียรธรรมธารธม.....ภิรมย์แสน
เนิ่นนานนับแนบเนา......กลับเศร้าแทน
บดบี้แบนเบียดบัง......ก็ยังทน
 
๐ เปิดปมปิดป้องปาน.....กลัวพาลหมอง
ผลิตผลิผองผลีผลาม.....หางามผล
เฝ้าฝึกฝืนแฝงฝัง......ตั้งผจญ
พฤกษ์พงพนพากเพียร......แม้นเจียนตาย
 
๐ เฟื่องฟากฟ้าฟูฟ่อง.....อย่าพองขน
ภัทร์ภาคย์ภณเภทภัย.....ให้ห่างหาย
มวลมิ่งมิตรมุ่งมั่น......มีมากมาย
ยินย่ายายเยินยอ.......หมายคลอเคียง
 
๐ รับรสรักรื่นเริง.....บันเทิงสินธุ์
ฤฤๅฤณฤกษ์ฤติยา.....มาส่งเสียง
ลมลับเลยแล้งลา......คราเคยเคียง
วาดวังเวียงวัดวา.......บอกว่างาม
 
๐ ศัสตร์ศรศิลป์ศักดิ์ศรี.....ฤทธีแกร่ง
สาดสีแสงใสส่อง.....ผ่องไหวหวาม
หากหุนหันหกเหิน.....เกินใครตาม
โอ้อ้ายอามอิงไอ.....อุ่นในทรวง
 
๐ การก่อเกิดกิจการ.....ให้สานต่อ
ขาดเขินขอขีดเขียน......เพียรใหญ่หลวง
อกอิ่มอาบเอิบอวล........ล้วนใช่ลวง
เฮาเฮ็ดเฮือนฮามฮวง........จุ้ยห่วงจำ
 
 
....................คน กุลา ๑๖ กค. ๕๔
 
อีกตัวอย่างหนึ่ง ของกลอนกลบทเบญจวรรณห้าสี
 
  รักแรมร้าง เรียมรู้ เป็นชู้รัก
  เสียเสื่อมศักดิ์ เศร้าโศก โลกสลาย
  จากจิตใจ จนจาง แทบวางวาย
  ให้โหยหาย หดหู่ เพราะรู้ใจ
 
  ไม่มีมิตร มองมา พามืดมัว
   นั่งเนียนัว แน่นหนัก ถูกผลักใส
  หาแห่งหน ห้วงเหว เดินเร็วไว
  แจ้งจนใจ จำจาก พลัดพรากกัน.
 
                ...หยาดกวี...
อีกตัวอย่างหนึ่ง ของกลอนกลบทเบญจวรรณห้าสี*รักร้าว*
kata1991
-------------------------
๐ เคยคลอเคล้าเคียงคู่.....ร่วมชู้ชื่น
กลับกลายกลืนโกรธเกลียด.....ทำเหยียดหยัน
เพียงเพราะพวกพ้องเพื่อน......ก็เลือนกัน
เสแสร้งสร้างสุขสันต์......ให้ฉันชม
 
๐ อบไออุ่นอิงแอบ......เคยแนบชิด
ต้องตามติดเตือนตัก.....จนรักขม
ไหววิเวกเหว่ว้า......เหงาอารมณ์
ชิดเชยชมแชเชือน......ต้องเลือนลา
 
๐ ทั้งที่แท้ท้อทด.....จนหมดหวัง
ยอมยับยั้งหยัดยืน......ทำชื่นหน้า
เฝ้าใฝ่ฝันฝึกฝืน......เธอคืนมา
ให้โหยหาแหนหวง......ร้าวดวงจินต์
 
๐ เย็นยะเยียบเยื้องย่าง.....บนทางฝัน
เศร้าโศกศัลย์ศักดิ์ศรี......เคยมีสิ้น
หม่นหมองมัวเหมือนมา......ให้ราคิน
หลงเล่ห์ลิ้นลวงหลอก......จนชอกช้ำ
 
๐ หนึ่งนัยนี้แน่นหนัก......ด้วยรักแน่
ไปเปลี่ยนแปรปล่อยปละ......จนถลำ
ร้างแรมรารักร้าว.....ถูกเขาทำ
ได้ดื่มด่ำดวงแด.......เพียงแค่มอง
 
๐ วิเวกไหวเวียนวน.....อยู่บนทาง-
ยะเยียบย่างยื้อยุด.....ประทุษผอง
แห่งห้วงห่มหักหาญ.....ใครผ่านมอง
เมื่อหม่นหมองมีไหม.....ผู้ใกล้ชิด
 
๐ นัยหนึ่งนี้แน่นหนัก.....เกินจักค้น
โดยดั้นด้นโดดเดี่ยว.....ทุกเทียวจิต
ฝ่าฝืนเฝ้าฝันใฝ่.....ด้วยใจมิตร
ฤๅรู้ฤทธิ์รอยร้าง.....ยามห่างไกล
 
๐ เอย..อกเอ๋ยออดอ้อน.....ก็รอนลา
หอมห่วงหาเหือดแห้ง.....อยู่แห่งไหน
ไร้เรี่ยวแรงรับรู้.....เถิดผู้ใด
อวลอุ่นไอโอบอ้อม.....ช่วยล้อมที
 
๐ ไยหยอกเย้าเยี่ยงเย้ย.....แล้วเลยหลบ
คนเคยคบเคยเคียง.....ก็เลี่ยงหนี
เปลี่ยนไปเป็นปล่อยปละ.....สิ้นวจี
ไม่หมายมีเหมือนแม้น.....เคยแสนรัก
 
๐ สู้สั่งสมสีสัน.....เมื่อวันสุข
ทัดทานทุกข์ทดท้อ......ที่รอปัก
จวบจนใจจดจ่อ.....แต่รอทัก
ก็กลับกักกีดกัน.....ไม่หันมา
 
๐ ร่องรอยรักเริ่มร้าง......เพราะต่างฝัน
เกี่ยวก้อยกันก่อนเก่า......เคยเฝ้าหา
จรจากเจ้าจำใจ......ไปไกลตา
รักแรมรารอยร้าว......ช่างหนาวใจ
 
๐ เพราะพันพัวเพ่งพิศ......ในจิตที่
หม่อนหมองมีมากมาย......เกินหมายไว้
ทุกข์ท่วมท้นทนทาน.......จนนานไป
หวาดหวิวไหววูบวาบ.....เกินทาบทา
 
๐ ชาติชายชาญชอกช้ำ......เกินคำไข
จนจิตใจจ่อมจม.....ก็สมสา
อกเอ๋ยอกอั้นอัด......จำตัดลา
ให้โหยหาไห้หวน......จนซวนเซ
 
๐ ป่วนปั่นแปรเปลี่ยนไป......มันไม่เหมาะ
ยังยิ้มเยาะเย้ยหยัน......ก่อนหันเห
แรงรักเรารุมรุม.......เคยทุ่มเท
ล้างโลเลเล่ห์ลวง.......ติดบ่วงกรรม.
 
 
โดยส่วนตัวผมเห็นว่าเป็นกลบทที่น่าสนใจ เพราะแต่งง่าย และมีความไพเราะจากการเล่นคำ ใครสนใจลองฝึกแต่งกันดูนะครับ
 
คนกุลา
เรียบเรียง
๑๙  กรกฎ  ๕๔