๏ ลำนำ...ฝากถ้อย สักนิด.. ๏

กิ่งโศก

ท่ามกระแสนักเลือกตั้ง ผู้หวังครองสยามประเทศ กำลังโน้มน้าวชักจูงใจ..ความรู้สึกของกิ่งโศกยามนี้ ยิ่งได้แต่ทอดถอนใจ เพราะเราเองไม่เคยรู้เนื้อแท้ แห่งการโพนทนา เหล่าจริงเท็จ แค่ไหน
สุดท้าย ก็ต้องมาตั้งสติ เอาวะ...เลือกก็เลือก เพราะใกล้วันอันมีแต่ความเสียดทาน 
ยามสลัดทิ้งความวุ่นวายในอารมณ์ได้ จึงลำดับเพื่อแปรอารมณ์ตัวเอง โดยหารเลือกหยิบ หนังสืออันหลากมากหลาย ในห้องตนเองที่แปลงสภาพให้เป็นชั้นจัดเก็บหนังสือหลายร้อยเล่ม บางเล่มยังแพ็คห่อพลาสติกอยู่เลย  เช่น สามก๊ก  ผู้ชนะสิบทิศ  ไม่ใช่อะไรที่ยังไม่แกะอ่าน เพราะทราบนิสัยตัวเองว่า เมื่อเริ่มอ่านแล้ว ต้องไล่อ่านจนจบ  เฉก เพชรพระอุมา ซึ่งเล่นเอาข้าพเจ้า งอมพระรามไปเลย

	การอ่านหนังสืออะไรก็แล้วแต่ กิ่งโศกจะมักคิดคล้อยตาม หรือแย้ง ตามคนเขียนเสมอ ..อืมใช่...อืม เอะ ทำไมเป็นแบบนี้ แบบนั้น..หรือมักคิดเปรียบเทียบสไตล์นักเขียนที่ตัวเองอ่าน

	สลับกับการหาแผ่นเพลงเก่าๆ ยุคคำรณ ,สมยศ, สุเทพ ,เสาวลี , ฯลฯ หรือ เปิดวิทยุทรานซิสเตอร์ยี่ห้อคุ้นหู  หาคลื่น เอ เอ็ม ฟังเพลงลำนำ เล่าความเป็นมา ที่มาของแต่ละบทเพลง ของดีเจ ผู้สูงวัย ก็ชวนให้จิตดิ่งสู่ในห้วงภวังค์ลึกๆ ได้ดี

	ลำนำ ในช่วงนี้อยากฟังเพลงที่ดูแฝงความอาดูร เศร้าๆ หน่อย ช้าๆ แต่พยายามจะเอาผู้ร้องที่เรียกว่าร่วมสมัย เพราะหาต้นฉบับอยากเหมือนกัน

เพลงฝากรักเอาไว้ในเพลง เป็นเพลงที่ประพันธ์คำร้องและทำนองโดยบุญช่วย กมลวาทิน ขับร้องโดย เติบ พันธ์งาม เมื่อ พ.ศ. 2484 และนำมาบันทึกเสียงอีกครั้งเมื่อ พ.ศ. 2509 โดยจินตนา สุขสถิตย์  แต่กิ่งโศกขอนำ เวอร์ชั่น ของนิค นิรนาม เป็นผู้ขับร้องครับ  เชิญรับฟังกันได้ครับ

ฝากรักเอาไว้ในเพลง
คำร้อง-ทำนอง: บุญช่วย กมลวาทิน
ฝากรักเอาไว้ในเพลงสักคำ
ขอให้เธอจดจำเอาไว้
เพื่อจะได้คอยเตือนหัวใจ
ว่าเราเคยได้รักกัน
ถ้อยคำที่ฉันได้มอบแก่เธอ
ขอให้ใจใฝ่ละเมอเฝ้าฝัน
เพื่อจะได้เตือนความสัมพันธ์
คำรักนั้นอย่าเลือน
ฟังเถอะฟังเอาไว้
เมื่อเราห่างไกล เพลงจะได้คอยเตือน
เมื่อยามเหงาไม่มีเพื่อน
จะได้คอยเตือนเหมือนฉันอยู่ใกล้เธอ
ฝากรักเอาไว้ในเพลงให้จำ
หัวใจฉันจะช้ำก็เพราะเธอ
ผูกใจมั่นฝันละเมอ..
อยู่กับเธอผู้เดียว...

๏  ลำนำ...ฝากถ้อย สักนิด.. ๏

๏ อยากเอ่ยถ้อย
สื่อร้อยท่ามลุปะทุหลง
สะท้อนย้อนว่าอันพะวง
ยังเปลี้ยเพลียปลงแห่งวงเปลว
๏ แสงแรงหรี่
แรมีเงาเลือนเลอะเปื้อนเหลว
ทาบตรึงขึงโอบบรรจบเอว
คราบลวงบ่วงเลวหรือกระไร
๏ กู่ตะเบ็ง
เสียงเปล่งบอกฟังสุดยั้งใฝ่
จับยากจากเชื้อสิ้นเยื่อใย
ลวงบังอังไหม้เฉกไร้มาน
๏ ยอยกเถิด
หวังเชิดสถิตย์อธิษฐาน
บันดลบนแดแผ่บันดาล
ปกคลุมสุมญานเกิดธารย้อย
๏ ได้หวังแต่
ดินแม่ดับกรุ่นเกินขุ่นกร่อย
จึ่งทดลดควันล่วงจวนคล้อย
จวบพลบจบผลอยจากเพลิงพราย
๏ เทวะองค์
บรรจงโบกหัตแปรปัดหาย
สยามยามคลอนให้ผ่อนคลาย
สิ่งชั่วมัวร้ายจงพ่ายพัง
๏ จำกราบก้ม
ประนมน้อมไหว้สิ่งในหวัง
สมฤทธิ์จิตย้องผุดผ่องยัง
ทอแต่แผ่ตั้งกระจ่างตน
๏ คนไทยเอ๋ย
สูเคยรู้ถ้วนล้วนสถล
เทือกเถาเหล่ากอบรรพชน
สืบปลายสายก้นแต่หนกาล
๏ มารักเถอะ
เปื้อนเปรอะแปรซับพร้อมพับสาน
รวมผูกปลูกใบไสวบาน
ชูเบ่งเปล่งก้านสะท้านไกล ๚ะ๛
+ กิ่งโศก +


เครดริตภาพ และ เส้นคั่น :  จาก google จ้า
ภาพนกสองภาพได้ความอนุเคราะห์ จากคุณ แบม แก้วประภัสสรจ้า