พุ่มดอกไม้ไม่ทันโรยวันโปรยเถ้า เหยียบขยี้ด้วยเท้าเดียรถี กล้วยไม้ลีบกลีบจะร่วงไปกี่ที ก็ยังมีที่จบงบประมาณ ไม่ต้องถามต้องทายตายกี่ศพ ดินยังมีให้กลบเกินครบด้าน ซ่อนกลิ่นหอมก็ยังหอมไปอีกนาน มาลาลาดไม่ขาดลาน มาหลายปี ระยิบไฟใล่ใส่ไฟกระพริบ แต่ไฟทนเถื่อนดิบ กลับริบหรี่ ป่วยการบ่นพ่นคำพร่ำความดี น้ำตาเหือดเลือดปรี่ให้ผีฟัง ริดกล้วยไม้ให้ลดจนหมดป่า แลกกับดวามไร้ค่าของบ้าคลั่ง แสนยาพลบนเลือดมีพลัง สันติภาพผูกรั้งด้วยลูกปืน
สำโรงไทย ศรีสันทัด 18 ม.ค. 2554 02:05 น. - ID 6945 
2146
0
0
3 กุมภาพันธ์ 2554 11:51 น. - comment id 26711
เห็นด้วยค่ะ น่าเอาไปลงตรงบทกลอนนะคะ ได้เนื้อได้น้ำ แวะมาทักทายสวัสดีค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ