วันนั้น .. กิ่งโศก ในฐานะแม่บ้านลูกจ้างบริษัทฯเล็กๆ แห่งหนึ่ง ได้ขอเวลาผู้บริหาร ขอจัดกิจกรรมเล็ก ๆ ภายในบริษัทฯ ไม่ต้องใช้สถานที่หรูหรา ใช้บริเวณลานหน้าสำนักงานชั้นล่าง นี่แหละ พร้อมเชิญชวน เพื่อน ๆ ทุกฝ่าย ทุกแผนก ร่วมกัน มอบโล่ห์ เพื่อเป็นเกียรติ แก่ ผู้ได้ถึงวัย ที่ต้องวางมือจากการปฏิบัติหน้าที่ แล้วถึงสองคน.. นั่นคือ เกษียณอายุการทำงาน โดยปกที่บริษัทฯ กำหนดเกษียณอายุการทำงานที่ 55 ปี เดือนนี้ มีผู้เกษียณ 2 คน..
ในสภาวะของทางด้านแรงงานในปัจจุบัน ในภาคเอกชนจะพบว่ามีน้อยนักที่ ทำงานจนเกษียณ เนื่องจาก แรงงานสมัยใหม่ มักมองที่ผลตอบแทน เป็นตัวหลัก ที่ไหน จ้างแพงกว่าก็ไป ซึ่งคงไปตำหนิก็ไม่ได้..เพราะ การทำงานนั้นเพื่อผลตอบแทนที่เป็นค่าจ้างเป็นหลัก. ไม่เหมือนคนยุค ก่อนๆ ที่มักจะถูก คำพูด คนทำงานสมัยใหม่ ว่า ก็ไปไหนไม่ได้แล้วนี่ อายุก็มากใครจะรับทำงาน จึงต้องอยู่.. แต่แท้จริงแล้ว..ส่วนมากคนรุ่นนี้ สิ่งที่ทำให้พวกเขา อยู่ร่วมหัวจมท้าย กับบริษัท มาเพราะ ..ความภักดี คือ ความรักต่อองค์กร..
..วันนั้น กิ่งโศก อ่านประวัติการทำงานของพี่ทั้งสองที่เกษียร ให้หลายๆคนได้ฟัง.. กับช่วงอายุการทำงาน 30 ปี กว่าปีที่ผ่านมานั้น. สองท่าน ที่ได้ร่วมฝ่าฟันกับบริษัทฯมา ไม่ว่าจะรุ่งเรือง หรือรุ่งริ่ง คนเหล่านี้ ยังคงช่วยกันประคับประครอง ร่วมพัฒนากับบริษัทฯ มาโดยตลอด.. กิ่งโศก อ่านด้วยความรู้สึกเศร้าใจ เพื่อนๆ น้องๆ ที่ทำงาน บางคนถึงกับน้ำตาซึม..บ่งบอกความอาลัย เมื่อต้องจากกัน พิธีการง่ายๆ ที่จัดโดยกิ่งโศก เชิญผู้บริหาร เป็นผู้มอบโล่ห์ ..สิ่งสุดท้ายที่บริษัท พึงมอบให้ พร้อมกล่าวขอบคุณ... หลังจากนั้นก็ให้ ทั้งคู่กล่าว..กล่าวอะไรก็ได้ .. ขอยกคำกล่าว ของพี่คนหนึ่ง ดังนี้..
.. ผมรู้สึกใจหาย เมื่อก่อนดูวันเวลา ทำไมช่างยาวนานนัก.. แต่พอมาวันนี้ ..ทำไมหนอ มันสั้นนัก วันนี้แล้วสินะ เป็นวันสุดท้ายของผม สามสิบปี กับเพื่อนๆ น้องๆ เจ้านาย .. บ้านหลังที่สองของผม ผมคงต้องอำลาแล้ว คงฝากแต่น้องๆ รุ่นหลัง ช่วยดูแล อย่าทิ้ง ตั้งใจทำงาน ตั้งใจสร้างบ้านหลังนี้ ให้มันเป็นสถานที่อันอบอุ่น...แก่พวกเรา....
....อา คำกล่าวของคนที่กำลังวางมือแล้ว พร้อมกับส่งไม้ให้คนที่อยู่รับไป พร้อมกำลังใจที่มีให้....มิตรภาพ นั้นกว่าจะแน่นแฟ้น มันต้องใช้เวลาในการสะสม.. เถอะ ชาวเราที่ยังคงมีหน้าที่ คงต้องดำเนินตามครรลองของมันต่อไป..ที่ปลายทาง ของทุกคน นั้นก็คงเหมือนกัน..คือต้องถึงวันที่จะต้องวางมือ เช่นกัน...เพียงแต่อย่าเพ่อ ..วางมือกลางครัน เท่านั้น.. ...นอกจากนี้ กิ่งโศก ยังมีความรู้สึก ขนลุกเกรียว เมื่อ บรรดา เพื่อน ๆ ร่วมงาน ..ร่วมกันร้องเพลง คำสัญญาพร้อมๆกัน.. หลายคนน้ำตาคลอ...มีพบ ย่อมมีจาก อย่างแท้จริง.. ลองฟัง เพลงนี้กันนะครับ
คำสัญญา ขับร้องโดย อินโดจีน ก่อนจากกัน...ขอสัญญา ฝากประทับตรึงตรา จนกว่า จะพบกันใหม่ โบกมืออำลา สัญญาด้วยหัวใจ เพราะความรัก ติดตรึงห่วงใย ด้วยใจ ผูกพันมั่นคง... ด้วยความดี นั้นฝังตรึง จากไปแล้วคำนึง ตรึงประทับดวงใจ อย่าได้ลืมเลือน สัญญากันไว้อย่างไร ขอให้เรามั่นคงจิตใจ ก้าวไปสรรค์สร้างความดี... *โอ้เพื่อนเอ๋ย เคยร่วมสนุกกันมา แต่เวลา ต้องพาให้เราจากกัน ไม่นานหรอกหนา เราคงได้มาพบกัน ไม่มีสิ่งใดขวางกั้น เพราะเรามั่นในสัญญา หากแผ่นดิน ไม่ฝังกาย จะสุขจะทุกข์เพียงใด น้อมกายยิ้มสู้ฟันฝ่า ร้อยรัดดวงใจ มั่นในคำสัญญา สร้างสรรค์เพื่อมวลประชา นี่คือสัญญาของเรา .... (ซ้ำ*)
ถนนทุกเส้น มีจุดเริ่มสตาร์ท สุดปลายถนน ก็มีจุดสิ้น เช่นกัน ถนน..บางเส้นราบเรียบ ถนน..บางสายขรุขระ ถนน..บางคน ไม่อาจเลือกได้ และบางคน อาจจะเลือกได้ ถนน...ฤๅ มีไว้สำหรับเดินผ่านอย่างเดียวหรือ..
๏ คุณความดีฝากไว้............คงเห็น ร่วมสุขทุกข์รำเค็ญ.........ร่วมห้อง ทางร่วมสุดสายเบน......เบี่ยงช่วง ก้าวเฮย มิตรร่วมสานงานข้อง-......เกี่ยวข้อเรียงสลอน ๚ะ
๏ สิ่งดีประดับเห็น......ประจักเด่นดื่นดาษใด ติดตรึงทุกหทัย......เหล่าผู้เพื่อนมิเลือนลา ๚ะ
๏ ไปเถิดมิตรทั้งคู่........เบื้องประตูรอเปิดอ้า ก้าวเท้าพร้อมโบกลา.....ก็พ้นบ่วงห่วงเกลียวปม ๚ะ
๏ เราจะสานสืบต่อ........จะเรียงช่อเฉกที่สม จะร้อยสอยพึงชม.........ผสานยอดให้ยืนยาว ๚ะ
๏ เป้าหมายจะบรรลุ......บรรจุใส่ระโยงสาว ทุกเส้นดุจเพ็ญพราว.....กระชับมั่นด้วยมิตรมวล ๚ะ
๏ แม้นเราจักอาลัย.........อำนวยชัยให้สุขถ้วน ภาระทุกกระบวน........วางทิ้งไว้ให้เรารอง ๚ะ
กิ่งโศก 26 พ.ค. 2553 21:38 น. - ID 6788 
3436
11
0
26 พฤษภาคม 2553 21:39 น. - comment id 30496
ต๊ะเอ๋ 1 ก่อง แม่ชอกะเชอจะมา
26 พฤษภาคม 2553 21:45 น. - comment id 30497
พรากหายใช่พรากร้าง............นิรันดร์กาล มีพรากมีพบพาน....................เพือนพ้อง ชิงโศกโศกพาผลาญ..............เผาจิต วันหนึ่งนั้นจักต้อง...............กลับร้ายกลายดี โถ่..ย่าแบมเรียกซะตกใจหมดเลย.. .
26 พฤษภาคม 2553 21:46 น. - comment id 30498
อ่านแล้วก็น้ำตาคลอไปด้วยค่ะปู่ ไหนจะเสียงเพลงอีกล่ะ น่าใจหายนะคะ ทำงานด้วยกันนานๆ ก็เหมือนเป็นญาติกัน พอจากกัน ก็จะคิดถึง มิตรภาพเกิดได้ทุกที่ ทุกวัยค่ะตาคำ จงจำคำทุกถ้อย เคยยิน แนบจิตใจถวิล ห่างเชื้อ ยามใดที่ผกผิน หวนนึก นาเอย ร้อยส่งด้วยกูลเกื้อ เผื่อไว้ยามเจอฯ ราตรีสวาทค๊า
26 พฤษภาคม 2553 21:51 น. - comment id 30499
8มีคุณครู บอกให้แก้ไข คำว่า.. เกษียณ [กะเสียน] ก. สิ้นไป (ใช้เกี่ยวกับการกําหนดอายุ) เช่น เกษียณอายุราชการ. (ส. กฺษีณ; ป. ขีณ). เกษียร [กะเสียน] (แบบ) น. น้ำนม. (ส. กฺษีร; ป. ขีร).เกษียรสมุทร น. ทะเลน้ำนม, ที่ประทับของพระนารายณ์. (ส. กฺษีร + สมุทฺร). ...อิอิ ขอบคุณครับคุณครู..อิอิ
26 พฤษภาคม 2553 22:33 น. - comment id 30501
น่าประทับใจมากค่ะคุณกิ่งโศก เห็นชื่อเรื่อง นึกว่าจะลาพาน้องแบมคนสวยไปไหนเสียอีกแน่ะค่ะ
26 พฤษภาคม 2553 22:37 น. - comment id 30502
น่าใจหายเหมือนกันเนาะ ถ้าคนที่เราเคยเห็นกันทุกวัน ณ วันหนึ่งจะต้องเอ่ยคำอำลา
แต่กรณีนี้จากกันด้วยดีจึงมีแต่ไมตรีและรอยยิ้ม
26 พฤษภาคม 2553 22:43 น. - comment id 30503
คห.1 มีพาดพุง อิอิ เพลงโปรดเลยนะคะปู่วันนี้ยอมเจ้แบม 1 วัน อิอิ
27 พฤษภาคม 2553 04:41 น. - comment id 30506
27 พฤษภาคม 2553 08:26 น. - comment id 30508
สวัสดีค่ะ....คุณกิ่งโศก...นึกว่าจะลาไปไหน...อิอิ....ทักทายค่ะ
27 พฤษภาคม 2553 09:14 น. - comment id 30509
งาบๆ
27 พฤษภาคม 2553 10:05 น. - comment id 30510
คุณแก้วประภัสสร ..ที่๑ มอบให้แบบ ไม่ต้องกลัวใครแย่ง อิอิ
27 พฤษภาคม 2553 10:14 น. - comment id 30511
คุณครูพิม เปิดเทอม คงยุ่งละสิครับนี่ ไม่เห็นลงผลงานเลย.. .ช่วงปี สองปี มานี้พนักงานที่บริษัทฯ เกษียณ กันหลายคน เพราะ บางคนมาทำงานตั้งแต่ กิ่งโศก ยังเรียน มัธยม อยู่เลยอะ เลยทำกิจกรรมเพื่อรำลึก ขอบคุณ กับผู้ที่ได้เดินทางมากับบริษัทฯ และได้ถึงเป้าหมายของเขาแล้วนะครับ ใจหายเหมือนกันแม้ว่าผม จะมาอยู่ที่นี่เพียงระยะสั้นๆ ..แต่มันเป็นครอบ หนึ่งครอบครัวที่ร่วม ก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน ๐ คนจากฝากภาพไว้........วอนจำ การก่อที่กระทำ.......ปลูกสร้าง คนยังอย่าขยำ.......แยงยั่ว สานต่อเติมสล้าง....แต่งล้อมห้อมหอฯ ..ขอบคุณที่มาทักทายครับ
27 พฤษภาคม 2553 10:19 น. - comment id 30512
คุณแก้วประภัสสร ขอบคุณครับรอบที่สอง.. ..มีเริ่ม ย่อมมีสิ้นสุด ถือว่าเป็นสิ่งธรรมดาก็แล้วกันนะครับ ๐ ภาพบรรยากาศ วันนั้นชวนเศร้านะครับ หลายๆ คน ยืนเป็นวงล้อม ผมพูดไป....นอกจากอ่านประวัติ ยังนำ บกกวี (กาพย์ และโคลงที่ลง นี้ อ่านด้วย) เป็นการจากที่เปี่ยมด้วยไมตรีที่พึงมีต่อกัน ความผูกพัน บางที เราเจอะเจอกันทุกวัน อาจจะยังไม่รับรู้ว่ามากหรือน้อย จนณ วันหนึ่ง ที่ ต้องห่าง ต้องจาก กัน พิษ แห่งความผูกพันธ์ มันจะเริงฤทธิ์ ให้เรา ครำครวญ พอดูละครับ ขอบคุณ บทโคลงเพราะๆ นะครับ
27 พฤษภาคม 2553 10:23 น. - comment id 30513
อำลาอาลัย แต่ยังคิดถึงกันเสมอค่ะ
27 พฤษภาคม 2553 10:24 น. - comment id 30514
คุณอนงค์นาง ผมไม่ไปไหนหรอกครับ อิอิ .. ยกเว้นถูกไล่..อะนะ ..ความประทับใจ...อาลัยหา.. เป็นธรรมชาติของมนุษย์เราครับ เพราะมนุษย์ ที่โลดแล่นอยู่ได้ทุกวันนี้ เคลื่อนไหว ไปมา ก็ด้วย...เรา มีอารมณ์ รัก โกรธ เกลียด หวาน ขม ชื่นบาน..คละเคล้ากันไป ..มองในด้านบวก ..รสหลากอารมณ์เหล่านี้ คือ สิ่งที่สร้างให้เรา..อยู่ได้ รัก หวาน ชื่นบาน.....สร้างให้เราสุขสมสบายใจ โกรธ แค้น เกลียด ทุกข์...สร้างให้เรารู้จักรสชาติเหล่านี้ เมื่อมากครั้งเข้า มันก็แค่ธรรมดา อิอิอิ.. สุขสวัสดิ์ ทุกๆวันนะครับ
27 พฤษภาคม 2553 10:28 น. - comment id 30515
คุณโคลอน ครับยอมรับว่าใจหาย ยิ่งเป็นคนที่เราพบปะเสวนากันอยู่ประจำ หัวเราะ ถกเถียง มันเป็นปกติวิสัย.. มาวันนี้ เอ้า พี่คนนั้น ไม่มาแล้วนี่นา.. ..ก็หวิวๆ บ้าง.. แต่ก็คงได้เวลาพักผ่อน ของคนเกษียณแล้ว ..บางคนคงท่องเที่ยว.. นอกจาก..โล่ห์ที่มอบ บริษัท มีเงินชดเชย..ให้ ก้อนหนึ่งพอสมควร เงินกองทุนฯ....ก้อนหนึ่งพอสมควร เงินกองทุนชราภาพ ประกันสังคม..ก้อนหนึ่ง ...ชีวิตหลังเกษียณ คงสุขสดชื่นนะแหละ ควรยินดีกับเขาเหล่านั้นครับ
27 พฤษภาคม 2553 10:33 น. - comment id 30516
คุณเฌอมาลย์ ที่๑ เขากลัวเฌอฯมาแย่งอิอิ ..เพลงนี้ เวลาเข้าค่าย ไปทัศนศึกษา มักนำมาร้องกัน..มันเข้าบรรยากาศดี ที่จริงเนื้อเพลงนี้ ชนิดดั้งเดิม อาจไม่ใช่แบบนี้ เพราะเป็นเพลงปลุกใจ..ของคนที่มีอุดมการณ์ทางการเมือง..คือ คอมมิวนิสต์ เพลงนี้ แต่งขึ้น ที่ในป่า..แห่งหนึ่ง โดย ใช้ชื่อ ว่าสหายโพธิ์.. เพลงนี้ วงดนตรี ของ ม.รามฯ นำมาร้อง เป็นที่กินใจของนักศึกษา ในสมัยนั้น.. อิอิ ..แบบว่าไปอ่านเจอเกร็ดเพลงนี้เข้านะ..เลยนำมาเล่าต่อ จ้า
27 พฤษภาคม 2553 10:34 น. - comment id 30517
คุณลักษณ์ แหม ขอบคุณอย่างยิ่งครับ ที่มาทักทายกัน..
27 พฤษภาคม 2553 10:36 น. - comment id 30519
คุณแกงเขียวหวาน ไม่ไปไหนหรอกจ้า ยังอยู่ และจะอยู่ต่อไปจนกว่าเจ้าบ้านเขามาไล่โน่นแหละ อิอิ คืออยาก เขียนอะไรๆ อันเป็นภาพประทับใจกับเพื่อนร่วมงานนะครับ ขอบคุณมากครับที่มาทักทายกัน
27 พฤษภาคม 2553 10:36 น. - comment id 30520
คุณเฌอฯ โห ไม่พลาดเลยนะ นี่ อิอิ
27 พฤษภาคม 2553 11:12 น. - comment id 30521
10โห..ตื่นมาก็แฮ๊บไข่ปู่เลย
27 พฤษภาคม 2553 12:22 น. - comment id 30522
ได้เวลาพักผ่อน อยู่บ้านเลี้ยง หลานๆ ปลูกต้นไม้ มีความสุขดีออกค่ะ แต่แรกๆคงจะเหงานะค่ะ ป.ล เพลงนี้เศร้ามากๆ
27 พฤษภาคม 2553 13:55 น. - comment id 30523
คุณแบม.. สงสัย คุณเฌอฯ ยังไม่ได้นอนกว่ามั้ง อิอิอ
27 พฤษภาคม 2553 13:58 น. - comment id 30524
คุณใจปลายทาง น้องอ้อม..ถือว่า บั้นปลายชีวิตไม่ต้องมาหลังขดหลังแข็งไง... ส่วนเพลงนี้ ..พี่กิ่ง ชอบ... เวลาไปสัมนา ทัศนศึกษา แบบค้างคืน.. ช่วงท้าย จับมือประสานกันเป็นวงรอบ.. แล้วร้องเพลงนี้ พร้อม โยกตัวตาม... ........................................................... หากแผ่นดิน ไม่ฝังกาย จะสุขจะทุกข์เพียงใด น้อมกายยิ้มสู้ฟันฝ่า ร้อยรัดดวงใจ มั่นในคำสัญญา .............................................................. ..
27 พฤษภาคม 2553 13:58 น. - comment id 30525
เยี่ยมไปเลยค่ะ งี้อีก 3 ปีพี่ก็ต้องลาล่ะจิ แต่ดีจังเลยเน๊าะ
27 พฤษภาคม 2553 15:32 น. - comment id 30526
พี่แจ้นฯ อิอิ..แหมพี่แจ้น ดูในรูป ยังไม่แก่เรย... อีกนานครับ.. อิอิ..ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมบ้านกิ่งโศก ด้วย ..ก็เป็นความอาลัย ที่พอกด้วยความสุขนะครับ
27 พฤษภาคม 2553 15:39 น. - comment id 30527
เห็นแล้วรู้สึกยินดีด้วยจริง ๆ ค่ะ คนที่เหนื่อยมามาก ๆ สมควรได้พักผ่อนนาน ๆ ๆๆ อีกไม่เกิน 2 ปีก็จะถึงตาเจ้าของกระทู้ด้วยแล้วมั้ง
27 พฤษภาคม 2553 16:12 น. - comment id 30529
พี่ทั้งสองก็ได้พักซะทีเนาะ แต่เพลงนี้ฟังทีไร นึกถึงตอนจบ ม.6 ทุกทีเลย
27 พฤษภาคม 2553 16:59 น. - comment id 30530
^ ^ คิดถึงอดีตเหมือนกังเลย
27 พฤษภาคม 2553 16:59 น. - comment id 30531
30 ไม่อยากกลับมือเปล่า
27 พฤษภาคม 2553 17:48 น. - comment id 30532
โถ๋ นึกว่าลาไปไหนซะอีก น่านะ ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา แต่สิ่งมีค่ายังอยู่ในความทรงจำเสมอปล ช่วงนี้อดไข่ชอบกล 555
27 พฤษภาคม 2553 20:59 น. - comment id 30535
คุณบี หุหุ เจ้าผึ้งน้อย..ยังหลายปี จ้า หุหุ ยกเว้นจะเกษียณตังเองเท่านั้นอะนะ แท้งกิ้วที่มาเยี่ยม
27 พฤษภาคม 2553 21:02 น. - comment id 30536
คุณก้าวที่กล้า ผมก็ว่างั้นแหละ ..ไปเถิดทั้งคู่ ไปสู่ประตสวรรค์ อิอิ ..เพลงนี้น่าจะมีคนรำลึกกันเยอะนะครับ ..จับมือโยกร่าง อะ.. บ้างก็มีน้ำตามาฝาก... ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ
27 พฤษภาคม 2553 21:03 น. - comment id 30538
คุณเฌอฯ แหมเนียนเชียว อิอิ แบบนี้ไปเปิดท้ายขายไข่ดีก่า อิอิ
27 พฤษภาคม 2553 21:04 น. - comment id 30539
คุณยาแก้ปวด อิอิ..ว่างั้นแหละ มีเริ่ม ย่อมมีสิ้นสุด ถามหาไข่ ก้อโน่น คุงอาเชอ อะ.. จองตลอด
28 พฤษภาคม 2553 21:30 น. - comment id 30628
คงต้องทำใจคับ
30 พฤษภาคม 2553 05:32 น. - comment id 30635
........ตามหลังพี่วิทย์มาอ่ะ แอบๆหลัง....
31 พฤษภาคม 2553 07:58 น. - comment id 30652
คุณวิทย์ อรุณสวัสดิ์ ยามเช้าครับ กิ่งโศก ..ได้กลับบ้านตอนหยุดพักยาวๆ สามวัน ทำให้รู้สึก อยากพักผ่อน เช่น คนที่เกษียณ นะครับ บางทีภาระ หน้าที่ที่ทำ มันเหมือนภาพยนต์เรื่องเดิม คือ เช้า มาทำงาน เย็นกลับบ้าน หุหุ..อยากเปลี่ยนประเทศ เอ๊ย เปลี่ยนชีวิตเราเองบ้าง อิอิ..
31 พฤษภาคม 2553 08:00 น. - comment id 30653
ฉางน้อย เฮ้ยๆๆๆ แล้วนี่ แอบหลบอยู่ที่ไหนละนี่เพิ่งโผล่มาอะนะ ..ไม่ต้องแอบหลังคุณวิทย์ เลย ..มาแบบเปิดเผยนี่แหละว่าแต่ สบายดีนะ น้อง หมวย..
31 พฤษภาคม 2553 08:56 น. - comment id 30654
หิวๆๆ
31 พฤษภาคม 2553 12:59 น. - comment id 30687
คุณเฌอมาลย์ สงสัยไม่กินข้าวกินปลา กินแต่ไข่ อิอิ
22 มิถุนายน 2553 21:05 น. - comment id 31353
...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ