บทความน่าอ่าน(แนะนำ)

ชาวบ้านกลอนไทย

มีพระอยู่รูปหนึ่ง ท่านอยู่ที่วัดแร้นแค้นมากๆๆ  ท่านต้องสร้างวัดเอง จึงเริ่มก่อกำแพง ทั้งๆที่ท่านไม่เคยทำเลยในชีวิต การก่อกำแพงที่คุณมองว่า แค่เอาอิฐวาง เอาปูนใส่นั้น แท้จริงแล้ว มันยากนะ เพราะว่าจะทำยังไงให้มันตรง เท่ากันหมด พอพระท่านก่อกำแพงเสร็จ ท่านเห็นว่า ตรงกลางของกำแพง มีอิฐอยู่ 2 ก้อนที่มันไม่ตรง มันนูนออกมาจากอิฐก้อนอื่น ครั้นจะรื้อก็ไม่ได้ เพราะค่าใช้จ่ายมันแพง ทุกครั้งที่ญาติโยมมาที่วัด อาตมาจะรู้สึกอับอาย มากเวลามีคนจ้องไปที่อิฐสองก้อนนั้น จนกระทั่งวันนึง มีผู้ชายแก่คนหนึ่งมาที่วัด แล้วมองไป ที่กำแพงอันนี้ ชายแก่พูดว่า..กำแพงนี้สวยดี อาตมาถามเค้าด้วยความตกใจว่า ลืมใส่แว่นมาหรือเปล่า คุณไม่เห็นเหรอว่ามันมีอิฐสองก้อนที่วางไม่ดีจนกำแพงนี้ ดูไม่ดี คำพูดที่ชายแก่ตอบอาตมามานั้น ได้เปลี่ยนแปลง ทัศนคติทั้งหมดของอาตมา ชายแก่บอกว่า...ใช่ ผมเห็นอิฐที่วางไม่ดีสองก้อนนั้น แต่ผมก้อเห็นด้วย ว่ามีอิฐอีก 998 ก้อนก่อไว้ได้อย่างสวยงาม เป็นระเบียบ อาตมาถึงกับอึ้งทีเดียว นับเป็นครั้งแรกในรอบหลายๆๆปี ที่อาตมามองเห็นอิฐก้อนอ ื่นๆบนกำแพงนอกเหนือจาก สองก้อนที่เป็นปัญหา ตาของอาตมามืดบอดต่อสิ่งอื่นทั้งหมด เดี่ยวนี้เมื่ออาตมามองเห็นอิฐดีๆๆแล้ว กำแพงนี้สำหรับอาตมาก้อไม่น่าเกลียดอีกต่อไป คนเราซักกี่คนที่ตัดสัมพันธ์กับเพื่อน พี่ น้อง เพียงเพราะเขาเพ่งมองแต่..อิฐที่ไม่ดีสองก้อนนั้น ที่อยู่ในตัวคนอื่น ทั้งๆๆที่ในความเป็นจริง มีทั้งอิฐที่ดี และอิฐที่ดีจนไม่มีที่ติ เพียงแต่เรามองไม่เห็นมันเท่านั้น แทนที่จะเห็นสิ่งดีๆๆที่มีอยู่ สายตาของเรากลับเพ่งมอง จดจ่อเฉพาะสิ่งที่ผิดพลาด มันน่าเศร้าจริงๆ ที่หลายครั้ง หลายหนเราได้ลงมือทำลาย กำแพงที่ดีลงไปจริงๆๆ