สุน ทรีย์แท้กวีศรีสยาม ทร บทอรรถรสหวานหยดย้อย ภู่ ผู้คิด ค้นคำทำอร่อย ครู เรียงร้อยวาทศิลปศาสตร์ เพลง ร้องกล่อมงานทุ่งผดุงไว้ นัก กวีไทยผู้นี้ศักดิ์ศรีชาติ เลง ลวดลายคมดิ่งนิ่งสมปราชญ์ กลอน นิราศ กาพย์ โคลงคงสถิต วงค์ บัณฑิต นับถือคือผู้สร้าง กวี วางให้ดูครูชีวิต ศรี ศักดิ์ชู เกริกก้องผ่องสถิต สยาม ยิ้มลิขสิทธิ์บัณฑิตไทย น้อมพานพุ่มบูชาค่าบทกลอน อนุสรณ์สืบสนธิมิลืมได้ ปูชนียสถานอันใกล้ไกล ระลึกไว้ครูกลอนสุนทรภู่ ยี่สิบหกมกรามาถึงนี้ ร้อยกวีเชิดชูครูความรู้ ส.เพื่อนใจสักการกตัญญู บรมครูศรีสุนทรโวหารฯ
27 มิถุนายน 2552 16:10 น. - comment id 23192
ร่วมสดุดีท่านด้วยค่ะ ปล.กุหลาบเวียงพิงค์ หายไปนานมากๆๆๆๆๆๆเลยนะคะเนี่ย จำได้ว่าครั้งแรกที่โคลอนเข้ามาบ้านกลอน ก็เห็นชื่อ กุหลาบเวียงพิงค์แล้ว.... สบายดีมั๊ยคะ
12 กรกฎาคม 2552 12:10 น. - comment id 23389
เคยมีนักเรียน2คนเป็นเพื่อนกัน >>ทั้ง2สนิทกันมาก >>ไปไหนไปด้วยกัน >>สุขด้วยกัน >>ทุกข์ด้วยกัน >>ทั้งสองเรียนที่เดียวกัน >>อยู่หอพักเดียวกัน >>เรียนปีเดียวกัน >>เรียนห้องเดียวกัน >>นอนด้วยกัน >>มีวันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งป่วย >>และเขาอยากทานก๋วยเตี๋ยว >>เพื่อนอีกคนจึงไปซื้อให้ >>และเมื่อซื้อเสร็จก็รีบกลับ >>แต่ระหว่างทาง >>เกิดอุบัติเหตุขึ้น >>เขาเสียชีวิต >>แต่ด้วยความรักเพื่อน >>วิญญาณของเขาก็นำก๋วยเตี๋ยวมาให้เพื่อนและตายไป >>ทำให้เขาหมดห่วงและตายอย่างสงบสุข >>ได้รับข้อควา มนี้แล้วต้องโพสซ้ำ 20 กระทู้ ไม่ใช่ 20 >>copyถ้าไม่ทำ ตามจะเกิดอุบัติเ หตุ อีก 7 ชม.นับถอยหลัง >>ขอโทษนะที่หล อกนี่เป็นกระทู้ท ี่ 20 แล้ว ตอนแรกเราก็ไม่เช ื่อ >>เพื่อนเราในก ลู่ม 5 คน เกิดอุบัติเหตุ