ภูหนาว ห่มผ้าสีขาวอยู่เสมอ โอบป้องประคองเปรอ ห่มให้หายหนาว มือหนึ่งหยิบดวงเดือน มือหนึ่งเลื่อนดวงดาว ชักผ้าสีขาว คลี่ป้องเปลวตะวัน ทะเลหนาว ห่มผ้าสีขาวเหมือนกัน เห่กล่อมถนอมขวัญ อย่าหว้าเหว่ไหว คอยหน่อยนะมิ่งขวัญ ตะวันยังไม่จุดไฟ ทนหนาวหน่อยได้ไหม จะรุ่งแล้วอีกไม่นาน
L 27 ก.ค. 2551 17:25 น. - ID 5865 
1699
1
0
30 กรกฎาคม 2551 04:03 น. - comment id 21255
เห็นชอบ (วาระที่ ๒)
27 กรกฎาคม 2551 18:12 น. - comment id 21266
27 กรกฎาคม 2551 22:07 น. - comment id 21267
ยากตรงไหน ถ้าไม่เข้าใจ ก็ถามคนเขียนสิ ป๊าดธ่อ
28 กรกฎาคม 2551 05:25 น. - comment id 21269
เห็นชอบ
28 กรกฎาคม 2551 11:07 น. - comment id 21270
กลอนเปล่านี้ต้องแปลด้วยใจที่เปิดรับครับ แปลตามตัวอักษรทุกตัวนั้นไม่ได้.. ความหมายนั้นต้องรวมทุกบรรทัด แล้วตีความ..ไม่ใช่แปล... เพราะไม่ได้ใช้ศัพท์ที่ซับซ้อน จนต้องเปิดพจนานุกรมแต่อย่างใด... เปิดหัวใจอ่าน..แล้วคำแปลจะออกมาเอง.. เชื่อผม...อิ..อิ...ปล.ใครเป็นคนเขียนครับ...
29 กรกฎาคม 2551 09:23 น. - comment id 21279
ไม่กล้าแปลค่ะ เพราะมากๆ อ่านแล้วอยากไปอยู่บนดอยตอนหน้าหนาว
1 สิงหาคม 2551 09:55 น. - comment id 21293
กลอนบทนี้ กล่าวถึงชายผู้คอยดูแลปกป้องหญิงอันเป็นที่รัก มีบรรยากาศ 2 สถานที่ คือ ภูเขา และทะเล ภูเขานั้นบรรยากาศได้เลื่อนจากหนาวจนมาเป็นร้อน แต่ทะเลนั้นมีบรรยากาศหนาวเป็นอย่างเดียว คือยังไม่ทันรุ่งสางนั่นเอง (ไม่แน่ใจว่า กวีต้องการใช้ผ้าสีขาวเป็นสัญลักษณ์แทนสิ่งใด)
5 สิงหาคม 2551 14:57 น. - comment id 21304
สองกายหัวใจเดียว..กับคำคืนที่แสนเหน็บหนาวที่ยาวนาน ..กับการรอคอยเพียงเพื่อให้แสงตะวันสาดส่องเพื่อได้พบกับวันใหม่ที่แสนอบอุ่นแห่งรุ่งอรุณยามเช้า
4 มีนาคม 2552 12:36 น. - comment id 22559
ดี
3 ตุลาคม 2555 12:28 น. - comment id 37083
ขุนเขามีเมฆคลุม ท้องทะเลมีฟ้าป้อง
3 ตุลาคม 2555 12:29 น. - comment id 37084
ขุนเขามีเมฆปก ทะเลมีฟ้าป้อง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ