แด่คนที่แอบรักที่ห่างไกล... หลายเดือนผ่านกาลเคลื่อนคล้อยคอยคะนึง เฝ้าคิดถึงรำพึงถึงซึ้งถวิล แต่เพียงน้องนางนั้นอันแอบอิง คนเคยพิงคิงชิดมิตรคู่กาย ยามรุ่งเช้าพราวพร่างน้ำค้างน้อย ฉันอ้อยสร้อยคอยแอบฝันยันจนสาย ว่าได้กอดนอนนุ่มหนุนแนบกาย มิอยากคลายคลี่ผ้าห่มจมที่นอน แม้นเธอนั้นมีชายหมั้นอยู่เคียงแล้ว ใจจึงแคล้วให้แอบคิดจิตสั่งสอน ว่าอย่าเพ้อละเมอคลั่งถึงบังอร เกินงามงอนอ่อนทำใจไม่สบาย จึงอยากแต่งกลอนรักกลอนบทนี้ กลอนที่ดีมีความหวังดั่งใจหมาย เผื่อลมรักจะพาพัดคำทักทาย ถึงเธอหมายสุขสบายคลายทุกข์ตรม
19 เมษายน 2551 18:30 น. - comment id 20655
คุณจะรู้บ้างไหม ว่า ผมทรมาน... หากความรักเปรียบเป็นเช่นลมโบก พัดผ่านโลกพัดผ่านไปน่าใจหาย อยากจะรั้งอยากจะรั้นไว้แทบตาย แต่มิวายแค่อึดใจไกลล่องลอย หรือความรักของสองเราจบลงแล้ว ใยน้องแก้วยังรักพี่ไม่มีถอย ตัวพี่นั้นคิดบ้างไหมน้องยังคอย สิบเป็นร้อยวันเป็นเดือนเลื่อนเป็นปี เคยบอกไว้ในสัญญาจะพาเที่ยว ผ่านครู่เดียวลืมแล้วนั่นครั้นจะหนี พ่อสจ๊วตรูปงามนามก็ดี คงถึงที่พบคนใหม่ใจเปลี่ยนพลัน เฮ้อออออออออออออ ผมรัก สจ๊วต (กรุณาอย่า งง ที่คุณคิดและที่ผมพูด มันถูกต้องแล้ว) ทำไงได้เนอะ เค้าเลือกได้ ปล. นี่กลอนแรกผมนะครับ ยังไม่กล้าสมัครสมาชิก เหอๆๆๆๆ
12 กรกฎาคม 2552 16:50 น. - comment id 23415
เคยมีนักเรียน2คนเป็นเพื่อนกัน >>ทั้ง2สนิทกันมาก >>ไปไหนไปด้วยกัน >>สุขด้วยกัน >>ทุกข์ด้วยกัน >>ทั้งสองเรียนที่เดียวกัน >>อยู่หอพักเดียวกัน >>เรียนปีเดียวกัน >>เรียนห้องเดียวกัน >>นอนด้วยกัน >>มีวันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งป่วย >>และเขาอยากทานก๋วยเตี๋ยว >>เพื่อนอีกคนจึงไปซื้อให้ >>และเมื่อซื้อเสร็จก็รีบกลับ >>แต่ระหว่างทาง >>เกิดอุบัติเหตุขึ้น >>เขาเสียชีวิต >>แต่ด้วยความรักเพื่อน >>วิญญาณของเขาก็นำก๋วยเตี๋ยวมาให้เพื่อนและตายไป >>ทำให้เขาหมดห่วงและตายอย่างสงบสุข >>ได้รับข้อควา มนี้แล้วต้องโพสซ้ำ 20 กระทู้ ไม่ใช่ 20 >>copyถ้าไม่ทำ ตามจะเกิดอุบัติเ หตุ อีก 7 ชม.นับถอยหลัง >>ขอโทษนะที่หล อกนี่เป็นกระทู้ท ี่ 20 แล้ว ตอนแรกเราก็ไม่เช ื่อ >>เพื่อนเราในก ลู่ม 5 คน เกิดอุบัติเหตุ