แด่คนที่แอบรักที่ห่างไกล... หลายเดือนผ่านกาลเคลื่อนคล้อยคอยคะนึง เฝ้าคิดถึงรำพึงถึงซึ้งถวิล แต่เพียงน้องนางนั้นอันแอบอิง คนเคยพิงคิงชิดมิตรคู่กาย ยามรุ่งเช้าพราวพร่างน้ำค้างน้อย ฉันอ้อยสร้อยคอยแอบฝันยันจนสาย ว่าได้กอดนอนนุ่มหนุนแนบกาย มิอยากคลายคลี่ผ้าห่มจมที่นอน แม้นเธอนั้นมีชายหมั้นอยู่เคียงแล้ว ใจจึงแคล้วให้แอบคิดจิตสั่งสอน ว่าอย่าเพ้อละเมอคลั่งถึงบังอร เกินงามงอนอ่อนทำใจไม่สบาย จึงอยากแต่งกลอนรักกลอนบทนี้ กลอนที่ดีมีความหวังดั่งใจหมาย เผื่อลมรักจะพาพัดคำทักทาย ถึงเธอหมายสุขสบายคลายทุกข์ตรม
19 เมษายน 2551 18:30 น. - comment id 20655
คุณจะรู้บ้างไหม ว่า ผมทรมาน... หากความรักเปรียบเป็นเช่นลมโบก พัดผ่านโลกพัดผ่านไปน่าใจหายอยากจะรั้งอยากจะรั้นไว้แทบตาย แต่มิวายแค่อึดใจไกลล่องลอย
หรือความรักของสองเราจบลงแล้ว
ใยน้องแก้วยังรักพี่ไม่มีถอย ตัวพี่นั้นคิดบ้างไหมน้องยังคอย
สิบเป็นร้อยวันเป็นเดือนเลื่อนเป็นปี เคยบอกไว้ในสัญญาจะพาเที่ยว
ผ่านครู่เดียวลืมแล้วนั่นครั้นจะหนี
พ่อสจ๊วตรูปงามนามก็ดี
คงถึงที่พบคนใหม่ใจเปลี่ยนพลัน
เฮ้อออออออออออออ ผมรัก สจ๊วต (กรุณาอย่า งง ที่คุณคิดและที่ผมพูด มันถูกต้องแล้ว) ทำไงได้เนอะ เค้าเลือกได้ ปล. นี่กลอนแรกผมนะครับ ยังไม่กล้าสมัครสมาชิก เหอๆๆๆๆ
12 กรกฎาคม 2552 16:50 น. - comment id 23415
เคยมีนักเรียน2คนเป็นเพื่อนกัน >>ทั้ง2สนิทกันมาก >>ไปไหนไปด้วยกัน >>สุขด้วยกัน >>ทุกข์ด้วยกัน >>ทั้งสองเรียนที่เดียวกัน >>อยู่หอพักเดียวกัน >>เรียนปีเดียวกัน >>เรียนห้องเดียวกัน >>นอนด้วยกัน >>มีวันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งป่วย >>และเขาอยากทานก๋วยเตี๋ยว >>เพื่อนอีกคนจึงไปซื้อให้ >>และเมื่อซื้อเสร็จก็รีบกลับ >>แต่ระหว่างทาง >>เกิดอุบัติเหตุขึ้น >>เขาเสียชีวิต >>แต่ด้วยความรักเพื่อน >>วิญญาณของเขาก็นำก๋วยเตี๋ยวมาให้เพื่อนและตายไป >>ทำให้เขาหมดห่วงและตายอย่างสงบสุข >>ได้รับข้อควา มนี้แล้วต้องโพสซ้ำ 20 กระทู้ ไม่ใช่ 20 >>copyถ้าไม่ทำ ตามจะเกิดอุบัติเ หตุ อีก 7 ชม.นับถอยหลัง >>ขอโทษนะที่หล อกนี่เป็นกระทู้ท ี่ 20 แล้ว ตอนแรกเราก็ไม่เช ื่อ >>เพื่อนเราในก ลู่ม 5 คน เกิดอุบัติเหตุ