:+:+..ผู้บริสุทธิ์..+:+:

ฉางน้อย

ปัจจุบันนี้รถเมล์ปรับอากาศมีกฎห้ามนำของมีกลิ่นขึ้นรถเด็ดขาด 
แต่บรรดาแม่ค้า พวกป้าๆ อาซิ้มมักไม่รู้เรื่อง  ไม่เข้าใจ
หรือไม่ทันอ่านประกาศที่ติดเอาไว้ หรืออ่านแล้วทำเป็นไม่สนใจ 
จะถูกกระเป๋ารถเมล์ไล่ลงจากรถทุกทีที่ขึ้นมาบนรถ หากนำสิ่งของที่ส่งกลิ่นแรงมาด้วย
 
ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี 
     จนกระทั่งวันหนึ่ง  
เป็นวันที่ผมขึ้นรถเมล์ปรับอากาศกลับบ้านตามปกติ 
และเป็นคันที่ผมใช้บริการบ่อยที่สุด 
แต่ท่าทางกระเป๋ารถเมล์จะไม่ถูกชะตากับผมเอาเสียเลย 
มักทำหน้าบอกบุญไม่รับใส่ผมอยู่เรื่อย 
จังหวะที่รถติดไฟแดง กระเป๋ารถเมล์มีท่าทีลุกลี้ลุกลน 
ทำจมูกฟุตฟิต เดินผ่านไปผ่านมาแถวที่นั่งผมบ่อยครั้ง 
สักพักผมเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกตินั้น 
เมื่อกลิ่นอันไม่น่าพึงประสงค์โชยมาสัมผัสกับจมูกผม 
"ใครตด...กรุณาลงจากรถ ป้ายหน้าด้วย"
คำพูดของกระเป๋ารถเมล์ทำให้คนในรถสะดุ้ง 
ทุกคนพากันหันรีหันขวาง 
ทำอย่างกับช่วยกันตามหาเจ้าของกลิ่น 
บ้างก็หัวเราะคิกคักเห็นเป็นเรื่องตลก 
แต่ผมกลับหงุดหงิด รำคาญทั้งกลิ่น 
เพราะเจ้าของกลิ่นที่ไม่รู้จักสำรวมอัดอั้นเอาไว้บ้าง 
เขาจะรู้ตัวบ้างไหมว่า.....
กำลังจะทำให้ผู้บริสุทธิ์คนหนึ่งต้องเดือดร้อน 
ผมไม่ได้เป็นคนก่อกลิ่น 
แต่กลิ่นนี้ล่ะกำลังสร้างปัญหาให้ผม 
เพราะผมกำลังจะลงรถเมล์ป้ายหน้าพอดี! 
     โอ้..  ทำไงดี ผู้บริสุทธิ์ที่น่าสงสาร...
          ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑