วันนี้ไม่มีกำลังใจแต่งกลอนเลย

พรสวรรค์

นักกลอนทุกท่านคะ
วันนี้พรสวรรค์ไม่มีกำลังใจแต่งกลอน
คนที่พรรักเขาทิ้งพรไป
เหงาเหลือเกิน
ความรู้สึกของพรมันคงไม่มีใครเข้าใจได้
พรเจ็บเกินกว่าจะยอมรับความจริงว่าเขาจากไปแล้ว				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    5 พฤษภาคม 2550 12:47 น. - comment id 17608

    พี่มาอยู่เป็นเพื่อนนะจ๊ะคนดี
    
    อย่าคิดมากสำหรับเรื่องความรัก
    
    เพราะแม้นเขาจะจากเราไปแล้ว
    
    แต่ก็ใช่ว่า  ความรักจะเกิดขึ้นใหม่ไม่ได้เช่นกัน
    
    และพี่ก็เชื่อว่า  อีกไม่นาน  เราจะพบความรักที่สมหวัง
  • ภัคสิตาพิชญ์

    7 พฤษภาคม 2550 16:43 น. - comment id 17626

    6.gif36.gif6.gif อย่าเสียใจจนเป็นการทำร้ายใจตัวเองเลยนะคะ...T-T
    
    ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ.....
    
    ขออยู่เป็นเพื่อนร่วมเหงาด้วยคนค่ะ.... 6.gif36.gif6.gif
  • พรสวรรค์

    8 พฤษภาคม 2550 07:51 น. - comment id 17629

    ฝากถึง....คุณผู้หญิงไร้เงาและ
    คุณภัคสิตาพิชญ์
    ขอบคุณกำลังใจที่มีให้นะคะ
    ขอบคุณมากเลยจริงๆค่ะ
    รักคุณทั้งสองคนเลย
    8.gif16.gif8.gif57.gif18.gif36.gif
  • ห้วงคำนึง

    8 พฤษภาคม 2550 21:20 น. - comment id 17631

    มีพบ  ก็ต้องมีจาก
    
    หากเราเตรียมพร้อมที่จะจาก คงไม่มีอะไรมาสะทกสะท้านจิตใจได้
    จิตใจอันสงบเยือกเย็น เป็นจิตใจที่หลายคนต้องการยิ่งนัก
    
    แต่ส่วนมากปุถุชนมักแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ   เช่น   คิดถึง...ก็ไปหา   แทนที่จะทำให้หายคิดถึง
    คิดเสียว่า ความคิดถึงนั้นไม่มี   เป็นอนัตตา
    เดี๋ยวก็หายไป
    ต้นเหตุ คือต้องดับ  ตัดอวิชชา   และกิเลสออกไป
    ไม่ยึดมั่นถือมั่น   
    การเกิดการยึดมั่นถือมั่นต่ออำนาจกิเลส(วัตถุ)  ทำให้คิดว่า   วัตถุนั้นมีตัวตน  มีชีวิต  ทั้งที่จริง ไม่มีตัวตนแต่อย่างใด  ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยง    
    การพัฒนาตนเอง เป็นสิ่งที่สมควรที่สุด  เมื่อพัฒนาพร้อมกันสองด้าน คือ  ไอคิว(ความสามารถทางปัญญา)  และอีคิว(ความสามารถทางอารมณ์)  ทำให้สองอย่างนี้ไปด้วยกันได้  และมีประสิทธิ์ภาพ  จะทำให้ตนได้รับสิ่งตอบแทนที่มีค่า
    มีแต่สิ่งดีดีมาหาเรา
    รูปกายภายนอก เป็นเพียงนามรูป  สิ่งที่อยู่เบื้องลึกคือจิตใจ ซึ่งยากมากแก่ผู้มองเห็น   เมื่อตนเองไม่สามารถพอ ย่อมไม่เหมาะที่จะครอบครองสิ่งที่ไม่มี
    เมื่อตนสร้างเหตุปัจจัยให้ดีแล้ว  ผลที่ได้ย่อมบังเกิดขึ้นกับเราโดยแท้
    
    เสมือนไฟไหม้บ้าน  คนฉลาดเมื่อรู้ว่าไฟไหม้บ้าน ย่อมเตรียมขนข้าวของออกจากบ้านก่อน  เพราะว่า บ้านย่อมไหม้หมด  เราก็มีกัลยาณมิตรที่ดี คือความดี  เป็นเพื่อนติดตัว และคอยช่วยเหลือต่างๆ  (แล้วจะไปเหงาทำไม)  
     
    ความรู้สึก  เกิดขึ้นที่เวทนา  การรับรู้อารมณ์ต่างๆ ที่มากระทบภายนอก  ทำให้เกิดความ  หลงใหล  เคลิบเคิล้ม  เศร้า  หรือแปรปรวนไปทางสภาพสิ่งที่กระทบ  นั่นคือ  ตกอยู่ใต้อำนาจของ กิเลส โดยไม่รู้ตัว (ซึ่งอวิชชาเป็นปัจจัย  ทำให้เกิดกิเลส)  การดับอวิชชา  ย่อมเป็นการง่าย  โดยมี สติ และสัมปชัญญะ  ไตร่ตรอง สิ่งที่เกิดขึ้น  แม้เกิดปัญหาก็จะสามารถแก้ได้ โดยดับที่ต้นเหตุ  
    หรือ  ไม่สามารถแก้ได้  ก็กำหนดรู้ และมองดูแล้วจะเห็นว่า ปัญหานั้นๆจะค่อยๆดับไปเอง ตามอำนาจแห่งเวลา   (หรืออำนาจแห่ง ภาวนามยปัญญา  คือปัญญาที่เกิดจากการเห็นจ้ง)
    หลายคนอยู่กับตัวเอง  มีตัวเองเป็นเพื่อนที่ดีโดยที่ไม่ต้องเผชิญกับความเหงา
    
    แต่หลายคนไม่รู้จักตัวเอง  ไม่เข้าใจตัวเอง เผชิญอยู่กับความเหงาตลอดเวลา
    แล้วจะให้ใครมาบรรเทา  
    
    ผมจากบ้านมา อยู่คนเดียวมาตลอดแปดปี ไม่เคยมีแฟน   แต่ไม่เคยเผชิญกับความเหงา  ความเศร้าโศกใดๆ  ความเจ็บปวดที่หนักที่สุด คือการเจ็บปวดทางกายจากโรคภัยไข้เจ็บ  การเจ็บใจไม่เคยอุบัติขึ้น  เนื่องจากครองตนอย่างมีสุข
  • พรสวรรค์

    9 พฤษภาคม 2550 07:48 น. - comment id 17632

    สวัสดีค่ะคุณห้วงคำนึง
    สบายใจขึ้นเยอะเลยค่ะ
    ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจดีๆนะคะ
    ขอบคุณจริงๆค่ะ29.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน