ท่านเรียก "ผู้น้อย" ว่า...อาวุโส...อ้าว !!!

ถนปายี

ผู้อาวุโส คือใคร...			
			
หากมีใครถาม เราคงตอบว่า...ก็ผู้ที่มีอายุมากแล้ว หรืออย่างน้อย ๆ ก็ต้องอายุมากกว่าเรา			
			
แต่ในภาษาบาลี ไม่ใช่นะ...ท่านเรียกผู้น้อยว่า "อาวุโส" ส่วนผู้ใหญ่เรียก "ภนฺเต" (ภันเต--ข้าแต่ท่านผู้เจริญ)			
			
หากได้อ่านเรื่องราวในพระไตรปิฎกฉบับแปล เราจะพบบ่อย ๆ คือ คำว่า ...ข้าแต่ท่านผู้เจริญ คำนี้แหละครับมาจากภาษาบาลีว่า ภนฺเต ซึ่งเป็นคำที่ผู้น้อยเรียกผู้ใหญ่ที่ตัวเองนับถือ			
			
พระผู้บวชภายหลัง เรียกผู้บวชก่อน ก่อนทูลถามปัญหาต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ใช้คำว่า ภนฺเต -- ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เช่นเดียวกัน			
			
ส่วน "อาวุโส" เป็นไปในทางตรงกันข้าม เป็นคำที่ผู้ใหญ่เรียกผู้น้อย ภิกษุผู้มีพรรษามากกว่าเรียกผู้มีพรรษาอ่อนกว่า จะเรียกว่า "อาวุโส" แปลว่า ดูก่อน ผู้มีอายุ			
			
นี่เป็นคำหนึ่ง ที่ภาษาบาลีกับภาษาไทยใช้แตกต่างกัน แม้ว่าจะแปลเหมือนกัน			
			
ดังนั้น หากได้ยินพระภิกษุกล่าวถึงพระภิกษุผู้เป็นอาวุโส แสดงว่าท่านหมายถึง พระภิกษุที่บวชภายหลังท่านนะครับ ไม่ใช่ ผู้บวชก่อน เพราะท่านเรียกผู้บวชก่อนว่า ภนฺเต (ภันเต)			
			
ไวยากรณ์วันนี้ง่ายครับ....เป็นเรื่องนิบาตบอกอาลปนะ (คำร้องเรียก) แค่ 2 คำเอง