รบกวนผู้ดูแลระบบลบกระทู้ทั้งหมดที่หมึกมรกตตั้งไว้ด้วยนะครับ เพราะกลับมาดูใหม่ คนคลิกเข้ามาอ่านเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ลบทุกกระทู้เลยนะครับ และวานลบบทกลอนที่มีเครื่องหมาย! ออกให้ด้วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ หมึกมรกต
หมึกมรกต 12 ม.ค. 2550 21:06 น. - ID 4820 
1570
3
0
15 มกราคม 2550 22:01 น. - comment id 16415
:) บางคนมีความขุ่นข้องหมองใจ ก็ลบเนื้อกลอนทิ้งเองจนหมด :) บางคนไม่รู้คับแค้นใจอะไร ก่อนสะบัด(เลือกเอานะ ระหว่าง หน้า/ก้น) ก็โหวกเหวก พร้อมกับลบเนื้อกลอนเองทั้งหมด :) บางคนไม่รู้ว่าน้อยเนื้อต่ำใจอะไร ประสางอน ก็ลบเนื้อกลอนเองทั้งหมด :) บางคนก็เห็นว่า กลอนของตนเอง ไม่อยากให้ใครทัศนาอีกต่อไปแล้ว ก็ลบเนื้อกลอนเองทั้งหมด :) บางคนเห็นบางคนคัดลอกงานของตนไปปู้ยี่ปู้ยำที่อื่น ก็เลยลบเนื้อกลอนเองทั้งหมด เฮ้อ !! แล้วคราวนี้ .. เหตุผลคือ ??
16 มกราคม 2550 12:25 น. - comment id 16419
ลบเองไม่เป็นหรือ ขี้เรี่ยราดทิ้งไว้ก็ต้องหมั่นล เช็ดหมั่นล้างเอาเอง
16 มกราคม 2550 17:54 น. - comment id 16428
จริงๆ แล้ว ศิษย์น้องไม่ค่อยได้เข้ามาหน้าส่วนตัวนี้แล้ว จะทิ้งไว้เพียงแค่ความทรงจำ ความจริงเป็นคนที่ชอบความสงบ ไม่ชอบไปวุ่นวายกับใคร ศิษย์น้องคลิกเข้ามายังหน้าส่วนตัวในนามนี้ ยังปรากฎเห็นคนคลิกเข้าอ่านกระทู้นี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งทำให้รู้สึกว่าความวุ่นวายยังไม่จบสิ้น เพียงแค่นี้เองครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงเป็นใยนะครับศิษย์พี่
16 มกราคม 2550 20:11 น. - comment id 16429
เรนไม่อยากให้ลบด้วยดิคะ.... ซาแว้ปป..
16 มกราคม 2550 22:04 น. - comment id 16431
ศิษย์น้อง .. ความทรงจำย่อมมีทั้งที่ควรให้ระลึกและที่ควรลืม .. ผลงานของศิษย์น้องที่มีในเวป ศิษย์น้องต้องถามตนเองก่อนว่า .. เขียนไว้เพื่ออะไร หากจะเขียนแล้วไม่ปรารถนาให้ผู้อื่นชื่นชมทัศนา ศิษย์น้องก็เขียนในสมุดส่วนตัว แต่การที่ศิษย์น้องเลือกที่จะลงในเวป ศิษย์น้องย่อมรู้แก่ใจเองว่า เมื่อครานั้น .. มีเหตุผลอะไร อัลมิตราเข้าใจว่าศิษย์น้องไม่ต้องการมุ่งร้ายต่อใคร หรืออยากชิงดีชิงเด่นประการใด ศิษย์น้องคืออยากมีส่วนร่วมในการเผยแพร่เอกลักษณ์ของภาษาไทย .. อัลมิตราเข้าใจถูกไหม ศิษย์น้องยินยอมพร้อมใจลงบทร้อยกรอง พร้อมกับน้อมรับการแลกเปลี่ยนความคิด ตรงนี้ อัลมิตราเข้าใจตรงไหนคลาดเคลื่อนไป ศิษย์น้องชี้แจงได้นะคะ เมื่อบทร้อยกรองได้ปรากฏในเวป ซึ่งก็หมายความว่าได้ปรากฏต่อหน้าสาธารณะชน .. ซึ่งเราก็ไม่สามารถคัดกรองได้เฉพาะแต่ผู้ที่มาดีเท่านั้น .. สังคมย่อมปะปนไปด้วยผู้คนต่างจริต ต่างจิต ต่างใจ การที่ถูกกระทบกระเทือนใจ การที่ถูกมุ่งร้าย ถูกเสียดสี .. ใครต่อใครก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น แต่มากกว่านั้น ยังคงเป็นเรื่องที่เราปฏิเสธไม่ได้ว่า บนโลกที่สวยงามนี้ ยังคงมีบางจุดที่ไม่โสภา อัลมิตราอยากให้ศิษย์น้องหนักแน่นให้มาก ๆ ที่แสดงความคิดเห็นนี้ อัลมิตราก็ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียแต่ประการใด ในการลบหรือไม่ลบ ศิษย์น้องมีความคิดเห็นประการใดบ้าง อยากให้ศิษย์น้องตอบให้ตรงกับความรู้สึกที่แท้จริง ในการรับผิดชอบความรู้สึกของผู้ที่เข้ามาอ่านและเพื่อนบางคนได้ลงบางถ้อยคำฝากศิษย์น้องไว้ หากตรงนี้ ศิษย์น้องสามารถเพิกเฉย โดยเสมือนว่า ไม่เคยมีผู้ใดมาลงข้อความฝากไว้ .. โดยแลกความรู้สึกที่นึกรำคาญบางข้อความที่เข้ามาโดยไม่เป็นมิตร ศิษย์น้อง .. เลือกให้ดีนะคะ
17 มกราคม 2550 00:47 น. - comment id 16433
เรียนศิษย์พี่ที่เคารพ ก่อนอื่นอยากจะบอกถึงจุดเริ่มต้นว่า ทำไมถึงได้เข้ามาในเวบกลอน บอกตามตรงว่า รู้สึกเศร้าและท้อแท้ ที่พบทางตันของปัญหา ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร ตัวอักษรจึงเป็นหนทางหนึ่งที่ระบายความรู้สึก ทำให้จิตใจผ่อนคลายได้บ้าง และเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ศิษย์น้องสนใจศึกษา ค้นคว้า และเรียนรู้ภาษากวีมากยิ่งขึ้น ทั้งที่จริงไม่สันทัดเท่าใดนัก ทำให้เกิดความรักและความสนใจใฝ่รู้มากยิ่งขึ้น ศิษย์น้องเชื่อว่าหลายๆท่านก็อาจจะมีจุดเริ่มต้นคล้ายๆศิษย์น้อง จากที่ต้องการเขียนเพียงระบายความรู้สึกเปลี่ยนเป็นความรักและหวงแหน ยิ่งอยู่ในบ้านที่แสนจะอบอุ่น ยิ่งทำให้อยากที่จะอนุรักษ์และสืนสานให้นานเท่านาน จุดประสงค์ต่อมา จึงต้องการเขียนเพื่อที่แสดงให้เห็นถึงความงามของภาษา และจินตนาการของกวี บางอย่างเขียนเพื่อให้เกิดความแปลกใหม่ไม่น่าเบื่อ หวังเพียงเพื่อให้ผู้อ่านยิ้มได้ และเกิดความประทับใจ ............. และก็มีหลายๆครั้ง ที่ศิษย์น้องเข้ามาอ่านบทกลอนของท่านอื่น แล้วทำให้ยิ้มได้อย่างมีความสุข หลายครั้งที่ทำให้ก่อเกิดกำลังใจขึ้นมาใหม่อย่างน่าอัศจรรย์......... เพราะศิษย์น้องรักและผูกพัน ศิษย์น้องจึงอยากจะเก็บความทรงจำดีๆเอาไว้ ศิษย์น้องรับรู้และเข้าใจถึงสัจธรรมของโลกใบนี้นะครับ ว่าย่อมมีสองสิ่งตรงกันข้ามเสมอ และคงไม่มีใครดีพร้อมไปเสียทุกอย่าง เพราะแม้แต่พระพุทธองค์ที่ทรงธรรมะอันบริสุทธิ์ยังมิปราศจากคำครหานินทาไม่ ......ศิษย์น้องไม่ได้ใส่ใจ เพียงแต่ไม่อยากเปิดเข้ามาเห็นข้อความถกเถียงโต้แย้งและด่าทอกันวุ่นวาย ในความทรงจำเก่าๆ ถ้าเลือกได้ก็อยากจะจารึกแต่สิ่งดีๆเอาไว้ .....ศิษย์พี่ก็คงทราบดีว่า ศิษย์น้องไม่ได้ไปไหนไกลจากบ้านหลังนี้ และสุดท้ายคงเลือกที่จะใช้เพียงนามปากกาเดียว แทนการถ่ายทอดสัจจะและจินตนาการผ่านยังตัวอักษร .....ศิษย์น้องขอบคุณศิษย์พี่มากๆนะครับ ที่ยังยืนอยู่เคียงข้างเสมอ รู้สึกอุ่นใจทุกครั้งเวลาที่มีปัญหา เห็นอาจารย์ ศิษย์พี่ และพี่น้องคนอื่นๆเข้ามาเป็นกำลังใจให้ทุกครั้ง คงไม่มีที่ไหนผูกพันไปมากกว่าบ้านหลังนี้อีกแล้ว ....คงเป็นการยากที่ศิษย์น้องจะอธิบายอะไรต่อมิอะไรได้ทั้งหมด หวังว่าศิษย์พี่จะเข้าใจ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ศิษย์น้องก็ยังเคารพ และเชื่อฟังคำอบรบสั่งสอนของศิษย์พี่เสมอนะครับ ....และฝากถึงพี่น้องทุกท่านว่าพร้อมที่จะก้าวไปด้วยกันบนถนนสายนี้...ตราบนิจนิรันดร์ ด้วยความเคารพรัก ศิษย์น้อง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ