** เพื่อนสนิท... ภาคพิสดาร**

เจน_จัดให้

สวัสดี .. ฟุเหยิน ..
     ปีใหม่อีกแร้วนะ ..แกแก่ขึ้นอีกปีแร้วเดะ.. ปีที่ผ่านมาเรื่องไรที่ไม่ดี แกก้อลืม ๆ ไปเน้อ  ปีใหม่แร้ว..คิดผิด ทำใหม่ได้และฉันก้อขอให้แก พบเจอแต่ความสุข ความโชคดี มีเงินทองเหลือกินเหลือใช้ ให้เพื่อนหยิบยืมได้โดยไม่ต้องคืน เหมือนที่ฉันไม่ได้คืนแกมาตลอดแกใจดีมากเลยรู้ไหม  เออ..ฉันมีเรื่องอยากบอก ฉันได้ไปเที่ยวโคราชกะไข่ย้อย แฟนแกมาแหละ หนุกถึงใจมากมายเลยแก  ฉันจะบอกให้แกฟังเป็นฉาก ๆเลยนะ เผื่อต่อมอิดฉาของแกที่มีมาเกินตอนแกเกิดมันจะพองโตเรื้อรังบ้าง
     วันที่ไปเที่ยวฉันแต่งตัวสวยมาก สวยอย่างที่ไม่เคยสวยมาก่อน (ฉันบอกกะตัวเอง..)  ฉันมารอไข่ย้อยที่ลานจอดรถชั้น 1 ตั้งแต่ตี 5เพื่อขึ้นรถตาม ..เวลานัด 7 โมง.. (ผู้หญิงต้องมารอขึ้นรถนาน ๆ ยิ่งรอหลายชั่วโมงยิ่งดี เพื่อพิสูจน์ความรัก..ไข่ย้อยเคยบอกกะฉัน) ตอนแรกฉันตั้งใจจะมารอตั้งแต่ตี 2 ไข่ย้อยจะได้รู้ว่าฉันรักเค้าแค่ไหน..
  พอรอขยับ ฉันก้อเริ่มเขยิบใกล้ข่ายย..ย้อย ความสุขสนุกฉันเริ่มต้นแล้วบรื้นนนน.รถวิ่งมาถึงปากช่องเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลย  มัวแต่ขยับเอามือจับไข่ย้อยไว้ตลอด รู้ตัวอีกที..ตอนไข่ย้อยบอกปวดท้องเฉ่  แหม๋..ไข่ย้อยน่ารักจิง ๆ เลย รู้ว่าฉันเริ่มหิวแระ  เราเลยแวะกินเฉ่ เอ้ยม้ายช่ายยยแวะเฉ่และกินข้าวที่ฟาร์มโชคชัย   ข้าวที่นี่อร่อยและแพงมากเลยนะแก  แกคงไม่มีโอกาสได้กินหรอก  ด้วยความหิวตั้งแต่ตี 5 ฉันฟาดข้าวราดไข่งัวเจียวหมดเกลี้ยงเลย.. พอกินข้าวเสร็จ ไข่ย้อยก้อเริ่มหยอดคำหวานใส่ฉัน คงประมาณว่าไม่ต้องสั่งของหวานมากินเพื่อความประหยัดน่ะ  ไข่ย้อยบอกว่า เราจะแวะ ถ่ายรูปหวานแว๋วใส่กันกลางแดดเปรี้ยงที่ ภูพิมาน รีสอร์ท เพื่อที่จะเอารูปมาประจาน เอ้ย..อวดแก ให้แกสะอื้นเล่น 
เราถ่ายรูปกัน 2 รูป เพื่อแบ่งกันไปติดหน้าห้องน้ำ แล้วเราก้อไปที่ สวนไม้เมืองพร ซึ่งมันไม่ใช่สวนไม้เมืองโคราช เพื่อไปทำอะไร จำไม่ได้ จำได้แต่ว่าพอถึงสวนไม้ ฉันก้อรีบเข้าห้องน้ำทันที..แฮ่ แฮ่..ข้าวราดไข่งัวเจียวทำพิษแร้วอะแกเฮ้ออออ.  
หลังจากกำจัดขยะมูลฝอยที่สวนไม้เมืองพรแล้ว  ไข่ย้อยก้อถามฉันว่า  เด๋วนี้เข้าวัดได้แร้วหรือยังครับ?  ฉันนึกในใจ เราเข้าวัดได้หรือยังหว่า เท่าที่ฉันจำได้ เวลาฉันเข้าวัดฉันจะชอบร้องกรี๊ดดด ไม่รู้ตัว แต่ด้วยความอาย ฉันเลยโกหกไข่ย้อยไปว่า เด๋วนี้ เข้าวัดได้แร้ว ไม่ร้องกรี๊ดดดแร้ว เพราะคุณแม่ขอร้องค่ะ ไข่ย้อยเลยพาฉันไป กราบไหว้พระที่ วัดหลวงพ่อโต  แกเชื่อมั้ยพอรถผ่านประตูวัดนะ  ฉันไม่ร้องกรี๊ดดด..เลยสักแอ่ะเดียะ  (ไข่ย้อย มันเอาผ้าปิดมัดปากฉันไว้น่ะ มันบอกว่า ฉันโกหก..มัดไว้ก่อน เพื่อความแน่ใจดู๊ มานนนเดะ)   เสร็จจากไหว้พระ ด้วยอาการที่ฉันสั่นกระตุก อยากร้องกรี๊ดดดดดัง ๆ แต่พอพ้นประตูวัดฉันก้อหายเป็นปกติ  ระหว่างเดินทางต่อ ฉันถามไข่ย้อยด้วยคำถามที่ฉันอยากถามมานานว่า ไข่ย้อยรักฉันมั้ย..?..ถ้ารัก ต้องสาบานด้วยว่าจะรักฉันคนเดียว    โอ้ยยยยยยยยยฉันอยากจะหยุดโลกให้หยุดหมุน  แกรู้มั้ยยย  ไข่ย้อย ตอบฉันว่าไง  ไข่ย้อยตอบว่า ร้ากกกกกกก ฉ้านนนนน อะ.ฉันนี่แถบบ้าเลย  ไม่ได้การฉันเริ่มมองหาสิ่งพี่แท่ง (ศักดิ์สิทธิ์) แถว ๆ นั้น เพื่อจับไข่ย้อยมาสาบานให้ได้ ฉันเลยบอกให้ไข่ย้อยไปสาบานต่อหน้า อนุสาวรีย์ท่านท้าวสุรนารี (ย่าโม) แต่คนเยอะมากเลย ฉันเลยให้ไข่ย้อยเข้าไปกราบไหว้คนเดียวและไม่ได้ฟังว่า ไข่ย้อยสาบานว่าจะรักฉันคนเดียวอะป่าวเดะ งุงิ..งุงิ
พอกราบท่านย่าโมเสร็จ ฟ้าก้อเริ่มจะมืดแระ ฉันเลยคิดวางแผนไม่อยากกลับบ้าน แกล้งทำเป็นปวดตาปลา อยากหาที่พักสักคืนฉันคิดแค่เนี๊ยะ  แต่ไอ้ไข่ย้อยดันรู้ทัน มันรีบขับรถพาฉันไป หาที่พัก จนมาถึง วังน้ำเขียว รีสอร์ท...เฮ้อออ..ฉ้านน ล่ะเซ็งเลย  แกก้อรู้นี่ช้านไม่ชอบน้ำเขียว ฉันชอบน้ำลำไย  แต่พอนึกถึงว่า คืนเน้เราจะได้อยู่กะคนที่เรารัก ก้อเลยหายเซ็ง ทนกินน้ำเขียวไปก่อนก้อได้  แต่แก..เอ้ยยย มีเรื่องเซ็งกว่าอีกอะ  หลังจากเรากินข้าวเย็นกันเสร็จ นึกว่าจะได้กุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ กันในห้องพัก  ไข่ย้อยบอกกะฉันว่า เพื่ออนาคตที่ดีของเรา 2 คน เค้าจะไปหาทุนตั้งต้นชีวิต แต่เพื่อเอาเคล็ดต้องใช้เงินฉันไปทำพิธี ไม่อยากจะเชื่อเลย ไช่ย้อยจะทำเพื่อเรา 2 คน  ฉันเชื่อมันว่ะ เลยให้เงินไปหมด มันคืนมาให้ติดตัวไว้ 20 บาท และบอกให้ฉันนอนรอที่ห้อง เด๋วมันจะกลับมา ฉันกลับมาถึงห้อง ด้วยความเหนื่อยฉันเผลอหลับไป แต่คิดว่าเด๋วไข่ย้อยกลับมา คงจะปลุกฉันเองแหละ   แต่แต่  ฉันมาตื่นตอนเช้า ก้อไม่เห็นไข่ย้อยแล้วง่าาาา  ฉันออกตามหาไข่ย้อยจนทั่วรีสอร์ท ก้อไม่เจอ  ถามพนักงานของรีสอร์ทเค้าบอกว่า เห็นคุณไข่ย้อย ขับรถออกไปตั้งแต่ตี 4 หลังได้เงินจากเล่นไพ่กับเดะธนาคารไรไม่รู้   พอได้ยินพนักงานพูด  ฉ้นไม่อยากจะเชื่อ ..มันทิ้งกรู.. ..แง แง แงมันทิ้งกรู
            แกอ่านถึง ตรงเน้แร้ว ในฐานะที่แกเป็นเพื่อนสนิทฉัน  แก มารับฉันกลับบ้านที่กรุงเทพด้วยดิ ตอนเน้ ฉันแอบอยู่ในไร่องุ่น เก็บองุ่นกินปะทังชีวิตอยู่ แกมารับฉันเร็ว ๆ น้าาา เพื่อนสนิท....(ตอนนี้) รักแกมากเลยว่ะ
                                  
                                                                               ดากานดา 
  
ปล. ตอนหลังฉันเพิ่งรู้ว่า ไอ้ไข่ย้อยมันไม่ได้สาบาน แต่มันขอให้มันเล่นไพ่ได้เงินเยอะ 
***  โปรแกรมทัวร์โคราช 27-28  มกราคม 2550 ของฝ่ายเจนเองจ้า เขียนโดยลูกพี่ท่านหัวหน้าส่วน***