คือผมอยากจะรู้ว่าหากคนเรามี พรแสวง อย่างเดียว และตั้งใจทำงานในด้านนั้นๆอย่างแท้จริง จะสามารถขึ้นเทียบกับบุคคลผู้มี พรสวรรค์ มาแต่เกิดรึปล่าวครับ เคยมีคนบอกไว้ว่า พรสวรรค์ หรือจะเทียบ พรแสวง ได้ แต่ตอนนี้ผมเริ่มไม่ค่อยแน่ใจแล้ว คงจะเป็นอะไรที่ทรมานมากสำหรับคนๆหนึ่งที่พยายามมาทั้งชีวิตในสิ่งที่ตนรัก แล้วก็ได้เพียงกำดินกรวดทราย แต่สำหรับคนที่แทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยแต่ก็ได้สิ่งนั้นมาโดยง่ายเพียงลำบากนิดหน่อย ความทุ่มเทไม่ใช่หรือ? ความเชี่ยวชาญไม่ใช่หรือ? ที่จะนำเราไปได้ แต่ตอนนี้ผมชักไม่ค่อยจะแน่ใจ
WhiteWizard 5 ก.ค. 2549 20:23 น. - ID 4458 
1659
1
0
6 กรกฎาคม 2549 18:22 น. - comment id 14824
ก็เห็นตัวอย่างมาเหมือนกันนะ แต่เราก็ถือว่าพรแสวงของเรามันอยู่ยั่งยืนนานละกัน กับพรสวรรค์ของบางคน เค้าทำอะไรได้ง่าย ๆ เค้าก็เบื่อง่าย ไม่จริงจัง ค่ามันต่างกัน ดีซะอีก ที่เราแสวงเอา เราก็ทำได้แบบคนที่เค้าทำได้โดยธรรมชาติอยู่แล้วน่ะ
6 กรกฎาคม 2549 23:18 น. - comment id 14833
พรสวรรค์เหมือนมรดก บางคนได้มาไม่รักษาหรือทำให้พอกพูน ก็มีแต่จะระเหยไปกับวันเวลา แต่พรแสวง เราต้องขยันนะ รู้จักทำให้มันมีตลอด ต้องเคลื่อนไหวตลอด แล้วเราจะภูมิใจในได้ที่หามาได้ แล้วมันจะอยู่ยืนยง
10 กรกฎาคม 2549 15:26 น. - comment id 14848
หน้าส่วนตัว
เมื่อพรสวรรค์ไม่เข้าข้าง พรแสวงจึงต้องออกเดินทาง
แต่อนิจา พรแสวงใช่ว่าจะมีกำลังวังชามากมายนัก
ทั้งที่จุดหมายยังอีกไกล เมื่อเป็นเช่นนี้ พรแสวงจะต้องทำเช่นไร
ทฤษฏีมีมากมายนักให้ปฏิบัติ ให้ต่อสู้ ให้อดทน
พรแสวงนั่งลงน้ำตาไหลใกล้ขอนไม้ข้างทาง ผู้คนมากมายผ่านไปผ่านมา
โดยไม่มีใครได้ทันสังเกตุ เมื่อพรแสวงต้องการเดินทาง ก็จะลุกขึ้นเต้นแร้งเต้นกา
ทำท่าทำทาง ให้คนที่ผ่านไปมาพอมองเห็นบ้าง และขออาศัยเขาไปด้วย
เมื่อถึงปลายทางที่พอจะอาศัยไปได้ พรแสวงก็จะต้องลง
และลุกไปทำท่าทางใหม่อีกครั้ง ครั้งแล้ว ครั้งเล่า
แต่ในวันนี้.......................................................
พรแสวงนั่งลงน้ำตาไหลใกล้ขอนไม้ข้างทาง หดทุกส่วนของร่างกายให้เข้ามาหาตัว
แล้วทันใดนั้น พรสวรรค์ก็ผ่านมา เธอเดินทางมากับความโชคดี
และใครๆอีกมากมายที่ล้อมรอบรอจะไปส่งเธอ
เมื่อขบวนของพรสวรรค์ผ่านไปแล้ว พรแสวงก็หดทุกส่วยของร่างกายเข้ามาอีก
ประหนึ่งว่าจะหลอมรวมให้กลายเป็นก้อนเดียวกัน
สายตาพรแสวงมองไปยังเส้นทางตรงหน้า...อนิจา!น้ำตายังคงไหล
เวลาของวันวันนี้ใกล้หมดลงแล้ว พรแสวงพูดกับตัวเองอย่างช้าๆ
\"พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ฉันต้องออกเดินทาง\"
ค่ำคืนเริ่มคลืบคลานเข้ามาแล้ว มันมืด มันเงียบ และเยือกเย็น
พรแสวงพิงกายลงกับขอนไม้อย่างช้าๆ ร่างกายที่เคยขดกลม
ค่อยคลายตัวออกบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก
สายตาที่มองไปข้างหน้า บัดนี้ค่อยๆปิดลงแล้ว
\"พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ ฉันต้องออกเดินทาง\"
พรแสวงค่อยๆหลับลงอย่างช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ
ลมหายใจของพรแสวงนั้นช่างแผ่วเบา และแผ่วเบาลงไปทุกที ทุกที
ทำไมหนอ...ราตรีนี้จึงยาวนานนัก
ทำไมหนอ...ราตรีนี้จึงเงียบงันนัก
ทำไมหนอ...ราตรีนี้จึงหนาวจับใจยิ่งนัก
เหมือนดังกับว่ารุ่งอรุณแห่งวันพรุ่งนี้จะไม่กลับมาอีก
ทำไมหนอ...ทำไม
10 กรกฎาคม 2549 23:01 น. - comment id 14859
อย่าไปสนใจเรื่อง พรสวรรค์ และพรแสวงเลยครับ ผมคิดว่า มันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราได้สิ่งนั้นติดตัวมาแล้ว ก็จงทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด
10 กรกฎาคม 2549 23:33 น. - comment id 14860
เขียนเรื่อง BORN TO BE ไว้ที่นี่ค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story6934.html ลองเข้าไปอ่านดู ... เผื่อได้คำตอบ : )
12 สิงหาคม 2549 18:47 น. - comment id 15197
อย่าอ่านนะขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องนำของภารโรง แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีได้ จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญานของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่เดิม ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญยาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ในรร. เป็นเวลาหลาย10ปี จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มน.ร. หญิงเข้าไปในห้องนำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง จึงได้พบวิญยาณของเด็กน้อยกำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื้นเข้า จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด วิญยาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป จงส่งต่อไปอีก20 กระทู้ ภายใน 7ชม. ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เรา
29 เมษายน 2550 15:49 น. - comment id 17544
อย่าอ่านนะขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องนำของภารโรง แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีได้ จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญานของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่เดิม ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญยาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ในรร. เป็นเวลาหลาย10ปี จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มน.ร. หญิงเข้าไปในห้องนำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง จึงได้พบวิญยาณของเด็กน้อยกำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื้นเข้า จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด วิญยาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป จงส่งต่อไปอีก20 กระทู้ ภายใน 7ชม. ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เรา
29 เมษายน 2550 15:49 น. - comment id 17550
อย่าอ่านนะขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องนำของภารโรง แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีได้ จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญานของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่เดิม ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญยาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ในรร. เป็นเวลาหลาย10ปี จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มน.ร. หญิงเข้าไปในห้องนำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง จึงได้พบวิญยาณของเด็กน้อยกำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื้นเข้า จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด วิญยาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป จงส่งต่อไปอีก20 กระทู้ ภายใน 7ชม. ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เรา
29 เมษายน 2550 15:50 น. - comment id 17551
อย่าอ่านนะขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องนำของภารโรง แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีได้ จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญานของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่เดิม ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญยาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ในรร. เป็นเวลาหลาย10ปี จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มน.ร. หญิงเข้าไปในห้องนำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง จึงได้พบวิญยาณของเด็กน้อยกำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื้นเข้า จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด วิญยาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป จงส่งต่อไปอีก20 กระทู้ ภายใน 7ชม. ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เรา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ