คุณกำลังมองข้ามสิ่งที่มีค่าที่สุดอยู่หรือเปล่า?

Q

บางทีสิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกวัน . . .
เราก็คิดว่าเราก็ต้องเห็นอยู่อย่างนั้นตลอดไป
ไม่เคยคิดว่าสิ่งนั้น สำคัญกับเรา . . .
มองไม่เห็นแม้แต่ค่าของๆ สิ่งนั้น 
เหมือนกับการที่เราเห็นหน้าใครอยู่ทุกวัน
คนๆ นั้นวิ่งตามคอยใส่ใจเราอยู่ทุกวัน
เราก็มักจะดูว่าใครคนนั้น เป็นคนงี่เง่า น่ารำคาญ
จนวันนึงถ้าเราต้องสูญเสียใครคนนั้นไป
เราอาจจะรู้สึกเสียใจและเสียดาย
เราอาจจะต้องการเรียกร้องให้เค้ากลับมาเหมือนเดิม 
 
  
หรือ บางทีเราก็อาจจะรู้สึกว่าดีใจที่เราได้มีชีวิตที่ปราศจากความน่ารำคาญ
แต่จะมีใครที่รู้สึกหรือ นึกถึง ความรู้สึกของคนที่เป็นฝ่ายให้บ้าง
บางทีสิ่งที่เค้าให้อาจไม่ได้ตั้งใจทำให้เรารำคาญ
แต่ที่เค้าทำไปเพราะ รักเราจริงๆ และ เป็นห่วงเราจริงๆ 
เหมือนความรักของพ่อแม่ ความรักของเพื่อนสนิทที่เรามีอยู่ เหมือนความรักของใครอีกหลายคนที่ให้เราด้วยความจริงใจ 
เราเคยคิดบ้างไหมว่าเราดูแลความรู้สึกของเค้าดีพอหรือยัง?
เราให้ความสำคัญถูกคนหรือเปล่า? 
เราให้ความสำคัญกับคนที่ให้วัตถุมากกว่าความรู้สึกหรือเปล่า? 
สิ่งที่สำคัญมักมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่ต้องมองด้วยหัวใจ แต่เรามักจะไม่ใช้หัวใจมองคนที่ให้ความรู้สึกดีๆ ให้เรา 
เรามักมองอะไรแค่ฉาบฉวยแล้วก็ตัดสินด้วยสายตา 
ซึ่งบางทีสิ่งที่เรามองข้ามไป อาจเป็นสิ่งที่ดีมี่สุดในชีวิตเราก็เป็นได้
วันนี้อยากให้พวกเราเรา ทั้งหลาย
จงหันกลับมามองคนที่อยู่ใกล้ ๆ . . . โดยใช้หัวใจมองบ้าง
แล้วเราก็จะรู้ว่าจริง ๆ แล้วสิ่งมีค่าที่สุดอยู่ใกล้ ๆ เรานี้เอง