คิดถึงเพื่อนเก่า ..เพราะความเหงา..สับสน..วุ่นวาย...ทำร้ายฉัน

ธาราธาร

ไม่ได้มาตั้งนานไม่รู้ว่ามีใครหายหน้าหายตากันไปบ้างหรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ ก็รู้ว่ากาลเวลาทำให้เราไม่อาจลืมที่นี่ไปได้เลย ไม่ว่าจะนานแค่ไหนที่เราห่างไปก็ทำให้เราหันมาและคิดถึง แต่ไม่สามารถแต่งกลอนได้อีกแล้ว เพราะว่างานทำให้เราไม่มีสมองสำหรับคิด และความเครียดก็ทำให้เราไม่รู้ว่าเราจะพูดหรือคุยกับใครได้ บางทีการที่เราเข้าไปอ่านบทกลอนของคนอื่น ๆ ก็ทำให้เรามีความสุขมาก  มากพอที่เราจะลืมทุกข์และหันไปสู้กับการงานที่สับสน และวุ่นวาย รวมทั้งผู้คนที่แก่งแย่งชิงดี ทั้งที่ต่อหน้าและลับหลัง ใครก็ได้ช่วยหน่อย แต่งกลอนให้เพราะ ๆ สักบทจะเป็นพระคุณมาก ๆ และหวังว่ากลอนนั้นจะทำให้เรามีความรู้สึกที่จะอยู่ต่อไปในโลกอันโหดร้ายได้อย่างมีกำลังใจ.......				
comments powered by Disqus
  • ธาราธาร

    29 สิงหาคม 2548 17:05 น. - comment id 11748

    ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจที่ส่งให้ค่ะ
  • พี่พุด

    24 สิงหาคม 2548 16:38 น. - comment id 11759

    มองสายน้ำแสนสงบยามพลบค่ำ
    ฟังเรไรร่ำเสียงนกไพรด้วยใจหวาน
    ดูดอกไม้ไหวเดินเดียวดายใกล้สายธาร
    หอมตระการดงดอกข้าวมิหนาวใจ
    
    นั่นภุมรินทร์บินว่อนร่อนรอเกสรหวาน
    โน่นดงตาลนั่นวัวควายพักหว่านไถ
    นี่ดอกโสนเหลืองละออรอคนไกล
    ธรรมชาติไพรธรรมดาชีวิตที่ติดดิน
    
    นอนริมนาดูฟ้าหลัวสิที่รัก
    แล้วยิ้มทักเวิ้งฟ้ามิรู้สิ้น
    เปิดใจรับหวามไหวในชีวิน
    ตราบฟ้าดินยังคู่โลกสิ้นโศกนะ..
    
    พี่พุดมาปลอบประโลมใจค่ะ
    และ
    อยากให้ไปอ่านในนามปากกา
    *สาวบ้านนา*ที่พีพุดรจาเกี่ยวกับชีวิต
    เรียบง่ายและได้ใช้ชีวิตอย่างสงบงามค่ะ
    
    ด้วยรักและห่วงใยค่ะ
  • นางซิน

    24 สิงหาคม 2548 17:51 น. - comment id 11760

    บนเส้นทางสายนี้ที่เธอเห็น
    มิได้เป็นดังจิตเธอคิดฝัน
    อาจราบรื่นอยู่บ้างในบางวัน
    ทว่า.. อันตรายร้ายรอบตัว
    เมื่อเธอกล้าย่างก้าวเข้ามาอยู่
    ต้องเรียนรู้ทบทวนให้ถ้วนถี่
    ใช้ความกล้าพิฆาตความหวาดกลัว
    มิใช่มัวอ่อนแอแพ้ร่ำไป
    สารพัดเสือสิงห์กระทิงแรด
    พร้อมจะแผดจะโผนกระโจนใส่
    แทบทุก.. วินาทีล้วนมีภัย
    ต้องระวังระไวตัวให้ดี
    หากเธอยังอ่อนแอและอ่อนไหว
    เธอจะหลีกหลบภัยได้หรือนี่
    ก็ในเมื่อโลกกว้างออกอย่างนี้
    เราต้องมีสติคอยติติง
    อย่าให้ภาพมายามากำหนด
    ชีวิตอาจรันทดหมดทุกสิ่ง
    ขอเธอจงเรียนรู้สู้ความจริง
    และเธออย่าทอดทิ้งความจริงจัง
    อยากให้เธอเข้มแข็งแกร่งและเก่ง
    เพื่อตัวเองมิใช่เพราะใครสั่ง
    เมื่อเธอรู้จักเติมเพิ่มพลัง
    วันที่หวังรู้ไหมไม่ไกลเลย
                    รามสูร
    36.gif36.gif%36
  • อัลมิตรา

    25 สิงหาคม 2548 12:10 น. - comment id 11799

    ความสับสนที่เกิดจากสิ่งรอบข้างมารุมเร้า
    ไม่ว่าจะเป็นที่ใด ย่อมมี
    
    บนโลกของตัวอักษร อาจบรรเทาได้เพียงระยะเวลาหนึ่ง
    
    แต่สุดท้าย คุณจะยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง
    มีความมั่นใจ และ  มุ่งมั่น มาก ๆ นะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน