สาเหต............เหงา? ค้นหา.............ผู้คนมากมายหมุนเวียนแวะมาทักทาย เหมือนลมพัดผ่าน...........และแล้วก็จางหายไป กาลเวลา.........หมุนเวียนไปเรื่อยๆหมุนตามโลก หมุนตามตัวเอง การได้พบเพื่อการรู้จัก......เมือค้นหาย่อมที่จะได้พบรู้จักทักทายและเริ่มต้น การเรียนซึ่งกันและกันเหมือนกับทำความคุ้นเคย ความเหงา..............จางหายเมื่อต่างคนต่างมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายจากชีวิต และแล้ว.............ต่างเดินแยกห่างออกจากกันเมื่อหายเหงาแล้วใช่ไหม ? หรือมี คนมาใหม่ที่ให้มากกว่า นิ่ง................เกิดความรู้สึก เงียบ..............ถอยมาตั้งหลัก ตระหนัก..........ทุกสิ่งทุกอย่างที่กระทำลงไปเรียกว่าอะไร? ร่องรอย.........สิ่งที่ติดค้างในวิถีชีวิตของกันและกันเมื่อเดินจากกันไปแล้วคืออะไร? คุณค่า.............ทุกคนมีคุณค่าในตนเองเสมอ สิ่งที่คาดหวัง...การเป็นคนที่มีความหมายการเป็นคนพิเศษของกันและกัน เป็นแรงบันดาลใจเป็นกำลังใจเป็นบุคคลที่รอคอยว่าเป้นคนที่ใช่ของกันไหม
21 กรกฎาคม 2548 22:01 น. - comment id 11357
ไม่ใช่คนแถวนี้ ไมีรู้ครับ ๚ะ๛ size>
26 กรกฎาคม 2548 10:06 น. - comment id 11387
แหม รู้จักซะหน่อยก็ไม่ได้น๊ะ คุณใสแจ๋วซะ
4 มกราคม 2550 14:44 น. - comment id 16348
ตอนนี้ก็ตระหนักถึงความมีอยู่(ที่กว่าจะมาถึงขั้นนี้ได้ก็ยากลำบากพอดูสำหรับตัวเอง)ที่เป็นความมีอยู่ในนิยามของตัวเองและในโครงสร้างที่มีคุณค่าอยู่และการเป็นส่วนกับสังคมที่ดีมาก ตระหนักในระดับขั้นของความจริงของตัวเอง ที่ลึก และกว้าง ตระหนักถึงพลังในการกระทำของตัวเองทั้งหมด ตระหนักถึงความมีอิสระภาพในชีวิตและการงานอย่างแท้จริง และตระหนักถึงการมีเสรีภาพในชีวิตและการงานอย่างแท้จริง และตระหนักถึงหน้าที่ในชีวิตและการงานอย่างแท้จริงครับ