สวัสดีคับครับ ทุกท่านที่ผมหายไปนานๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆ ผมเองครับ ขาว-กรมท่า ผู้ที่คาดว่าถูกรุมด่าตำหนิ จึงแต่ง กลอนสุภาพ 2บท ชื่อ ขอโทษที่หายไปนาน แต่ทว่าถ้าสังเกตุ ดีๆ คำสุดท้าย ของ วรรคส่ง มันไปอยู่ บรรทัด ใหม่ ผมผิดเองผมกะที่เว้นไว้เกิน แต่เนื่องจากการจากนานของผมมันแย่กว่าเสียอีก พวกคุณคง ไม่ให้อภัยผมแน่ๆๆ เลยใช่ไหมครับแต่อยากไรก็ตาม พิมพ์ข้อความ อะไรก็ได้มาเลยนะครับไม่ต้องปิดบังกันก็ได้จะด่า ว่า ตำหนิ และอื่นที่ไม่ได้กล่าวถึง เป็นเรื่องอะไรก็ได้ เชิญครับ เออ ลืมบางอย่างที่จะแจ้งที่ผม หายไปคือ ผมติดเรียนม.ปลายที่ ร.ร.XXX (ขอไม่ระบุ)แผน คณิต-ศิลป์ ซึ่งต้องขยันอย่างมากเพราะจะสู้แผนอื่นๆไม่ได้ ขอรับรองว่าที่กล่าวไปเป็นความจริงทุกประการ หากผมโกหกผมขอสาปแช่งตัวเองให้มีอันเป็นไปโดยที่แล้วแต่ กรรม จะประทาน เพศภัยอะไรมาสู่ผม ขอรบกวนรุมให้ข้อความอะไรก็ได้ไม่ดีก็ได้ดีก็ได้ไม่ต้องจำใจพิมพ์เพื่อผม แต่ขอความจริงจากใจก็พอแล้วครับ ขอขอบพระคุณอย่างสูง ในณที่นี้ด้วยครับ
22 สิงหาคม 2547 10:47 น. - comment id 7719
อย่าซีเรียสจ้ะน้องขาว-กรมท่า การเขียนกลอนก็เป็นวิธีหนึ่งของการคลายเครียด อย่าจริงจังถึงต้องคิดว่าต้องสาบานกัน เลือดไม่ตกยางไม่ออกหรอกนะคะ เดี๋นวพี่จะตามไปอ่านกลอนค่ะ เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันนะ สวัสดีจ้ะ
22 สิงหาคม 2547 12:44 น. - comment id 7721
ชมคนทุกคนอย่างจริงใจครับ เพราะกล้า พูดเต็มปากครับว่าอ่านทุกตัวอักษรที่เขา เขียนออกมา เรื่องรูปลักษณะที่แสดงออก ไม่สำคัญเท่ากับปมความหมาย..ที่เขาต้อง การสื่อออกมาครับ ถ้าสื่อได้รู้เรื่องก็หมาย ว่าเขาเก่ง มีค่าแล้วที่สมควรได้รับคำชม ๚ะ๛ size>
22 สิงหาคม 2547 17:11 น. - comment id 7725
:) อย่ากังวลใจไปเลยค่ะ ตัวอักษรที่โลดแล่นนั้น ต่างก็สามารถสอดแทรกจินตนการของแต่ละคน อาจจะมีบ้างที่บางคนคิดไม่ตรงกับเรา นั่นก็เป็นเรื่องที่สังคมทั่วๆไปมีกันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ